Opłaty pobierane za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, za czynności geodezyjne (...)

18.12.2013

Opłaty pobierane za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, za czynności geodezyjne i kartograficzne, za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, za usługi specjalistyczne, za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką, nie podlegają opodatkowaniu VAT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 29 listopada 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pobieranych przez Wnioskodawcę opłat:

za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych,
za czynności geodezyjne i kartograficzne,
za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych,
za usługi specjalistyczne,
za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką,

? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pobieranych przez Wnioskodawcę opłat:

za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych,
za czynności geodezyjne i kartograficzne,
za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych,
za usługi specjalistyczne,
za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 29 listopada 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 listopada 2013 r. znak: IBPP1/443-836/13/AZb.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina - Miasto pobiera, zaliczane do niepodatkowych należności budżetowych na podstawie art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. 2013 poz. 885),

następujące opłaty administracyjne:

opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych - na podstawie art. 11 prim ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. 2012 poz. 1356),
opłata za czynności geodezyjne i kartograficzne - na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. 2010 Nr 193, poz. 1287),
opłata za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych - na podstawie art. 44h pkt 9 do 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U. 2006 Nr 139, poz. 993),
opłata za usługi specjalistyczne - na podstawie art. 50 ust 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. 2013 poz.182),
opłata za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką - na podstawie art. 41 i 47 ustawy z dnia 6 września 2001 o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. 2012 poz. 1265).

Zgodnie z utrwalonym wcześniej stanowiskiem w wydawanych interpretacjach indywidualnych, powyżej wymienione opłaty za wykonywane czynności administracyjne Gminy były uznawane jako podlegające zwolnieniu z podatku VAT na podstawie paragrafów 8 później 13 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina uzyskała, wydaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, pisemną interpretację w tej sprawie z 11 kwietnia 2005 r..

Gmina wykazuje uzyskiwane przychody z ww. opłat jako zwolnione z podatku VAT w deklaracjach VAT 7.

W uzupełnieniu wniosku z 18 listopada 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że:

Status Wnioskodawcy.
Wnioskodawca, Gmina, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych na podstawie decyzji w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej i potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT (VAT-5 ) wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 10 maja 2004 r.
Odpowiedź na zapytanie wyrażone w pkt 2, 3 i 4 wezwania.
Czynności wymienione we wniosku, wykonywane są przez Gminę jako następujące zadania:
- opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych - zadanie własne Gminy z zakresu ochrony zdrowia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2013.594 j.t. z późn. zm.), nałożone na Gminę przepisami art. 41 ust. 1 ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U.2012.1356. j.t. z późn. zm.),
- opłata za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką - zadanie własne Gminy z zakresu lokalnego transportu, nałożone na Gminę przepisami art. 7 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U.2012.1265 j.t. z późn. zm.),
- opłata za czynności geodezyjne i kartograficzne - zadania zlecone z zakresu właściwości powiatu - art. 6a ust. 1 pkt 2a i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U.2010.193.1287 j.t. z późn. zm.), które Gmina wykonuje na podstawie porozumienia zawartego przez Gminę z Powiatem zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym i art. 6a ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo geodezyjne. Powiat zlecając ww. czynności działa jako organ władzy publicznej,
- opłata za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych - zadania z zakresu administracji rządowej zlecone przez Urząd Wojewódzki Gminie na podstawie art. 52 i w szczególności art. 44g ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U.2006.139.993 j.t. z późn. zm.),
- opłata za świadczenie usług specjalistycznych - zadania z zakresu administracji rządowej zlecone przez Urząd Wojewódzki Gminie na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U.2013.182 j.t. z późn. zm.). Urząd Wojewódzki zlecając ww. czynności działa jako organ władzy publicznej,
Gmina pobiera ww. opłaty w oparciu o następujące przepisy:
- opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych - pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 111 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U.2012.1356 j.t. z późn. zm.),
- opłata za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką - pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U.2012.1265 j.t. z późn. zm.), a wysokość opłat za wykonywane w tym zakresie czynności administracyjne określa rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 sierpnia 2013 r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem przewozu drogowego oraz za egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz.U.2013.916),
- opłata za czynności geodezyjne i kartograficzne - pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów zawartych w art. 6a ust. 5 oraz art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U.2010.193.1287 j.t. z późn. zm.), których wysokość określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz.U.2004.37.333),
- opłata za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych - pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 44 h ust. 9 pkt 2 i ust. 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U.2006.139.993 j.t.). Wysokość opłat określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie wysokości opłat za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, zbioru PESEL, ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz sposobu wnoszenia tych opłat (Dz.U.2008.207.1298),
- opłata za świadczenie usług specjalistycznych - pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 50 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U.2013.182 j.t. z późn. zm.). Wysokość opłat została określona w § 4, 5, Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz.U.2005.189.1598 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym Gmina jako czynny podatnik podatku VAT może uznać, że pobierane na podstawie odrębnych ustaw opłaty za wykonywane czynności administracyjne, które podlegają windykacji w drodze postępowania egzekucyjnego w administracji i są zaliczane do niepodatkowych należności publiczno-prawnych na podstawie art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. 2013 poz. 885), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty administracyjne pobierane na podstawie odrębnych ustaw za wykonywane czynności administracyjne, które podlegają windykacji w drodze postępowania egzekucyjnego w administracji i są zaliczane do niepodatkowych należności publiczno-prawnych na podstawie art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. 2013 poz. 885), nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest fakt, że wszystkie ww.

