Zmiany dotyczące prywatnych biur pośrednictwa pracy

Co Prezydent będzie ratyfikował?

Z dniem 14 czerwca 2008 r. Prezydent RP został ustawowo upoważniony do ratyfikacji Konwencji nr 181 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej prywatnych biur pośrednictwa pracy, przyjętej w Genewie w dniu 19 czerwca 1997 r.

Co reguluje ta Konwencja?

Konwencja Nr 181 została przyjęta w dniu 19 czerwca 1997 r. na 85. sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). Konwencja weszła w życie dnia 10 maja 2000 r. Konwencja została ratyfikowana przez 20 państw, w tym przez 10 państw należących do Unii Europejskiej (Belgia, Bułgaria, Czechy, Finlandia, Hiszpania, Królestwo Niderlandów, Litwa, Portugalia, Węgry i Włochy). 

Dotyczy ona działalności wszystkich prywatnych biur pośrednictwa pracy.

Artykuł 1 Konwencji definiuje pojęcia: „prywatne biuro pośrednictwa pracy", „pracownik" oraz „przetwarzanie danych osobowych pracowników".  

Artykuł 2 stanowi, że Konwencja ma zastosowanie do wszystkich prywatnych biur pośrednictwa pracy, do wszystkich kategorii pracowników i wszystkich gałęzi działalności gospodarczej, z wyjątkiem rekrutacji i pośrednictwa pracy marynarzy. Konwencja pozwala na zakazanie prywatnym biurom pośrednictwa pracy zajmowania się pewnymi kategoriami pracowników lub gałęziami działalności gospodarczej oraz wyłączenie pracowników pewnych gałęzi działalności gospodarczej, lub ich części, z zakresu stosowania Konwencji lub pewnych jej postanowień.  

Artykuł 3 nakłada obowiązek określenia statusu prawnego prywatnych biur pośrednictwa pracy oraz warunków do prowadzenia przez nie działalności. 

Artykuł 4 zobowiązuje do zapewnienia pracownikom rekrutowanym przez prywatne biura pośrednictwa pracy prawa do wolności związkowej i do rokowań zbiorowych. 

Artykuł 5 stanowi o zapewnieniu zasady równego traktowania w dostępie do zatrudnienia oraz niedyskryminacji pracowników.  

Artykuł 6 ustanawia zasady przetwarzania przez prywatne biura pośrednictwa pracy danych osobowych pracowników.  

Artykuł 7 ustanawia zasadę bezpłatnego świadczenia usług przez prywatne biura pośrednictwa pracy. 

Artykuł 8 zobowiązuje Członka do zapewnienia właściwej ochrony i zapobiegania nadużyciom w stosunku do pracowników migrujących rekrutowanych lub udostępnianych na Jego terytorium przez prywatne biura pośrednictwa pracy.  

Artykuł 9 stanowi, że zakazane jest korzystanie i zapewnianie dzieci do pracy. 

Artykuł 10 zobowiązuje państwa-strony do zapewnienia odpowiedniego mechanizmu i procedur dla rozpatrywania skarg, zarzucanych nadużyć i oszukańczych praktyk dotyczących działalności prywatnych biur pośrednictwa pracy. 

Artykuł 11 stanowi o obowiązku zapewnienia właściwej ochrony pracownikom agencji pracy tymczasowej w odniesieniu do następujących kwestii: rokowania zbiorowe, minimalne płace, czas pracy i inne warunki pracy, ustawowe świadczenia z ubezpieczenia społecznego, dostęp do szkolenia, ochrona w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia zawodowego, odszkodowania w przypadku wypadków lub chorób zawodowych, odszkodowania w przypadku niewypłacalności i ochrona roszczeń pracowników, ochrona i świadczenia macierzyńskie oraz ochrona i świadczenia rodzicielskie. 

Artykuł 12 zobowiązuje do określenia i wyznaczenia stosownych obowiązków prywatnym biurom pośrednictwa pracy świadczącym usługi w zakresie pracy tymczasowej w odniesieniu do tych samych kwestii, o których mowa w artykule 11. 

Artykuł 13 stanowi o relacjach między prywatnymi biurami pośrednictwa pracy a publicznymi służbami zatrudnienia, o prawie władzy publicznej do decydowania w kwestiach polityki rynku pracy oraz do korzystania lub kontroli wykorzystania publicznych funduszy przeznaczonych na realizację tej polityki, obowiązku prywatnych biur pośrednictwa pracy do przekazywania informacji na temat swojej działalności oraz obowiązku władz publicznych do gromadzenia i rozpowszechniania otrzymywanych danych. 

Artykuł 14 nakłada obowiązek zapewnienia kontroli realizowania postanowień wprowadzających w życie niniejszą Konwencję i wprowadzenia stosownych kar i skutecznego ich stosowania w przypadku naruszania postanowień niniejszej Konwencji. 

Artykuł 15 stanowi, że postanowienia niniejszej Konwencji nie będą naruszały korzystniejszych postanowień stosowanych do pracowników rekrutowanych, udostępnianych lub zatrudnianych przez prywatne biura pośrednictwa pracy, przewidzianych w innych międzynarodowych konwencjach pracy. 

Artykuł 16 wyjaśnia, że niniejsza Konwencja rewiduje Konwencję Nr 96 dotyczącą płatnych biur pośrednictwa pracy (zrewidowaną) z 1949 r. oraz Konwencję Nr 34 dotyczącą płatnych biur pośrednictwa pracy z 1933 r. 

Artykuły od 17 do 24 zawierają postanowienia końcowe dotyczące ratyfikacji i wypowiedzenia Konwencji, jej wejścia w życie, zmiany oraz podobne regulacje dotyczące załączników do Konwencji. 

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 11 kwietnia 2008 r. o ratyfikacji Konwencji nr 181 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej prywatnych biur pośrednictwa pracy, przyjętej w Genewie w dniu 19 czerwca 1997 r. (Dz. U. 2008 r., Nr 93, poz. 581)

Źródło: www.sejm.gov.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl