Słowem, celem jest nie ochrona prawa (uprawnienia) dziennikarza do ochrony tajemnicy zawodowej, lecz ochrona jego osobowych źródeł informacji. Art. 180 § 3 k.p.k. - dodany w końcowym etapie procesu legislacyjnego (w Senacie) - jest wyrazem dostosowania systemu polskiego do systemu Rady Europy. Dlatego art. 180 § 3 in fine k.p.k. uzależnia powstanie tajemnicy dziennikarskiej nie od woli osoby postronnej, np. operatora telefonicznego (i od woli dziennikarza), tylko od woli osoby udzielającej informacji dziennikarzowi (od zastrzeżenia nieujawniania swoich danych).
Tajemnica dziennikarska jest przede wszystkim tajemnicą informatora. Dlatego tak pojmowana tajemnica nie przestaje być bezwzględnym zakazem dowodowym, jeśli zostanie ujawniona wbrew woli informatora. Zmienia się to jedynie w sytuacji opisanej w art. 180 § 4 k.p.k., ale regulacja ta odnosi się do przestępstw najcięższych i na dodatek tutaj dane osobowe informatora mogą zostać ujawnione tylko na podstawie postanowienia sądowego (podlegającego zaskarżeniu w trybie zażalenia - art. 180 § 2 k.p.k.).
Rzeczpospolita 31.12.2004 r.