Zmiany w samorządach prawniczych

Z dniem 9 czerwca 2007 r. wchodzi w życie ustawa z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze i niektórych innych ustaw. Wprowadza ona przede wszystkim zmiany w funkcjonowaniu samorządów adwokackiego, radcowskiego i notarialnego zaliczanych do tzw. samorządów zawodów zaufania publicznego.

Stanowi ona nowelizację trzech ustaw korporacyjnych głównie w zakresie uprawnień nadzorczych Ministra Sprawiedliwości nad samorządami prawniczymi. Celem wprowadzanych zmian jest stworzenie przejrzystych zasad sprawowania tego nadzoru. Wprowadzane zmiany nie zmieniają raczej kompetencji przysługujących organom samorządu w obecnym stanie prawnym. W związku z powyższym nie ograniczają ani tym bardziej nie naruszają konstytucyjnie nałożonego na samorządy zawodowe obowiązku sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu. 

Postępowanie dyscyplinarne wszczęte przed dniem wejścia w życie omawianej ustawy mają się toczyć do końca postępowania w danej instancji według przepisów dotychczasowych.

Jakie zmiany dotyczą adwokatów?

Uprawnienia nadzorcze Ministra Sprawiedliwości

Nowelizacja wprowadza w art. 3 Prawa o adwokaturze zapis, zgodnie z którym "Minister Sprawiedliwości sprawuje nadzór nad działalnością samorządu w zakresie i formach określonych ustawą". Wprowadzenie tego przepisu ma pozwolić na jednoznaczne wskazanie, że nadzór Ministra Sprawiedliwości nie może przybierać dowolnej formy, w szczególności nie może naruszać samorządności adwokatury, jednakże jednocześnie wskazywałby, iż Ministrowi uprawnienia nadzorcze przysługują. 

Kolejną zmianą jest wprowadzenie do Prawa o adwokaturze zapisu o obowiązku przesyłania Ministrowi Sprawiedliwości odpisu każdej uchwały organów adwokatury albo organów izb adwokackich w terminie 21 dni od jej podjęcia. Dotychczas taki obowiązek nie wynikał wprost z przepisów, ale można go wyprowadzić z obowiązującego art. 14 ust. 1 Prawa o adwokaturze, zgodnie z którym Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów adwokatury. Skoro Minister Sprawiedliwości może zaskarżać uchwały, muszą one być jemu dostarczone, celem zapoznania się. Wprowadzenie do ustawy – Prawo o adwokaturze art. 13a wprost zobowiązującego do przesyłania uchwał ma służyć temu, by nie było wątpliwości co do terminu i konieczności ich nadsyłania. 

Dodatkowo nowa ustawa przewiduje skrócenie z dotychczasowych 6 miesięcy do 3 miesięcy terminu, w jakim Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów adwokatury (chyba że zaskarżona uchwała rażąco narusza prawo), a ponadto rozszerzenie przysługującego Ministrowi uprawnienia także na uchwały organów izb adwokackich. Wydaje się, że w przypadku sprzeczności z prawem uchwały organu samorządowego zwrócenie się do Sądu Najwyższego powinno nastąpić jak najszybciej, zanim przedmiotowa uchwała zacznie wywoływać skutki prawne, tak aby nie wywoływać stanu niepewności wśród adresatów danej uchwały.

Rozszerzenie uprawnienia Ministra na uchwały organów izb adwokackich odpowiada regulacji obowiązującej w odniesieniu do radców prawnych. 

Nowelizacja wprowadza ponadto w art. 46 ogólną zasadę, zgodnie z którą od uchwały okręgowej rady adwokackiej, podjętej w pierwszej instancji w sprawach indywidualnych (np. skreślenia z listy adwokatów), służy zainteresowanemu odwołanie do Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej, a od uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej – do Ministra Sprawiedliwości, zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego. Taki zapis zagwarantuje nadzór Ministra Sprawiedliwości nad wszystkimi uchwałami podejmowanymi w sprawach indywidualnych, a nie jak od dnia 10 września 2005 r. wyłącznie w sprawach dotyczących wpisu na listę aplikantów bądź adwokatów. Minister Sprawiedliwości będzie znów posiadał także prawo rozpatrywania odwołań od uchwał w sprawie odmowy wpisu na listę adwokatów czy aplikantów adwokackich. Nowy zapis będzie zatem niejako przywróceniem stanu istniejącego przed dniem 10 września 2005 r.

