Umowy ubezpieczeniowe należą do dziedzin wyróżniających się słabą ochroną interesów konsumenta. Jest wiele przykładów i dowodów na to, iż nierównowaga w zabezpieczeniu interesów ubezpieczyciela i ubezpieczającego wypływa z konstrukcji, języka i rozwlekłości tych umów, które z reguły są przedstawiane klientowi w formie gotowych, niepodlegających negocjacji wzorców.
Od kiedy umowy te urozmaicono przez łączenie ich z funduszami inwestycyjnymi, stały się one tak nieprzejrzyste, rozwlekłe i przeciążone kazuistyką, iż nawet osoba nieźle wykształcona nie jest w stanie bez wymagającej porady prawnej analizy zrozumieć ich w całości, a tym samym dotrzeć do ustaleń, które są dla niej zdecydowanie niekorzystne.