Pytanie dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup alkoholu (...)

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą hurtową kabli i osprzętu do telewizji kablowej. Z okazji świąt, Spółka planuje zakup alkoholu z przeznaczeniem na prezenty dla kontrahentów. Oferta skierowana jest do bardzo konkretnej i jednocześnie nielicznej grupy kontrahentów. W opinii Spółki, w tym przypadku reklama w środkach masowego przekazu jest niecelowa ze względu na znikomą jej skuteczność. Dużo większą rolę odgrywa zdaniem Spółki ochrona nawiązanych już kontaktów.W związku z tym, zakup markowego alkoholu w okresie świątecznym i przekazanie go do firm współpracujących, Spółka uważa za zasadny, bowiem mieści się w pojęciu dbałości o źródło przychodu, jak również nie stoi w sprzeczności z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, co następuje:

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest nieprawidłowa. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z powyższymi uregulowaniami podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą lub inną działalnością zarobkową, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Aby więc dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu,wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków określonych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy.Zatem zasadniczo, każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów. Ustawodawca przewidział jednak pewne ograniczenia w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na niepubliczną reklamę i reprezentację. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia reprezentacja i reklama oraz nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reprezentacji i reklamy, dlatego też należy przyjąć wykładnię językową, zgodnie z którą pojęcie 'reprezentacja' oznacza 'okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną'. Również według ogólnej definicji utrwalonej w orzecznictwie i literaturze fachowej pojęcie reprezentacja oznacza wytworne i okazałe występowanie w imieniu podmiotu gospodarczego, mające na celu wywarcie pozytywnego wrażenia na kontrahentach podmiotu, w celu nawiązania kontaktów gospodarczych, a w konsekwencji - w celu osiągnięcia przychodów. Tym samym, reprezentacją są takie działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów, zakupy kwiatów i upominków wręczanych z okazji uroczystości, itp. Wobec tak rozumianego pojęcia reprezentacji, należy stwierdzić, iż nie każdy wydatek związany ze spotkaniem bądź wizytą kontrahentów może być zaliczony dla celów podatkowych do kosztów uzyskania przychodów. Praktyka związana z konsumpcją lub obdarowywaniem alkoholem, wypływająca z prawa zwyczajowego nie może stanowić podstawy dla wykładni przepisów prawa podatkowego. Muszą to być wydatki, które służą przede wszystkim kształtowaniu wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniach i produktach, zachęcają do ich nabywania, albo przedmioty zwyczajowo wręczane jako upominki. Poprzez właśnie takie działania Spółka winna kształtować opinię o firmie wśród swoich kontrahentów oraz potencjalnych klientów. Natomiast przedmiotowe wydatki na alkohol, zdaniem tut. organu podatkowego nie spełniają ww. kryteriów, a dodatkowo ich negatywna ocena społeczna przesądza o tym, że nie można ich zaliczyć w koszty działalności. Mając powyższe na uwadze, tut. organ podatkowy stwierdza, iż wydatki poniesione przez Spółkę na zakup alkoholu z przeznaczeniem na prezenty dla kontrahentów, poprzez to, iż nie spełniają warunku pozytywnego związku przyczynowo-skutkowego z uzyskanymi przychodami, jak też ich negatywna ocena społeczna przesądzają o tym, iż nie można ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawodawca z dniem 01.01.2007r. dokonał zmiany w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym jednoznacznie wyłączył z kosztów uzyskania przychodów zakup napojów alkoholowych. Wg treści zmienionego ustawą z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 217, poz. 1589) przepisu, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy-Ordynacja podatkowa). Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia (art. 14a § 4 ustawy-Ordynacja podatkowa).