Należy przy tym pamiętać, iż wprowadzenie możliwości odwołania się od uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej do Ministra Sprawiedliwości stanowić będzie wyjątek od zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, sformułowanej w art. 15 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zasada ta została podniesiona do rangi konstytucyjnej. Przepis art. 78 Konstytucji RP stanowi bowiem, że każda ze stron ma prawo zaskarżenia decyzji wydanej w pierwszej instancji. Natomiast doprecyzowanie, że odwołanie do Ministra Sprawiedliwości przysługuje zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego wydaje się być uzasadnione z uwagi na treść już powołanego art. 78 Konstytucji RP. Wymieniony przepis nakazuje, aby ustawa określająca wyjątki od wyżej omówionej zasady wskazywała również tryb zaskarżania.  

Nowy ust. 6a w art. 68 ustawy jednoznacznie wskazuje, że od uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w sprawie wpisu na listę adwokatów zainteresowanemu przysługuje odwołanie do Ministra Sprawiedliwości, zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego. Wedle nowych przepisów od takiej ostatecznej decyzji Ministra Sprawiedliwości zainteresowanemu oraz Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji. W wypadku niepodjęcia uchwały przez okręgową radę adwokacką w terminie 30 dni od złożenia wniosku o wpis, lub niepodjęcia uchwały przez Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w terminie 30 dni od doręczenia odwołania, zainteresowanemu służy skarga do sądu administracyjnego.

Siedziba zawodowa adwokata 

Nowelizacja wskazuje, że adwokat może mieć, z zastrzeżeniem art. 71c, jedną siedzibę zawodową na terytorium Polski. Jednocześnie pojawi się nowy przepis, zgodnie z którym siedziby w państwie macierzystym prawnika z Unii Europejskiej w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby, o której mowa w art. 2a tej ustawy, nie uznaje się za ww. siedzibę zawodową. Wprowadzenie takiego zapisu ma na celu niedopuszczenie do naruszenia zasad prawa wspólnotowego – zasady swobodnego zakładania przedsiębiorstw i zasady swobodnego świadczenia usług. Zgodnie bowiem z obowiązującymi przepisami ustawy – Prawo o adwokaturze, prawnik z Unii Europejskiej zamierzający prowadzić praktykę w Polsce mógłby posiadać jedną siedzibę zawodową, a więc zmuszony byłby do zlikwidowania siedziby w swoim państwie macierzystym. Stanowiłoby to naruszenie wyżej powołanych zasad prawa europejskiego. 

Postępowanie dyscyplinarne korporacji adwokackiej

Postępowanie dyscyplinarne korporacji adwokackiej w dotychczasowym stanie prawnym uregulowane jest w przepisach ustawy – Prawo o adwokaturze oraz w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich. Postępowanie dyscyplinarne nie powinno jednak być uregulowane w akcie wykonawczym. W związku z tym przedmiotowa nowelizacja przewiduje szczegółowe uregulowanie tej problematyki w ustawie i jednoczesne uchylenie podstawy prawnej do wydania rozporządzenia, skutkujące uchyleniem samego aktu wykonawczego.

Dodatkowo do ustawy wprowadza się ogólną klauzulę, że w sprawach nieuregulowanych w Prawie o adwokaturze do postępowania dyscyplinarnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego (nowy art. 95n), co ma zastąpić wielokrotne odesłania do przepisów kodeksowych występujące w obecnej regulacji. 

Nowelizacja wprowadza ograniczenie czasowe w odniesieniu do wymierzanej aplikantom adwokackim kary skreślenia z listy aplikantów. Wedle nowych regulacji kara wydalenia z adwokatury w stosunku do aplikantów adwokackich ma pociągać za sobą skreślenie z listy aplikantów bez prawa ubiegania się o ponowny wpis na listę aplikantów adwokackich lub o wpis na listę adwokatów przez okres 10 lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia o karze wydalenia z adwokatury. Dotychczasowe rozwiązanie skutkujące dożywotnim skreśleniem jest - zdaniem projektodawców nowelizacji - zbyt daleko idące i zamyka dożywotnio często jeszcze młodym ludziom dostęp do zawodu. 

