Zażalenie na orzeczenie o kosztach

Odpowiedź prawnika: Zażalenie na orzeczenie o kosztach

W postępowaniu cywilnym sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 zd. pierwsze kpc).

Orzeczenie o kosztach, mimo tego, że zapada w wyroku, przybiera formę postanowienia. Prawo przewiduje możliwość wniesienia zażalenia na teki postanowienie. Jak wskazuje przepis art. 394 § 1 pkt 9 kpc, zażalenie do sądu drugiej instancji przysługuje na postanowienia sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto na postanowienia sądu pierwszej instancji i zarządzenia przewodniczącego, których przedmiotem jest m. in. zwrot kosztów, określenie zasad ponoszenia przez strony kosztów procesu, wymiar opłaty, zwrot opłaty lub zaliczki, obciążenie kosztami sądowymi, jeżeli strona nie składa środka zaskarżenia co do istoty sprawy, koszty przyznane w nakazie zapłaty oraz wynagrodzenie biegłego.

Zażalenie należy wnieść w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia wyroku (bądź też doręczenia go - jeśli zachodzi wyjątkowa sytuacja, kiedy wyroki sadowe podlegają doręczeniu - przykładowo pozwany znajduje się w zakładzie karnym). Zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów (art. 394 § 3 kpc).

Zażalenie wnosi się do sądu drugiej instancji, jednakże za pośrednictwem sądu, który wydał postanowienie podlegające zaskarżeniu zażaleniem.

W zażaleniu należy określić wartość przedmiotu zaskarżenia i opłacić od niej piątą część. Nie jest ona identyczna z wartością przedmiotu sporu, gdyż orzeczenie sądu pierwszej instancji zostaje zaskarżone jedynie w części. Wartość przedmiotu zaskarżenia będzie stanowić wartość zaskarżonej części wyroku.

Na marginesie można wspomnieć, iż wnosząc apelację od wyroku (co do meritum), nie ma konieczności osobnego zaskarżania postanowienia o kosztach.