Dot. skutków podatkowych zbycia lokalu użytkowego, objętego wspólnością majątkową małżeńską.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2012r. (wpływ do tut. Biura 21 maja 2012r.), uzupełnionym w dniu 30 lipca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu użytkowego, objętego wspólnością majątkową małżeńską ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu użytkowego, objętego wspólnością majątkową małżeńską. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 lipca 2012r. Znak: IBPBI/1/415-606/12/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 30 lipca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni do grudnia 2007r. prowadziła wraz z byłym mężem pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność prowadzona była w lokalu, który od 2008r. przejął jej ex-mąż i podnajął go zakładowi kosmetycznemu za odpłatnością. Mąż Wnioskodawczyni pobierał czynsz aż do czasu sprzedaży tego lokalu przez komornika, tj. do 2010 roku. Dochodem z tytułu pobierania czynszu mąż nie dzielił się z Wnioskodawczynią. Otrzymane ze sprzedaży środki, komornik przeznaczył na spłatę zaciągniętego, w dniu 22 lutego 2002 roku kredytu (na potrzeby działalności gospodarczej). W 2008 roku Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni. W trakcie trwania małżeństwa Wnioskodawczyni nie miała z mężem rozdzielności majątkowej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie opatrzonym datą 5 lipca 2012r. wskazano, iż:

• właścicielem lokalu użytkowego, o którym mowa we wniosku był mąż Wnioskodawczyni. Przydział lokalu otrzymał On w dniu 31 sierpnia 2000r. Wnioskodawczyni w tym czasie prowadziła już działalność gospodarczą w innym lokalu. W chwili sprzedaży (licytacji) lokalu właścicielem nadal był ex-mąż Wnioskodawczyni,
• lokal był objęty wspólnością majątkową małżeńską,
• w lokalu tym Wnioskodawczyni wspólnie z mężem otworzyła nowy punkt sprzedaży. Nie zawarto żadnej umowy dotyczącej zasad użytkowania tego lokalu,
• ww. lokal w całości stanowił środek trwały do grudnia 2007r. Po czym, został wykreślony z ewidencji środków trwałych,
• po zakończeniu prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w tym lokalu, został on wycofany z tej działalności i wynajęty przez Jej ex-męża zakładowi kosmetycznemu, z którego czerpał korzyści materialne, nie dzieląc się przy tym z Wnioskodawczynią dochodami z tytułu pobieranego czynszu za wynajem,
• lokal został sprzedany (zlicytowany) w 2010 roku,
• Wnioskodawczyni ponosiła koszty podatkowe bezpośrednie (czynsz i energia elektryczna) oraz dokonywane były odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej przedmiotowego lokalu,
• w ww. lokalu Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą od 31 sierpnia 2000r. do 31 maja 2007r.,
• działalność gospodarcza prowadzona była jednoosobowo przez Wnioskodawczynię, a były mąż Wnioskodawczyni był osobą współpracującą i pełnomocnikiem w tej działalności,
• Wnioskodawczyni nie zlikwidowała całkowicie prowadzonej działalności, tylko zrezygnowała z punktu sprzedaży prowadzonej w tym lokalu, ponieważ uzyskała rozwód, a Jej były mąż przeznaczył ten lokal do wynajmu dla zakładu kosmetycznego.
• Wnioskodawczyni w momencie rezygnacji z tego lokalu opodatkowana była wg zasad ogólnych i prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów. Również w momencie licytacji komorniczej rozliczała się z budżetem wg tych samych zasad,
• Wnioskodawczyni nadal prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.
• kredyt, o którym mowa we wniosku, przyznano Jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, natomiast mąż był poręczycielem,
• w okresie prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej ? do 2007 roku Jej ex-mąż czerpał korzyści materialne z prowadzonej przez Nią działalności, jako osoba współpracująca i pełnomocnik. Od roku 2008 po uzyskaniu rozwodu, lokal przeszedł na jego wyłączną własność i wyłącznie on czerpał z niego korzyści materialne (czynsz z najmu), nie dzieląc się nim z Wnioskodawczynią. Były małżonek dochody te pobierał do roku 2010, tj. do czasu licytacji przedmiotowego lokalu.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna w całości uiścić podatek od sprzedaży ww. lokalu użytkowego, pomimo, że jej były mąż w roku 2008 przejął lokal i czerpał z niego korzyści materialne, aż do czasu jego sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu winien zapłacić w całości jej były mąż, bowiem do dnia sprzedaży tego lokalu czerpał korzyści materialne z czynszu, którymi nie dzielił się z Wnioskodawczynią. Ponadto, zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ w czasie trwania związku małżeńskiego nie mieli rozdzielności majątkowej, Wnioskodawczyni jest skłonna zgodzić się na partycypację w zapłacie podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 50%, ale nie płacić go w pełnej wysokości. W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie oznaczonym datą 5 lipca 2012r. Wnioskodawczyni jednoznacznie sprecyzowała własne stanowisko w sprawie wskazując, iż Jej zdaniem podatek z tytułu sprzedaży (licytacji) przez komornika wskazanego we wniosku lokalu powinien zapłacić w całości jej ex-mąż.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku wykorzystywania w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej lokalu użytkowego, przychód z jego zbycia, jako przychód ze sprzedaży środka trwałego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego (wartości niematerialnej i prawnej), nawet nie ujętego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wyjątek stanowią będące środkami trwałymi lokale mieszkalne oraz związany z nimi udział w gruncie (co w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie ma zastosowania). W świetle bowiem cyt. wyżej przepisów, przychód z ich sprzedaży stanowi zawsze przychód ze źródła wskazanego w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, zgodnie z którym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

? jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c ? przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy ? przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Ponadto, w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, iż przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika m.in., iż od 31 sierpnia 2000r. do 31 maja 2007r. Wnioskodawczyni prowadziła jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą w lokalu, którego właścicielem był mąż Wnioskodawczyni. Przydział lokalu otrzymał On w dniu 31 sierpnia 2000r. Lokal ten był objęty wspólnością majątkową małżeńską. Mąż Wnioskodawczyni nie prowadził w tym lokalu działalności gospodarczej, lecz był osobą współpracującą i pełnomocnikiem Wnioskodawczyni do spraw firmy. Ww. lokal użytkowy, stanowił środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W związku z czym do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej zaliczane były koszty związane z tym lokalem (wydatki z tytułu czynszu i energii elektrycznej). Od jego wartości początkowej dokonywane były również odpisy amortyzacyjne. Przedmiotowy lokal stanowił środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej do grudnia 2007r., po czy został wykreślony z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię w ww. lokalu, został on wycofany z tej działalności. W roku 2008 Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni, udzielając rozwodu. Po uzyskaniu rozwodu przedmiotowy lokal przeszedł na wyłączną własność małżonka Wnioskodawczyni i wyłącznie On czerpał z niego korzyści materialne (czynsz z najmu), nie dzieląc się nim z Wnioskodawczynią. Były małżonek dochody te pobierał do 2010r. tj. do momentu, w którym lokal użytkowy został sprzedany (zlicytowany) przez komornika.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie, jak wskazano we wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedmiotowy lokal użytkowy w chwili jego sprzedaży (licytacji) stanowił wyłączną własność męża Wnioskodawczyni, to sprzedaż (licytacja) tego lokalu nie będzie dla Wnioskodawczyni generowała przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.