Dotychczas istniały znaczne różnice między zasadami ustalania okresów ubezpieczenia przyjmowanych podczas obliczania kapitału początkowego oraz okresów uwzględnianych w trakcie obliczania świadczeń emerytalno-rentowych i zasiłków z ubezpieczenia społecznego. Od 1 lipca bieżącego roku jeszcze się zwiększą.
Sposób ustalania okresów ubezpieczenia, z których przychody będą uwzględniane przy obliczaniu kapitału początkowego i podstawy wymiaru emerytur i rent, określa ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. nr 39, poz. 353 z późn. zm.). Przewiduje ona w art. 15, iż dla celów emerytalno-rentowych można przyjąć przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenia społeczne z okresu:
kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z 20 lat poprzedzających bezpośrednio rok złożenia wniosku o przyznanie świadczenia,
z 20 lat kalendarzowych, wybranych z całego okresu ubezpieczenia wnioskodawcy przed rokiem złożenia wniosku. Wybór tego okresu należy do ubezpieczonego.