Nowe przepisy przewidują dla Ministra Sprawiedliwości, obok istniejącego uprawnienia do wszczęcia dochodzenia, uprawnienie do polecenia przez wszczęcia postępowania przed sądem dyscyplinarnym przeciwko adwokatowi bądź aplikantowi adwokackiemu. Przyznanie Ministrowi Sprawiedliwości uprawnienia polecenia wszczęcia postępowania przed sądem dyscyplinarnym ma stworzyć instrument przyspieszający postępowanie dyscyplinarne w sytuacji, gdy dokumentacja zgromadzona przez Ministra Sprawiedliwości w danej sprawie jest na tyle wystarczająca, że można prowadzić postępowanie przed sądem dyscyplinarnym bez potrzeby przeprowadzenia dochodzenia. Nie wpłynie to na rozdział ról procesowych i nadal oskarżycielem pozostanie rzecznik dyscyplinarny. 

Dodatkowo od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie dyscyplinarne odwołanie przysługiwać będzie stronom oraz Ministrowi Sprawiedliwości w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu orzeczenia albo postanowienia, wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i trybie wniesienia odwołania. Dotychczas Ministrowi Sprawiedliwości służy kasacja do Sądu Najwyższego od orzeczenia wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny w drugiej instancji. Przyznanie uprawnienia do odwołania od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie dyscyplinarne jest instrumentem, który ma zapewnić Ministrowi Sprawiedliwości efektywne sprawowanie nadzoru nad postępowaniem dyscyplinarnym na wcześniejszych jego etapach. 

Projekt ustawy przewiduje również wprowadzenie zmiany brzmienia art. 91 Prawa o adwokaturze przez uregulowanie zasad ustalania składu sądu dyscyplinarnego, jak również doprecyzowanie zapisów o jego właściwości rzeczowej. 

Dodatkowo do Prawa o adwokaturze wprowadzony zostanie zapis, iż obrońcą w postępowaniu dyscyplinarnym może być wyłącznie adwokat. Chodzi o wykluczenie możliwości występowania jako obrońców aplikantów adwokackich. 

Zmiany wprowadzane do art. 95ł Prawa o adwokaturze mają na celu uregulowanie postępowania wykonawczego do orzeczeń sądu dyscyplinarnego o ukaraniu dyscyplinarnym i tymczasowym zawieszeniu w czynnościach zawodowych. 

O czym radcy prawni wiedzieć powinni? 

Nadzór nad działalnością samorządu radców prawnych

Przeformułowanie  brzmienia ust. 3 w art. 5 ustawy o radcach prawnych nie zmienia samej zasady wyrażonej w tym przepisie, tylko uzgadnia je z zapisem wprowadzanym do ustawy – Prawo o adwokaturze. Przepis ten będzie stanowił, iż: Minister Sprawiedliwości sprawuje nadzór nad działalnością samorządu w zakresie i formach określonych ustawą.

Znowelizowane przepisy przewidują, że od uchwały Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych w sprawie zawieszenia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego, skreślenia z listy radców prawnych oraz odmawiającej wpisu na listę radców prawnych bądź aplikantów radcowskich ma przysługiwać odwołanie do Ministra Sprawiedliwości, zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego. Od ostatecznej decyzji Ministra zainteresowanemu będzie zaś przysługiwała skarga do sądu administracyjnego. Dotychczasowy stan prawny nie przewiduje uczestnictwa Ministra Sprawiedliwości w trybie odwoławczym w wyżej wymienionych sprawach. Przewiduje jedynie prawo wniesienia sprzeciwu od uchwały o wpisie na listę aplikantów lub radców prawnych. Podobieństwo zawodów: adwokata i radcy prawnego uzasadnia wprowadzenie tożsamych rozwiązań w ustawie o radcach prawnych co do uprawnień nadzorczych Ministra Sprawiedliwości w sprawach indywidualnych. Wprowadzenie możliwości odwołania się od uchwały Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych do Ministra Sprawiedliwości stanowić będzie wyjątek od zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego, sformułowanej w art. 15 Kodeksu postępowania administracyjnego. 

Ustawa nowelizująca zakłada też wprowadzenie w art. 47 ustawy o radcach prawnych zapisu o obowiązku organów samorządu przesyłania Ministrowi Sprawiedliwości odpisu każdej uchwały w terminie 14 dni od jej podjęcia. Dotąd taki obowiązek nie wynika wprost z przepisów, ale można go wyprowadzić z obowiązującego art. 47 ustawy, zgodnie z którym Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów samorządu. Skoro Minister Sprawiedliwości może zaskarżać uchwały, muszą one być jemu dostarczone celem zapoznania się. Uzasadnione wydaje się wprowadzenie zapisu wprost zobowiązującego do przesyłania uchwał tak, aby nie było wątpliwości co do terminu i konieczności ich nadsyłania. 

