Zakres swobody gminy w kształtowaniu postanowień planu zagospodarowania przestrzennego

Z przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, iż gmina w zasadzie może dobrowolnie (z zachowaniem przepisów powyższych, a także zasad współżycia społecznego) regulować kwestię zagospodarowania konkretnego przedmiotu. Takie ograniczenie własności jest zgodne z prawem i powszechnie przyjęte. Pokreślono to choćby w wyroku Naczelnego Sądu

Administracyjnego z dnia 21 stycznia 2011 r. (II OSK 118/2010): „Do ustaw ograniczających prawo własności, przez określenie sposobu wykonywania tego prawa, należy ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 tej ustawy, ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Każdy zaś ma prawo, w granicach określonych ustawą, do zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich”.