Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek sygn: IBPP1/443-619/14/AZb

24.9.2014

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 11 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 11 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 września 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W marcu 2012 r. umową darowizny Wnioskodawca otrzymał od ojca nieruchomość w skład której weszły: grunty rolne, pastwiska trwałe, grunty leśne i lasy, grunty zadrzewione i grunty zabudowane. W latach 2012-2013 Wnioskodawca użytkował nieruchomość na cele prywatne. W tym też czasie Wnioskodawca dokonał podziału części nieruchomości na 5 działek budowlanych i otrzymał decyzje o warunkach zabudowy. W tym roku Wnioskodawca zamierza sprzedać jedną działkę, ale też nosi się z zamiarem sprzedaży pozostałych działek w następnym roku. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym ani nie jest podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z 11 września 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że nieruchomości, które nabył w drodze darowizny od ojca zamierzał wykorzystywać do własnych celów mieszkaniowych. Od stycznia 2012 roku Wnioskodawca zamieszkał w tej nieruchomości wraz z rodzicami, którzy wymagali stałej opieki. Dom mieszkalny jak i gospodarczy, również grunty wymagały nakładów finansowych aby mogły służyć Wnioskodawcy i rodziców Wnioskodawcy potrzebom mieszkaniowym jak i życiowym.

Czasowo do tej pory Wnioskodawca mieszka w tym budynku. Grunty rolne, pastwiska Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać pod uprawy płodów na potrzeby własne i rodziny.

Darowizna na rzecz Wnioskodawcy była dokonana z woli ojca.

Budynki: mieszkalny i gospodarczy Wnioskodawca wykorzystywał do celów mieszkaniowych. Grunty rolne Wnioskodawca uporządkował i zasiał trawę na całości. Las służył Wnioskodawcy do pozyskiwania drewna na opał.

Decyzje o sprzedaży działek Wnioskodawca podjął ponieważ jest zobowiązany do zapłaty zachowku dla dwojga rodzeństwa. Utrzymanie tej nieruchomości jest też kosztowne, wymaga jeszcze dużych nakładów finansowych.

Przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane.

Podział nieruchomości na pięć działek podyktowany był wstępnym założeniem Wnioskodawcy, że podaruje je rodzeństwu (jako zachowek) oraz swoim dzieciom. Jednak nie są oni zainteresowani w obecnej chwili tymi działkami. Stosowny wniosek Wnioskodawca złożył w styczniu 2013 r.

W lutym 2013 r. Wnioskodawca wystąpił do Wójta Gminy o wydanie warunków zabudowy (Gmina nie posiada Planu zagospodarowania) i otrzymał Decyzje 12 kwietnia 2013 r. na możliwość budowy 5 domów mieszkalnych jednorodzinnych na tych 5 działkach. Do tej pory Wnioskodawca nie występował o wyłączenie gruntu z produkcji rolnej ani o plan zagospodarowania.

Z gruntów rolnych przed podziałem, Wnioskodawca wydzielił część gruntu na drogę dojazdową do każdej z 5-ciu działek. Innych inwestycji Wnioskodawca nie dokonywał. Od momentu darowizny - grunty rolne, pastwiska Wnioskodawca obsiewał trawą i z tego tytułu otrzymywał dofinansowanie.

Nieruchomości, które Wnioskodawca nabył, nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej ani do produkcji rolniczej.

Nieruchomości te nie były również przedmiotem najmu ani dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał zatem z tych źródeł żadnych pożytków.

Wnioskodawca nie zamierza podejmować działań marketingowych. Pozyskanie ewentualnych nabywców szukać będzie poprzez ogłoszenie w prasie lokalnej.

Oprócz tych 5-ciu działek Wnioskodawca posiada jeszcze: działkę 20 a zabudowaną budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, działkę rolną 23 a i działkę rolna 4 a oraz las 33 a. Są to nieruchomości, które Wnioskodawca otrzymał od ojca tą samą umową darowizny. Do tej pory Wnioskodawca nie zbywał żadnych nieruchomości.

Środki pozyskane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza wykorzystać na:

wypłatę zachowku rodzeństwu,
zakup mieszkania lub budowę domu mieszkalnego dla rodziny Wnioskodawcy,
modernizację budynku mieszkalnego i gospodarczego, w którym do tej pory Wnioskodawca zamieszkuje a który był przedmiotem darowizny od ojca Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zaznaczył, że przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane na których nie ma żadnych obiektów budowlanych .

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w takim stanie faktycznym sprzedaż działek będzie rodzić obowiązek zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie wspomniany przepis art. 15 ustawy VAT ? nie jest on podatnikiem. Nieruchomość jest majątkiem osobistym Wnioskodawcy, który nabył umową darowizny. Jako osoba fizyczna dokonująca sprzedaży swojego majątku osobistego i czynność sprzedaży nie będzie mieć charakteru ciągłego, zatem nie oznacza to, że Wnioskodawca będzie prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca chce nadmienić, że do nabycia nieruchomości nie doszło w celu jej dalszej odsprzedaży, nieruchomości Wnioskodawca nie wykorzystywał również do działalności gospodarczej. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek będzie działaniem prywatnym ? zatem unormowania ustawy VAT nie będą mieć zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami ? według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ? są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), ?działalność gospodarcza? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i w art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnika? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, która może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku działek nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca w marcu 2012 r. umową darowizny otrzymał od ojca nieruchomość w skład której weszły: grunty rolne, pastwiska trwałe, grunty leśne i lasy, grunty zadrzewione i grunty zabudowane. Darowizna na rzecz Wnioskodawcy była dokonana z woli ojca. W latach 2012-2013 Wnioskodawca użytkował nieruchomość na cele prywatne.

