Dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu do Organu 19 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media (energia elektryczna, woda, c.o., telefon) dot. lokalu częściowo wykorzystywanego w tej działalności ? jest prawidłowe,
• kryterium zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych tytułem opłat za:
• energię elektryczną, wodę, c.o. ? jest prawidłowe,
• telefon ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i kryterium zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media (energia elektryczna, woda, c.o., telefon) dot. lokalu częściowo wykorzystywanego w tej działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie występów artystycznych na terenie całego kraju. Jednak siedzibę firmy znajduje się w miejscu Jego zamieszkania. W miejscu zamieszkania nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, koncerty są organizowane poza siedzibą firmy i miejscem zamieszkania. Do celów prowadzenia działalności gospodarczej, tzn. przechowywania dokumentów firmy, przygotowania repertuaru koncertów Wnioskodawca wydzielił z powierzchni mieszkalnej lokalu pomieszczenie o metrażu 16 m², nie dokonując zmian w decyzji o wysokości podatku do nieruchomości. W koszty działalności gospodarczej zalicza kwoty proporcjonalnie wyliczone wynikające ze zużycia energii elektrycznej, wody, c.o., opłat za telefon, dot. metrażu wydzielonego dla celów działalności gospodarczej (siedziby firmy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mam prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu kwoty proporcjonalnie wyliczone z faktur za media, przypadające na 16m², tj. powierzchni lokalu wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej ww. wydatki dot. mediów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Zauważyć należy, iż istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego lub użyczanego mieszkania (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, iż podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. W świetle powyższego uznać należy, iż do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe. Są to typowe wydatki o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal, jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy pomieszczenie jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne, a jedynie sporadycznie jest wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wydatki związane z posiadaniem takiego pomieszczenia stanowią bez wątpienia wydatki o charakterze osobistym. W rezultacie nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa powoływanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem, gdy mieszkanie (lokal) lub jego część, służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów, w części wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie występów artystycznych na terenie całego kraju. Jednak siedziba prowadzonej działalności znajduje się w miejscu Jego zamieszkania. Do celów prowadzenia działalności gospodarczej, tzn. przechowywania dokumentów firmy, przygotowywania repertuaru koncertów, Wnioskodawca wydzielił z powierzchni lokalu mieszkalnego pomieszczenie o metrażu 16 m². Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kwoty proporcjonalnie wyliczone wynikające ze zużycia energii elektrycznej, wody, c.o. oraz opłat za telefon dot. metrażu wydzielonego w lokalu dla celów działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wydzielone pomieszczenie w lokalu mieszkalnym, o którym mowa we wniosku służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, to wskazane we wniosku wydatki związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego (tj. dot. zużycia energii elektrycznej, wody, ogrzewania) częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej mogą w stosownej części stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostaną właściwie udokumentowane, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Na możliwość zaliczenia ww. części wydatków do kosztów podatkowych nie ma przy tym wpływu okoliczność, czy Wnioskodawca dokonał zgłoszenia faktu wykorzystywania części nieruchomości mieszkalnej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej dla potrzeb wymiaru podatku od nieruchomości.

Odnosząc się do kryterium (zakresu) zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych, zauważyć należy, iż wydatki z tytułu zużycia energii elektrycznej i ogrzewania mają być rozliczone z uwzględnieniem proporcji w jakiej przedmiotowy lokal wykorzystywany jest w działalności gospodarczej.

Natomiast wątpliwość tut. Organu budzi możliwość zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w oparciu o ww. proporcję wydatków poniesionych tytułem zużycia wody w przedmiotowym lokalu. Jeżeli Wnioskodawca jest jednakże w stanie wykazać, iż ww. sposób (kryterium) zaliczania tych wydatków do kosztów podatkowych jest najbardziej właściwy (prawidłowy) i odzwierciedla faktyczne zużycie wody na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, to może zastosować ww. kryterium.

Odnosząc się natomiast do możliwości i kryterium zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków dot. opłat za telefon znajdujący się w lokalu, który w części wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej w pierwszej kolejności wskazać należy, że warunkiem zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu będzie wykazanie, iż wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź zwiększenia lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. W przypadku gdy Wnioskodawca wykorzystuje telefon nie tylko dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, lecz również w celach prywatnych (prowadzi rozmowy nie związane z tą działalnością), wówczas do kosztów uzyskania przychodów tej działalności będzie mógł zaliczyć tylko te wydatki, które zostały poniesione w związku z tą działalnością. W tym celu Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać rzeczywistą wartość kosztów rozmów wykonanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przy czym, dla prawidłowego określenia, jaka część rozmów nie wpływa na powstanie lub zwiększenie przychodu z działalności gospodarczej, można wykorzystać informacje wynikające z wykazu rozmów telefonicznych (bilingu telefonicznego) oraz faktury za usługi telefoniczne.

W związku z powyższym, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki poniesione z tytułu opłat za telefon znajdujący się w ww. lokalu, jednakże w takiej wysokości w jakiej faktycznie zostały poniesione w ramach tej działalnością i właściwie udokumentowane, tj. na podstawie bilingu telefonicznego, a nie jak wskazał Wnioskodawca w części wyliczonej na podstawie proporcji powierzchni lokalu mieszkalnego wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej, do całkowitej powierzchni tego lokalu.

Wskazać przy tym należy, iż zasadność i zakres zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów działalności Wnioskodawcy, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem opłat za media (energia elektryczna, woda, c.o., telefon) dot. lokalu częściowo wykorzystywanego w tej działalności ? jest prawidłowe,
• kryterium zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych tytułem opłat za:
• energię elektryczną, wodę, c.o. ? jest prawidłowe,
  
• telefon ? jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie obowiązków Wnioskodawcy dotyczących podatku od nieruchomości wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.