Zwrot kosztów leczenia za granicą

Ponadto co prawda zaistnienie nagłej sytuacji stanowi wyjątek od zasady braku zwrotu kosztów leczenia, gdy hospitalizacja została przeprowadzona w Grecji w prywatnej placówce opieki zdrowotnej, z którą instytucja ds. ubezpieczeń społecznych nie zawarła umowy, ale nie stanowi wyjątku w przypadku w przypadku hospitalizacji w prywatnej placówce opieki zdrowotnej w innym państwie członkowskim. W konsekwencji takie uregulowanie zniechęca, a nawet uniemożliwia ubezpieczonym korzystanie z usług szpitalnych w placówkach w innych państwach członkowskich aniżeli w państwie członkowskim, w którym są ubezpieczeni i stanowi, tak w stosunku do ubezpieczonych jak i usługodawców, ograniczenie w swobodnym świadczeniu usług.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości orzekł w trybie prejudycjalnym:

Artykuł 49 TWE stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, jak to w sprawie zawisłej przed sądem krajowym, które całkowicie wyklucza zwrot przez krajową instytucję ds. ubezpieczeń społecznych kosztów leczenia powstałych w związku z hospitalizacją w prywatnej placówce opieki zdrowotnej w innym państwie członkowskim osób ubezpieczonych w tej instytucji ubezpieczeń społecznych, za wyjątkiem przypadków dotyczących dzieci w wieku poniżej 14 lat.

Oznacza to, iż prawo krajowe, które całkowicie wyklucza zwrot przez krajową instytucję ds. ubezpieczeń społecznych kosztów leczenia powstałych w związku z hospitalizacją w prywatnej placówce opieki zdrowotnej w innym państwie członkowskim osób ubezpieczonych w tej instytucji ubezpieczeń społecznych, za wyjątkiem przypadków dotyczących dzieci w wieku poniżej 14 lat jest - zdaniem ETS - niezgodne z prawem wspólnotowym. Trybunał orzekł przy tym, iż świadczenie medyczne nie traci swego przymiotu świadczenia usług w rozumieniu art. 49 TWE dlatego, że pacjent zapłaciwszy wynagrodzenie za opiekę usługodawcy zagranicznemu, ubiega się później o pokrycie kosztów tej opieki przez krajowy system zabezpieczenia społecznego. W związku z tym art. 49 TWE znajduje zastosowanie do sytuacji pacjenta.

Trybunał uznał, że utrzymanie zrównoważonej i dostępnej dla wszystkich służby medycznej i szpitalnej może również wchodzić w zakres odstępstw uzasadnionych względami zdrowia publicznego, przewidzianych w art. 46 TWE, o ile przyczynia się do osiągania wysokiego poziomu ochrony zdrowia. Trybunał wyjaśnił także, że ten sam przepis traktatu WE pozwala państwom członkowskim ograniczyć swobodę świadczenia usług medycznych i szpitalnych jedynie w zakresie, w jakim utrzymanie możliwości przeprowadzania leczenia lub kwalifikacji medycznych na terytorium krajowym stanowi kwestię fundamentalną dla zdrowia publicznego, a nawet dla przetrwania populacji.

Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie C-444/05 - Aikaterini Stamatelaki przeciwko NPDD Organismos Asfaliseos Eleftheron Epangelmation - OAEE (Grecja); http://curia.europa.eu