Wątpliwość co do stanu psychicznego świadka

Odpowiedź prawnika: Wątpliwość co do stanu psychicznego świadka

Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 27 maja 1999 r., sygn. akt II AKa 80/99 (Krakowskie Zeszyty Sądowe 1999/6-7 poz. 46) orzekł, iż wątpliwości te nie są pochodną cech grupowych, ale okolicznością indywidualną. Inaczej mówiąc, nie ma zachowań, które w każdym wypadku powinny prowadzić do powstania tychże wątpliwości – wszystko zależy od danego przypadku. Przepis art. 192 § 2 kpk daje sądowi lub prokuratorowi prawo do przesłuchania świadka z udziałem biegłego lub biegłego psychologa, jeżeli zachodzą okoliczności wskazane w tym przepisie, przy czym ocena charakteru tych wątpliwości należy do organu procesowego i w zależności od tej oceny organ ten decyduje o przybraniu biegłego do uczestniczenia przy przesłuchaniu świadka (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 19 marca 1984 r., sygn. akt I KR 48/84, OSNPG 1985/2 poz. 26 str. 13). Wątpliwości te muszą być rzeczywiste i wynikać muszą z konkretnych faktów odnoszących się do wspomnianych przesłanek stosowania omawianego przepisu (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 26 lipca 1985 r., sygn. akt IV KR 180/85, OSNKW 1986/9-10 poz. 81).

Proszę zauważyć, że biegły psycholog nie ma obowiązku przeprowadzać badań czy wywiadu. Podstawą opinii mogą być zachowania świadka w trakcie badanych zdarzeń, obserwacje biegłego i treść odpowiedzi świadka na zadane mu pytania (biegły także może zadawać pytania). W trudniejszych przypadkach można przeprowadzić badania specjalistyczne, ale na te badania należy uzyskać zgodę świadka (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 28 listopada 2002 r., sygn. akt II AKa 319/2002, Krakowskie Zeszyty Sądowe 2003/1 poz. 22). Ocena wiarygodności zeznań należy w każdym razie i tak do sądu, a nie do biegłego.