Nieruchomości, które Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od ojca zamierzał wykorzystywać do własnych celów mieszkaniowych. Od stycznia 2012 roku Wnioskodawca zamieszkał w tej nieruchomości wraz z rodzicami, którzy wymagali stałej opieki. Dom mieszkalny jak i gospodarczy, również grunty wymagały nakładów finansowych aby mogły służyć Wnioskodawcy i rodziców Wnioskodawcy potrzebom mieszkaniowym jak i życiowym.

Czasowo do tej pory Wnioskodawca mieszka w tym budynku. Grunty rolne, pastwiska Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać pod uprawy płodów na potrzeby własne i rodziny. Budynki: mieszkalny i gospodarczy Wnioskodawca wykorzystywał do celów mieszkaniowych. Grunty rolne Wnioskodawca uporządkował i zasiał trawę na całości. Las służył Wnioskodawcy do pozyskiwania drewna na opał.

Należy zauważyć, że nieruchomości, które Wnioskodawca nabył w drodze darowizny, nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej ani do produkcji rolniczej. Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym ani nie jest podatnikiem VAT. Nieruchomości te nie były również przedmiotem najmu ani dzierżawy, Wnioskodawca nie czerpał zatem z tych źródeł żadnych pożytków.

Treść wniosku wskazuje, że bezpośrednią przyczyną działań podjętych przez Wnioskodawcę, zmierzających do sprzedaży działek, jest fakt, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty zachowku dla dwojga rodzeństwa. Ponadto utrzymanie tej nieruchomości jest kosztowne, wymaga jeszcze dużych nakładów finansowych. Również sam podział nieruchomości na pięć działek podyktowany był wstępnym założeniem Wnioskodawcy, że podaruje je rodzeństwu (jako zachowek) oraz swoim dzieciom. Jednak nie są oni zainteresowani w obecnej chwili tymi działkami. Stosowny wniosek Wnioskodawca złożył w styczniu 2013 r.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca nie zamierza podejmować działań marketingowych, zaś ewentualnych nabywców szukać będzie poprzez ogłoszenie w prasie lokalnej.

Środki pozyskane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza wykorzystać na wypłatę zachowku rodzeństwu, zakup mieszkania lub budowę domu mieszkalnego dla swojej rodziny, modernizację budynku mieszkalnego i gospodarczego, w którym do tej pory zamieszkuje a który był przedmiotem darowizny od ojca Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych działek, wydzielonych z nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w drodze darowizny od ojca, uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do zamierzonej dostawy działek.

Natomiast w kwestii dokonania podziału nieruchomości, wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy czy też wydzielenia części gruntu na drogę dojazdową, należy odnieść się do powołanych wyżej orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Jak już zaznaczono, treść ww. orzeczeń wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wprawdzie w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły okoliczności wskazane przykładowo w treści orzeczeń TSUE, związane z podziałem nieruchomości, wystąpieniem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy czy też wydzieleniem części gruntu na drogę dojazdową, jednakże ? jak wyjaśnił Wnioskodawca - decyzje o sprzedaży działek Wnioskodawca podjął ponieważ jest zobowiązany do zapłaty zachowku dla dwojga rodzeństwa. Ponadto Wnioskodawca wskazał na fakt, iż utrzymanie ww. nieruchomości jest kosztowne i wymaga dużych nakładów finansowych. Podział nieruchomości na pięć działek podyktowany był wstępnym założeniem Wnioskodawcy, że podaruje je rodzeństwu (jako zachowek) oraz swoim dzieciom. Jednak nie są oni zainteresowani w obecnej chwili tymi działkami.

Również sam fakt, że od momentu darowizny - grunty rolne, pastwiska Wnioskodawca obsiewał trawą i z tego tytułu otrzymywał dofinansowanie nie przesądza, iż takie działania wykraczają poza czynności związane ze zwykłym zarządem swoim majątkiem prywatnym.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawca tak jak każda osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, dokonuje zbycia tego gruntu. Nie można bowiem uznać, iż czynności dokonane przez Wnioskodawcę w tym zakresie przybrały formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą i zorganizowaną.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie działek, wchodzących w skład nieruchomości otrzymanej od ojca w drodze darowizny, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym ? niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa oraz orzecznictwo należy uznać, że Wnioskodawca dokonując w przyszłości dostawy działek wydzielonych z nieruchomości otrzymanej od ojca w drodze darowizny, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem Wnioskodawcy w odniesieniu do tych czynności nie można uznać za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawa działek, o których mowa we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że ?sprzedaż działek będzie działaniem prywatnym ? zatem unormowania ustawy VAT nie będą mieć zastosowania? należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.