Czy ograniczenie maksymalnej opłaty z tytułu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, ponoszonej przez Skarb Państwa jest usprawiedliwione?

29 sierpnia 2006 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną Grażyny K.-J. dotyczącą kosztów pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika ustanowionego z urzędu.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że § 11 ust. 1 pkt 1 oraz § 15 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu są zgodne z art. 2 i art. 32 Konstytucji.

Zarzut dyskryminacji pełnomocników ustanowionych z urzędu jest nieuzasadniony. Ograniczenie maksymalnej opłaty z tytułu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, ponoszonej przez Skarb Państwa, do wysokości 150% stawek minimalnych jest zgodne z Konstytucją. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że stawka minimalna określona w § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 2002 r. ma charakter przedmiotowy i odnosi się do wszystkich spraw z zakresu prawa pracy, bez względu na to, czy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu, czy ustanowionego na podstawie umowy. Zarzut dyskryminacji pełnomocników ustanowionych z urzędu nie jest więc uzasadniony. § 15 pkt 1 rozporządzenia przewiduje, że koszty pomocy prawnej, ponoszone przez Skarb Państwa, obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych. Skarżąca, formułując zarzuty odnośnie niezgodności tego przepisu z Konstytucją, nie uwzględniła konsekwencji płynących dla radców prawnych (adwokatów) z ukształtowania tego zawodu w postaci samorządu zawodu zaufania publicznego. Oznacza to możliwość zlecania takim korporacjom wykonywania określonych funkcji o charakterze publicznoprawnym. TK uznał więc, że ograniczenie maksymalnej opłaty z tytułu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, ponoszonej przez Skarb Państwa, znajduje usprawiedliwienie w wartościach konstytucyjnych.

Zespół
e-prawnik.pl