Nowelizacja skraca przy tym z dotychczasowych 6 miesięcy do 3 miesięcy termin, w jakim Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów samorządu (chyba że zaskarżona uchwała rażąco narusza prawo). Chodzi o wyeliminowanie stanu niepewności wśród adresatów danej uchwały, co do jej ewentualnego zaskarżenia przez Ministra Sprawiedliwości.  

Postępowanie dyscyplinarne korporacji radcowskiej

Postępowanie dyscyplinarne korporacji radcowskiej w dotychczasowym stanie prawnym uregulowane jest w przepisach ustawy o radcach prawnych oraz w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 kwietnia 1984 r. w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich. Ponieważ jednak tak istotna kwestia, jak postępowanie dyscyplinarne, powinna być uregulowana w przepisach rangi ustawowej, zatem omawiana nowelizacja przewiduje przeniesienie zapisów rozporządzenia do ustawy o radcach prawnych oraz ujednolicenie zasad postępowania. Uchylona zostanie przy tym podstawa prawna do wydania obowiązującego rozporządzenia, co skutkować będzie uchyleniem samego aktu.

Jednocześnie do ustawy o radach prawnych wprowadza się ogólną klauzulę, że w zakresie nieuregulowanym ustawą do postępowania dyscyplinarnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego, co ma zastąpić wielokrotne odesłania do przepisów kodeksowych, występujące w dotychczasowej regulacji. 

Nowe przepisy przewidują uprawnienie Ministra Sprawiedliwości do polecenia wszczęcia dochodzenia bądź postępowania przed sądem dyscyplinarnym przeciwko radcy prawnemu bądź aplikantowi radcowskiemu. W tym zakresie zmiana ma na celu ujednolicenie zasad postępowania zgodnie z regulacją Prawa o adwokaturze. Przyznanie Ministrowi Sprawiedliwości uprawnienia polecenia wszczęcia postępowania przed sądem dyscyplinarnym ma stworzyć instrument przyspieszający postępowanie dyscyplinarne w sytuacji, gdy dokumentacja zgromadzona przez Ministra Sprawiedliwości w danej sprawie jest na tyle wystarczająca, że można prowadzić postępowanie przed sądem dyscyplinarnym bez potrzeby przeprowadzenia dochodzenia. Przyznanie tej kompetencji nie wpłynie na rozdział ról procesowych i nadal oskarżycielem pozostanie rzecznik dyscyplinarny. 

Zgodnie z przepisami nowelizacji, kara pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego pociąga za sobą skreślenie z listy radców prawnych bez prawa ubiegania się o ponowny wpis. W stosunku do aplikantów wprowadzony zostanie jednak przepis, że kara wydalenia z aplikacji pociąga za sobą skreślenie z listy aplikantów bez prawa ubiegania się o ponowny wpis na listę aplikantów radcowskich lub o wpis na listę radców prawnych przez okres 10 lat od daty uprawomocnienia się orzeczenia o karze wydalenia z aplikacji. Wprowadzenie ograniczenia czasowego w odniesieniu do aplikantów podyktowane jest tym, aby osobom młodym, często dopiero rozpoczynającym karierę zawodową, nie zamykać dożywotnio dostępu do zawodu.  

Wprowadzany zapis stanowi, iż obwiniony może mieć obrońcę, którym może być wyłącznie adwokat lub radca prawny. Niewprowadzenie takiego zapisu, przy jednoczesnej zasadzie, że w sprawach nieuregulowanych do postępowania dyscyplinarnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego, uprawniałoby aplikantów adwokackich do występowania w charakterze obrońcy, a jednocześnie pozbawiłoby radców prawnych możliwości występowania w charakterze obrońcy przed ich własnym sądem korporacyjnym, co jest zagwarantowane w przepisach regulujących ustrój samorządów innych zawodów prawniczych. 

W obecnym stanie prawnym pierwszym etapem postępowania dyscyplinarnego w samorządzie radcowskim jest postępowanie wyjaśniające. Nowlelizacja przewiduje dostosowanie terminologii do nazewnictwa obowiązującego w Prawie o adwokaturze, gdzie pierwszym etapem postępowania jest dochodzenie. Pozostałe etapy obejmujące postępowanie przed sądem dyscyplinarnym oraz postępowanie wykonawcze również będą odpowiadać podziałowi wynikającemu z Prawa o adwokaturze. 

