Pracownik migrujący nie może być dyskryminowany socjalnie
W przedmiotowej sprawie A. Celozzi, obywatel włoski urodzony w 1942 r. pracował i mieszkał przed długi czas na terenie Niemiec podczas gdy jego żona, obywatel włoski, pozostająca bez pracy, mieszkała wraz z dziećmi we Włoszech. Z racji swego ostatniego zatrudnienia w charakterze murarza A. Celozzi był ubezpieczony w Innungskrankenkasse (branżowej kasie chorych landu Badenia-Wirtenbergia). W maju 1997 r. po pobycie w szpitalu stał się długookresowo niezdolny do pracy i wypłacano mu zasiłek chorobowy za okres od dnia 20 czerwca 1997 r. do dnia 27 stycznia 1998 r. oraz od dnia 26 lutego do dnia 5 listopada 1998 r. Następnie uzyskał on zasiłek dla bezrobotnych. Przy obliczaniu zasiłku chorobowego Innungskrankenkasse oparło się na wynagrodzeniu wypłaconym przez pracodawcę A. Celozziego za miesiąc kwiecień 1997 r., ostatnim, jakie zostało mu wypłacone. - Na tym tle powstał spór z administracją.
Na podstawie przepisów wspólnotowego rozporządzenia nr 1408/71 osoby zamieszkujące terytorium jednego z państw członkowskich UE w zasadzie podlegają obowiązkom i korzystają z praw wynikających z ustawodawstwa każdego państwa członkowskiego na tych samych warunkach co obywatele tego państwa, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych zawartych w tym rozporządzeniu. Rozporządzenie nr 1612/68 zapewnia natomiast m.in., iż co do zasady pracownik będący obywatelem państwa członkowskiego korzysta z takich samych przywilejów socjalnych i podatkowych jak pracownicy krajowi.
Trybunał orzekł, co następuje:
Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie zmienionego i uaktualnionego przez rozporządzenie Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. stoi na przeszkodzie stosowaniu wprowadzonego przez państwo członkowskie systemu zasiłku chorobowego, takiego jak ten będący przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym:
- zgodnie z którym pracownik migrujący, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim z urzędu zaliczany jest do grupy podatkowej mniej korzystnej niż ta, do której należy pracownik krajowy pozostający w związku małżeńskim, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w tym kraju i nie wykonuje żadnej działalności zarobkowej
oraz
- który, jeżeli chodzi o wysokość tego zasiłku obliczaną w zależności do dochodu netto, który sam z kolei zależy od grupy podatkowej, nie zezwala na uwzględnienie ze skutkiem wstecznym późniejszej zmiany tej grupy dokonanej na wyraźny wniosek pracownika migrującego uzasadniony jego faktyczną sytuacją rodzinną.
Oznacza to, że zgodnie z prawem wspólnotowym państwo członkowskie nie może wprowadzić systemu zasiłku chorobowego, zgodnie z którym pracownik migrujący, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim z urzędu zaliczany jest do grupy podatkowej mniej korzystnej niż ta, do której należy pracownik krajowy pozostający w związku małżeńskim, którego współmałżonek ma miejsce zamieszkania w tym kraju i nie wykonuje żadnej działalności zarobkowej.
ETS przyznał, iż zastosowanie systemu krajowego w takiej postaci, jak ten będący przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, może postawić pracownika migrującego w gorszej sytuacji prawnej lub faktycznej w stosunku do sytuacji, w której znajdowałby się, w tych samych warunkach, pracownik krajowy - jedynie jeśli owa różnica w traktowaniu może być uzasadniona względami obiektywnymi i jest proporcjonalna do celu realizowanego przez ten system.
Trybunał uznaje przy tym za pośrednio dyskryminujące wymogi prawa krajowego, które choć stosowane niezależnie od przynależności państwowej, dotykają przede wszystkim lub w znacznej większości pracowników migrujących, a także wymogi stosowane bez rozróżnienia, które łatwiej mogą zostać spełnione przez pracowników krajowych niż przez pracowników migrujących lub też które mogą działać w szczególności na niekorzyść tych ostatnich
Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 18 stycznia 2007 r. w sprawie C-332/05 - Aldo Celozzi przeciwko Innungskrankenkasse Baden-Württemberg (Niemcy); http://curia.europa.eu
A.J.
Zespół e-prawnik.pl
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?