Konwencja o rehabilitacji zawodowej i zatrudnieniu niepełnosprawnych
Od 2 grudnia br. zaczyna obowiązywać w Polsce, ratyfikowana przez nasze państwo, Konwencja nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjęta w Genewie dnia 20 czerwca 1983 r.
Kim jest „osoba niepełnosprawna”?
Określenie „osoba niepełnosprawna” w rozumieniu tej umowy międzynarodowej oznacza osobę, której możliwości uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia oraz awansu zawodowego są znacznie ograniczone w wyniku ubytku zdolności fizycznych lub umysłowych, właściwie orzeczonego.
Jaki jest cel rehabilitacji zawodowej?
Celem rehabilitacji zawodowej w każdym kraju, który przystąpił do Konwencji (a więc i Polski), jest umożliwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia, awansu zawodowego, aby w ten sposób ułatwić jej włączenie się lub ponowne włączenie się do społeczeństwa. Postanowienia omawianej Konwencji mają być przez każdego jej członka za pomocą środków właściwych dla warunków krajowych i zgodnych z praktyką krajową. Mają one przy tym zastosowanie do wszystkich grup osób niepełnosprawnych.
Jakie zasady polityki rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych obowiązują?
Polska, jako członek Konwencji, zgodnie z warunkami, praktyką i możliwościami krajowymi, musi opracowywać i realizować politykę krajową w dziedzinie rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz dokonywać jej okresowego przeglądu.
Polityka ta ma zmierzać do zapewnienia, aby właściwe środki rehabilitacji zawodowej były dostępne dla wszystkich grup osób niepełnosprawnych, oraz do popierania możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy.
Ma ona być oparta na zasadzie równości szans pracowników niepełnosprawnych i pracowników w ogóle. Musi być także przestrzegana zasada równości szans i traktowania niepełnosprawnych pracowników płci męskiej i żeńskiej. Specjalne pozytywne środki, zmierzające do zagwarantowania rzeczywistej równości szans i traktowania pracowników niepełnosprawnych i innych pracowników, nie będą przy tym uważane za dyskryminujące do tych ostatnich.
Realizacja tej polityki, włączając w to środki, jakie powinny być podejmowane w celu popierania współpracy i koordynacji działań instytucji publicznych i prywatnych, zajmujących się rehabilitacją zawodową, winna być konsultowana z reprezentatywnymi organizacjami pracodawców i pracowników. Należy ją także konsultować z reprezentatywnymi organizacjami osób niepełnosprawnych i organizacjami działającymi na ich rzecz.
Jakie działania na szczeblu krajowym muszą być podejmowane na rzecz rozwoju rehabilitacji zawodowej i służb zatrudnienia osób niepełnosprawnych?
Polska jako członek Konwencji ma obowiązek podejmowania, w drodze ustawodawstwa krajowego lub w każdy inny sposób zgodny z warunkami i praktyką krajową, wszelkich kroków, jakie mogą być niezbędne do wprowadzenia w życie powyższych zasad polityki rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Właściwe władze mają podejmować środki w celu utworzenia i oceny działania służb poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego, pośrednictwa pracy, zatrudnienia i innych podobnych służb, umożliwiających osobom niepełnosprawnym uzyskanie i utrzymanie zatrudnienia oraz awans zawodowy; istniejące służby dostępne dla ogółu pracowników mają być wykorzystywane, zawsze, gdzie jest to możliwe i celowe, po niezbędnym ich przystosowaniu.
Państwa-strony Konwencji są zobowiązane do podejmowania kroków w celu popierania tworzenia i rozwijania służb rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych na obszarach wiejskich i w odosobnionych skupiskach ludności.
Również Polska, zgodnie z omawianą umową międzynarodową, ma zmierzać do zapewnienia przeszkolenia i dostępności doradców oraz innego wykwalifikowanego personelu do spraw rehabilitacji zawodowej, odpowiedzialnych za poradnictwo zawodowe, szkolenie zawodowe, pośrednictwo pracy i zatrudnienie osób niepełnosprawnych.
Podstawa prawna:
-
Konwencja nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjęta w Genewie dnia 20 czerwca 1983 r. (Dz. U. 2005 r., Nr 43 poz. 412)
A.J.
Zespół e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?