Ponadto projekt ustawy przewiduje dodanie art. 70¹–70⁶ w ustawie o radcach prawnych. Przepisy te uregulują właściwość miejscową sądu dyscyplinarnego, jego skład oraz zasady dotyczące pokrywania kosztów postępowania dyscyplinarnego. 

Przewidziano również, że Ministrowi Sprawiedliwości oraz stronom przysługiwać będzie odwołanie od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie dyscyplinarne w terminie 14 dni od daty doręczenia odpisu orzeczenia lub postanowienia wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o terminie i trybie wniesienia odwołania. Ministrowi Sprawiedliwości służy kasacja do Sądu Najwyższego od orzeczenia wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny w drugiej instancji (art. 62² ustawy). Przyznanie zaś uprawnienia do odwołania od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie dyscyplinarne jest instrumentem, który ma pozwolić Ministrowi Sprawiedliwości sprawować nadzór nad postępowaniem dyscyplinarnym na wcześniejszych jego etapach. Jest także konsekwencją przypisania Ministrowi Sprawiedliwości uprawnienia do polecenia wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz jego (i osób przez niego upoważnionych) nowego prawa wglądu do akt i żądania informacji o wynikach postępowania dyscyplinarnego, jak również prawo żądania prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych bądź postanowień wraz z aktami sprawy. 

Zmiany dotyczące notariuszy

Nowelizacja z dnia 30 czerwca 2005 r. wprowadziła zapis, iż Minister Sprawiedliwości może odwołać notariusza, który ukończył 70 lat. Stan prawny przed nowelizacją nakazywał obligatoryjne odwołanie ze stanowiska w takiej sytuacji. Wprowadzane z dniem 9 czerwca 2007 roku zmiany w art. 16 ustawy ustawy – Prawo o notariacie przewidują przywrócenie poprzedniego zapisu, co jest zbieżne z rozwiązaniami obowiązującymi w odniesieniu do sędziów i prokuratorów. Zawód notariusza jest zawodem zaufania publicznego i - zdaniem projektodawców omawianej nowelizacji -brak jest podstaw, aby w odniesieniu do przedstawicieli tego zawodu ustawowa granica wieku była uregulowana odmiennie, aniżeli dla przedstawicieli wymienionych wyżej zawodów prawniczych.

W związku z powyższym pozostanie tylko jedna podstawa fakultatywnego odwołania ze stanowiska notariusza przez Ministra Sprawiedliwości.  

Nowelizacja skraca ponadto z dotychczasowych 6 miesięcy do 3 miesięcy termin, w jakim Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów samorządu notarialnego (chyba że zaskarżona uchwała rażąco narusza prawo). Ma to zminimalizować negatywne skutki prawne obowiązywania uchwały sprzecznej z prawem. Zaskarżenie takich uchwał powinno zatem nastąpić jak najszybciej tak, aby nie wywoływać stanu niepewności wśród adresatów danej uchwały.

Ponadto nowelizacja rozszerza uprawnienia Ministra Sprawiedliwości w odniesieniu do postępowania dyscyplinarnego toczącego się przeciwko notariuszom. Przyznanie Ministrowi Sprawiedliwości uprawnienia do wglądu do akt i żądania informacji o wynikach tego postępowania, jak również do złożenia odwołania do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego ma służyć zabezpieczeniu prawidłowego przebiegu postępowania dyscyplinarnego. 

Wedle nowych przepisów od orzeczenia sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji przysługuje obwinionemu, rzecznikowi dyscyplinarnemu oraz Ministrowi Sprawiedliwości odwołanie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Odwołanie wnosi się do sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji. Odwołanie powinno być przesłane w terminie 7 dni od dnia jego wpływu wraz z aktami do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze i niektórych innych ustaw (Dz. U. 2007 r., Nr 80, poz. 540);

• Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058, ze zm.); 

• Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. 2002 r., Nr 123, poz. 1059, ze zm.);

• Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. 2002 r., Nr 42, poz. 369, ze zm.);

• Ustawa z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 2002 r., Nr 126, poz. 1069, ze zm.);

• Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lipca 1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich (Dz. U. 1998 r., Nr 99, poz. 635, ze zm.);

• Rrozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 kwietnia 1984 r. w sprawie zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do radców prawnych i aplikantów radcowskich (Dz. U. 1984 r., Nr 27, poz. 138, ze zm.)    

Oprac. na podst.: www.sejm.gov.pl

A.J.
Zespół e-prawnik.pl