Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Fakt płacenia alimentów przez ojca dziecka wynika z jego obowiązku, który obciąża mięzy innymi krewnych w linii prostej, czyli tak jak w opisanym przypadku ojca dziecka wzglęem dziecka. Sam zakres, wymiar świadczeń alimentacyjnych jest uzależniony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Jednak dziecko nie będące w stanie utrzymać się samodzielnie korzysta z prawa do alimentacji bez względu na to, czy znajduje się w niedostatku. Z tego wynika, że na sam fakt obowiązku łożenia na dziecko nie wpływa fakt, iż nie znajduje się ono w niedostatku. Znaczenie dla sądu natomiast powinien mieć standard życia rodzica obowiązanego do alimentacji. Chodzi o to, i dziecko ma prawo do życia na poziomie i stnadrdzie co njamniej takim jak jego rodzic. Toteż sąd może i powinien brać pod uwagę poziom życia rodzica. Zasadą jest, iż rodzic ma obowiązek zaspokając usprawiedliwone potrzeby swojego dziecka. W przypadku dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie rozmiar usprawiedliwionych potrzeb dziecka, niezdolnego jeszcze do samodzielnego utrzymania się, stymulowany jest zasadą utrzymania równej stopy życiowej. Powyższą sytuację trafnie zilustruje orzeczenie SN z dnia 29 listopada 1949 r., Wa. C 167/49, NP 1950, nr 2 "Wysokość alimentów na rzecz dziecka powinna być ustalona w stosunku do obecnych potrzeb dziecka; nie mogą być uwzględnione przewidywane dopiero w przyszłości koszty nauki, wydatki szkolne itp.; w razie późniejszego wzrostu potrzeb dziecka alimenty mogą być zawsze podwyższone".