Ustalenie wysokości utraconego zarobku
Pytanie:
"Jak można ustalić koszty utraconych zarobków z powodu pobytu w sądzie osoby, która jest właścicielem firmy i nie ma zryczałtowanego wynagrodzenia? W zasadzie jej pobyt w sądzie nie musi równać się jednoznacznie utraconym zarobkom, ale stratom o charakterze potencjalnym trudnym do dokładnego określenia."
Odpowiedź prawnika: Ustalenie wysokości utraconego zarobku
Zgodnie z art. 98 kodeksu postępowania cywilnego strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego. Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.
Zgodnie natomiast z art. 262 kodeksu postępowania cywilnego Sąd, wzywając świadka, wymieni w wezwaniu imię, nazwisko i zamieszkanie wezwanego, miejsce i czas przesłuchania, nazwiska stron i przedmiot sprawy oraz zwięzłą osnowę przepisów o karach za pogwałcenie obowiązków świadka, a ponadto o zwrocie wydatków koniecznych, związanych ze stawiennictwem do sądu, oraz o wynagrodzeniu za utratę zarobku. Poza tym zgodnie z art. 277 kodeksu postępowania cywilnego świadek ma prawo żądać zwrotu wydatków koniecznych, związanych ze stawiennictwem do sądu, a ponadto wynagrodzenia za utratę zarobku. Przewodniczący może przyznać świadkowi zaliczkę na koszty podróży i na utrzymanie w miejscu przesłuchania.
Zwrot wydatków reguluje ciągle dekret z 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym oraz rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 4 lipca 1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym. Zwrot tych wydatków nie jest zależny od tego, czy świadek był przesłuchany, decyduje sam fakt stawiennictwa w sądzie. Świadek jednak musi zgłosić żądanie przyznania mu należności, najpóźniej po zakończeniu rozprawy, pod rygorem utraty prawa do wynagrodzenia.
Wynagrodzenie za utracony zarobek przyznaje się świadkowi oraz stronie w wysokości udowodnionej przeciętnego jego dziennego zarobku (nie jest wskazane za jaki okres ustala się ten przeciętny dzienny zarobek), jednak nie wyżej niż 1.000 zł dziennie.
Ważnym jest by strona wykazała, że owy zarobek został przez nią utracony w skutek stawiennictwa osobistego w sądzie.
Zespół prawników
e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?