W razie niezdolności pracownika do świadczenia pracy przysługuje mu na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. 2010 r. Nr 77 poz. 512) za czas trwania niezdolności do pracy zasiłek chorobowy nie dłużej niż przez 182 dni, a w przypadku gruźlicy - nie dłużej niż przez 270 dni. Do okresu zasiłku chorobowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, przy czym do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. W konsekwencji zachorowanie przez pracownika przed upływem tego ostatniego terminu na inną chorobę niż poprzednio powoduje, że okres zasiłkowy liczony jest na nowo. W trakcie trwania okresu zasiłkowego pracownikowi przysługuje zarówno wynagrodzenie od pracodawcy, jak i zasiłek chorobowy z ZUS.

Zgodnie z art. 92. § 1 kodeksu pracy za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:

1) choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - pracownik zachowuje prawo do 80 % wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu [...],

§ 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.

§ 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1:

1) nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego,

2) nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.

§ 4. Za czas niezdolności do pracy, o której mowa w § 1, trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

§ 5. Przepisy § 1 pkt 1 i § 4 w części dotyczącej pracownika, który ukończył 50 rok życia, dotyczą niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.

Za pozostałą część okresu zasiłkowego, nie wymienioną w powyższym przepisie, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy, który co do zasady wynosi 80 % podstawy wymiaru zasiłku. Podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy albo z faktycznego okresu zatrudnienia za pełne kalendarzowe miesiące, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu.

Podsumowując w opisanej sytuacji pracownikowi wraz z ponowną niezdolnością do pracy spowodowaną inną chorobą przysługuje nowy okres zasiłkowy. Niemniej jednak, jeżeli poprzedni okres niezdolności do pracy wiązał się z pobieraniem przez pracownika wynagrodzenia z tytułu niezdolności do pracy przez okres 33 dni w tym samym roku kalendarzowym, to w kolejnym okresie zasiłkowym będzie mu przysługiwać jedynie zasiłek chorobowy z ZUS.