Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
M. Mędrala (w: Wybrane problemy ze wskazaniem miejsca pracy w umowie o pracę. Mon.PP 2009, nr 3) wyraża pogląd, że miejsce wykonywania pracy powinno być co do zasady tak ustalone, aby pracownik mógł wykonywać swoje zadania w ramach umówionej przez stronę normy dobowej i tygodniowej czasu pracy. Miejsce pracy określone w umowie powinno być rzeczywistym miejscem jej wykonywania. Zdaniem Autorki, w przypadku szeroko ujętego miejsca pracy (np. obszar kraju) można wysunąć tezę, że pracownik przemieszczający się w obrębie tego obszaru nigdy nie przebywa w podróży służbowej. Określenie miejsca pracy, jako szeroki obszar geograficzny, może być uzasadnione w przypadku stanowisk ruchomych, gdy przemawia za tym specyfika pracy (za: Maria Teresa Romer - Prawo pracy. Komentarz. Warszawa 2009 LexisNexis (wydanie IV) ss. 1328).
Wskazać tutaj należy, iż zagadnienia „miejsce pracy” pracownika od „siedziby zakładu pracy” powinny być rozróżnione. Miejsce świadczenia pracy stanowi jeden z istotnych składników umowy o pracę, obustronnie uzgodniony, objęty ogólnym zakazem jednostronnej zmiany przez któregokolwiek z kontrahentów umowy. Strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określeniu miejsca pracy. Może być ono określone na stałe, bądź jako miejsce zmienne, przy czym w tym ostatnim wypadku zmienność miejsca pracy może wynikać z samego charakteru (rodzaju) pełnionej pracy. Ogólnie pod pojęciem miejsca pracy rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia pracy. „Miejsce pracy” nie musi być wyposażone w zaplecze socjalne, kadrowe i techniczne. Wykonywanie pracy w uzgodnionym przez strony „miejscu pracy” pracownika nie rodzi obowiązku płacenia takiemu pracownikowi ani diet, ani świadczeń rozłąkowych (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 1 kwietnia 1985 r.; I PR 19/85, LexPolonica nr 310233).
Powyższe orzeczenie przesądza, iż na Pana małżonce nie ciąży obowiązek zapewnienia zaplecza socjalnego, kadrowego, czy technicznego – przypadku, gdy praca ma być świadczona poza „siedzibą zakładu pracy”.