Wymiana prawa jazdy przez cudzoziemca

Odpowiedź prawnika: Wymiana prawa jazdy przez cudzoziemca

Odnośnie wymiany prawa jazdy z tajskiego na polskie należy stwierdzić, że przepisy dopuszczają taką możliwość. Art. 94 ust. 2 Prawa o ruchu drogowym stanowi, że osoba, która posiada krajowe prawo jazdy wydane za granicą i zamieszkuje na terytorium Polski może otrzymać polskie krajowe prawo jazdy po oddaniu zagranicznego ważnego prawa jazdy organowi wydającemu prawo jazdy (staroście). Jeśli jednak zagraniczne prawo jazdy nie jest zgodne z wzorem określonym w Konwencji o ruchu drogowym sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz. U. z 1988 r., Nr 5 poz. 40), to dodatkowym warunkiem uzyskania polskiego prawa jazdy jest zdanie części teoretycznej egzaminu państwowego. Chodzi tutaj o wzór krajowego prawa jazdy znajdujący się w załączniku nr 6 do Konwencji.

Kwestia możliwości uzyskania polskiego dowodu osobistego jest już bardziej skomplikowana. Po pierwsze polski dowód osobisty może otrzymać obywatel polski, gdyż poza faktem stwierdzania tożsamości dowód osobisty poświadcza obywatelstwo polskie (art. 1 ust. 3 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych – Dz. U. z 1974 r., Nr 139 poz. 993). Osoba posiadająca obywatelstwo polskie i zamieszkująca na terytorium RP ma obowiązek posiadania dowodu osobistego zasadniczo od ukończenia 18 roku życia. Cudzoziemiec może uzyskać obywatelstwo polskie jeżeli zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu. Tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach może uzyskać obywatelstwo nie spełniając powyższych warunków (art. 8 ustawy o obywatelstwie polskim – Dz. U. z 2000 r., Nr 28 poz. 353). Drugą możliwością uzyskania obywatelstwa polskiego jest pozostawanie przez okres co najmniej 3 lat w związku małżeńskim z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, pod warunkiem, że cudzoziemiec zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu. Możliwe jest uzyskanie obywatelstwa polskiego także w sytuacji, gdy w chwili zawierania związku małżeńskiego małżonek cudzoziemca nie posiadał jeszcze obywatelstwa polskiego, ale nabył je po zawarciu małżeństwa (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 czerwca 2007 r., sygn. II OSK 1098/2006). Cudzoziemiec pozostający w związku małżeńskim z Polką musiałby w terminie 3 lat złożyć odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia. Organem właściwym w tych sprawach jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca. Szczegółowy tryb postępowania w sprawach o nadanie lub wyrażenie zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego, wzory zaświadczeń i wniosków określa Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 marca 2000 r. (Dz. U. z 2000 r., Nr 18 poz. 231).