Brak opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej (majątek prywatny).

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z wpisem do CEIDG podstawowym rodzajem działalności są usługi sklasyfikowane w kodzie 41.20.Z ?Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych?. Ostatnią czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca wykonał w czerwcu 2014 r. Wnioskodawca zamierza zbyć część działki budowlanej, którą nabył w 1997 r. Zakup został dokonany do majątku prywatnego, jako lokata kapitału, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zakupiona działka została kilkanaście lat temu podzielona i część jej została w tamtym czasie zbyta jako majątek prywatny, niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obecnie Wnioskodawca zamierza zbyć następną część zakupionej w 1997 r. działki, pod transakcję tę został dokonany następny podział przedmiotowej nieruchomości. Wartość sprzedaży jest wyższa niż 200.000 zł. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w prowadzonej przez podatnika działalności rolniczej. Grunt nie był przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

W ramach przygotowania do sprzedaży przedmiotowej działki, podatnik dokonał jedynie wydzielenia z całej posiadanej działki, działki gruntu o pow. 2.158 m2, której zakupem zainteresowany jest potencjalny kupiec. Wszelkie czynności związane z wykonaniem przyłączy, uzyskaniem warunków zabudowy mają być wykonane przez nabywcę. Wnioskodawca sam złożył ofertę dla zainteresowanego nabywcy przedmiotowej działki, nie prowadził w tym zakresie żadnych czynności związanych z wydawaniem ogłoszeń lub korzystaniem z pośredników. Przedmiotowy grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca nie wnioskował ani też nie wnioskuje o jego uchwalenie. Zgodnie z posiadaną wiedzą, potencjalny kupiec przedmiotowej nieruchomości uzyskał dla tego gruntu decyzję o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż działki budowlanej, która nigdy nie była składnikiem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ani też nie była wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej, nie podlega podatkowi od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, jednorazowa wyprzedaż majątku osobistego jakim jest posiadana od 20 lat nieruchomość nie wypełnia definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem z działalnością gospodarczą mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Nie jest zatem podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2010 r. (nr ITPP1/443-367/10/BS). W opinii Wnioskodawcy planowana sprzedaż niezabudowanej działki budowlanej stanowiącej majątek prywatny, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług ? w świetle powyższych przepisów ? jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Podkreślić zatem należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym kontekście wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, w którym uznał, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 347 z 11.12.2006, str. 1 z późn. zm.). Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślić również należy, że powołane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Po przeprowadzeniu analizy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego na tle przywołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że sprzedaż działki o pow. 2.158 m2, wydzielonej z posiadanego przez Wnioskodawcę gruntu, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem, że do momentu zbycia działka nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze a Wnioskodawca nie podejmie żadnych czynności charakterystycznych dla działań handlowca oraz mogących mieć wpływ na wzrost jej wartości rynkowej (takich jak np.: uzyskanie warunków zabudowy, uzbrojenie terenu w sieci wodno-kanalizacyjne i energetyczne, wydzielenie dróg wewnętrznych, kolejny podział).

Z opisu sprawy wynika, że grunt, który Wnioskodawca zamierza sprzedać został nabyty do majątku prywatnego, jako lokata kapitału, nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W ramach przygotowania do sprzedaży przedmiotowej działki, dokonał jedynie wydzielenia z całej posiadanej działki, działki gruntu o pow. 2.158 m2, której zakupem zainteresowany jest potencjalny kupiec. Wszelkie czynności związane z wykonaniem przyłączy, uzyskaniem warunków zabudowy mają być wykonane przez nabywcę. Wnioskodawca sam złożył ofertę dla zainteresowanego nabywcy przedmiotowej działki, nie prowadził w tym zakresie żadnych czynności związanych z wydawaniem ogłoszeń lub korzystaniem z pośredników. Przedmiotowy grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawca nie wnioskował ani też nie wnioskuje o jego uchwalenie.

Powyższe okoliczności wskazują, że w związku z przyszłą sprzedażą działki, Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czynność ta będzie sprzedażą majątku osobistego, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k?14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.