Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne (np. umowa pożyczki) podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą (np. pieniądze znajdujące się za granicą) w przypadku, gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zatem, mimo iż nabywcą pieniędzy na podstawie umowy pożyczki jest osoba zamieszkała w Polsce, to jeżeli pieniądze w momencie zawierania umowy pożyczki znajdowały się poza granicami Polski i umowa pożyczki również została zawarta poza granicami Polski, to taka umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce. Nie ma przy tym znaczenia kto był pożyczkodawcą. Zasady te obowiązywały również w stanie prawnym na rok 2004.
Odnośnie przewozu pieniędzy przez granicę należy wskazać, iż w stanie prawnym na rok 2004, zgodnie z art. 18 ust. 1 Prawa dewizowego, rezydenci i nierezydenci przekraczający granicę państwa byli obowiązani zgłaszać, w formie pisemnej, organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną, przywóz do kraju złota dewizowego lub platyny dewizowej, a także krajowych lub zagranicznych środków płatniczych, jeżeli ich wartość przekracza łącznie równowartość 10.000 euro.
Sankcję za niedopełnienie powyższego zobowiązania przewidywał art. 106f Kodeksu karnego skarbowego, zgodnie z którym: kto wbrew obowiązkowi nie zgłasza organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Jednakże mając na uwadze, iż karalność wykroczenia co do zasady ustaje, jeżeli od jego popełnienia upłynął rok, wykroczenie popełnione w 2004 r. nie będzie podlegało karze.