Zbieg przestępstwa skarbowego i powszechnego

Odpowiedź prawnika: Zbieg przestępstwa skarbowego i powszechnego

Zgodnie z art. 8. § 1 kodeksu karnego skarbowego jeżeli ten sam czyn będący przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa lub wykroczenia określonego w przepisach karnych innej ustawy, stosuje się każdy z tych przepisów. Odpowiedzialności z art. 56. § 2 podlega podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie (małej wartości), podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Podatnikiem w rozumieniu Ordynacji podatkowej jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Natomiast zgodnie z art. 53 § 30 k.k.s. określenie „podatnik” oznacza również osobę zobowiązaną do uiszczenia opłat oraz nieopodatkowanych należności budżetu państwa o podobnym charakterze daninowym.

Powołane orzeczenie zapatrywało się nieco inaczej na problem pustych faktur niż przyjęta przez Izbę Skarbową interpretacja. Bowiem w ocenie Izby Skarbowej okoliczność wystawienia i wprowadzenia do obrotu prawnego przez podatnika tzw. pustych faktur, to jest faktur niedokumentujących rzeczywistego obrotu, uzasadnia zastosowanie przepisu, który przewiduje obowiązek odprowadzenia podatku wykazanego w fakturze VAT. Stanowi to swoistą sankcję, mającą na celu zapobieżenie wystawianiu faktur nie obrazujących rzeczywistego obrotu. Odmiennie orzekł NSA, który stwierdził, że przepis ten nie ma zastosowania w sytuacji, gdy wystawiona faktura z wykazanym w niej podatkiem nie odzwierciedla rzeczywistej sprzedaży.

W opisanym w pytaniu stanie faktycznym nie chodzi o opodatkowanie faktur pustych, lecz o nienależnie wyłudzony zwrot podatku. Nawet, jeśli dana transakcja nie podlegała podatkowi, a wykazano z niej podatek i wykazano również jego zwrot, to takie działanie podpada pod normę art. 56 par. 2 kks. Podatnikiem była bowiem spółka, zaś mimo niepodlegania podatkowi VAT faktur pustych doszło do uszczuplenia podatku. Wniosek o wykorzystanie określonych dokumentów jest dopuszczalny. Przy czym nie będzie to wniosek o dowód np. z przesłuchania, lecz o dowód z dokumentu, na którym zostało to przesłuchanie zapisane.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Czynności określone wyżej podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Faktura wraz z podatkiem, która nie dokumentuje rzeczywistej sprzedaży, nie dokumentując legalnego (zgodnego z prawem) obrotu towarami i usługami i stanowiąc często czyn zabroniony, jest bezskuteczna prawnie i w związku z tym nie może wywołać żadnych skutków podatkowych u jej wystawcy ani odbiorcy. Mimo niewywoływania skutków podatkowych może wywoływać skutki karnoskarbowe. Podatnik, jakim jest spółka nie powinna odliczać w ogóle podatku od tych faktur, skoro nie dokumentowały rzeczywistych transakcji. Nawet taka dokumentacja nie zmienia nic w obowiązku podatkowym, który nie powstaje. Działanie takie jest jednak wyłudzeniem podatku przez podatnika.