czynności należą do zadań własnych Gminy lub zleconych Gminie. Powyższe stanowisko potwierdza również wyrok NSA z 8 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 520/12 oraz interpretacje dotyczące opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w których uznaje się, że opłaty nie podlegają opodatkowaniu podatkiem - interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP1/443-1083/12/LSz 2013.01.11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Według art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przytoczony przepis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej ? (Dz.Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług ? w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane.

Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,
odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy Wnioskodawca pobierając opłaty:

za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych,
za czynności geodezyjne i kartograficzne,
za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych,
za usługi specjalistyczne,
za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką,

spełnia wskazaną w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT przesłankę, tj. czy jest organem władzy publicznej.

Na początku należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak ?organ władzy publicznej? czy ?urzędy obsługujące te organy? nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawodawca w wielu aktach normatywnych posługuje się pojęciem ?władza publiczna? czy ?organy władzy publicznej? jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć. Najbardziej precyzyjne w tym względzie są regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.). Przepisy tej ustawy jednoznacznie rozdzielają organy władzy publicznej od innych jednostek sektora finansów publicznych.

Z brzmienia art. 9 pkt 1 cytowanej ustawy o finansach publicznych wynika, że organy władzy publicznej tworzą organy władzy rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy oraz trybunały.

Powołany przepis art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, jak i cytowany przepis obowiązującej Dyrektywy wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Kwestię tę rozważał również Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 stwierdził, że pojęcie ?władzy publicznej? w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym ? ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu ?władzy publicznej? mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia, czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

W art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ustrojodawca wskazał, że ?Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność?. Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej.

W świetle sformułowań zawartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów NSA z dnia 9 października 2000 r., sygn. akt OPK 14/00, Sąd stwierdził, iż pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy o VAT należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych.

Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy VAT, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Na mocy art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, posiada osobowość prawną, wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;
3a) działalności w zakresie telekomunikacji;
lokalnego transportu zbiorowego;
ochrony zdrowia;
pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;
6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
gminnego budownictwa mieszkaniowego;
edukacji publicznej;
kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
targowisk i hal targowych;
zieleni gminnej i zadrzewień;
cmentarzy gminnych;
porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
promocji gminy;
współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.);
współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Według art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, inne ustawy określają, które zadania gminy mają charakter obowiązkowy.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, a także z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów.

Zadania z zakresu administracji rządowej gmina może wykonywać również na podstawie porozumienia z organami tej administracji.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Stosownie do art. 33 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym, wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta).

Definicje dochodów oraz źródeł dochodów jednostek samorządu terytorialnego określa ustawa z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, dochodami jednostek samorządu terytorialnego są:

dochody własne;
subwencja ogólna;
dotacje celowe z budżetu państwa.

Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłami dochodów własnych gminy są wpływy z opłat:

skarbowej,
targowej,
miejscowej, uzdrowiskowej i od posiadania psów,
(uchylona)
eksploatacyjnej - w części określonej w ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947, z późn. zm.),
innych stanowiących dochody gminy, uiszczanych na podstawie odrębnych przepisów.

Jak wynika z art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, źródłami dochodów własnych gminy są inne dochody należne gminie na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast w myśl art. 60 ww. ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

kwoty dotacji podlegające zwrotowi w przypadkach określonych w niniejszej ustawie;
należności z tytułu gwarancji i poręczeń udzielonych przez Skarb Państwa i jednostki samorządu terytorialnego;
wpłaty nadwyżek środków obrotowych samorządowych zakładów budżetowych;
wpłaty nadwyżek środków finansowych agencji wykonawczych;
wpłaty środków z tytułu rozliczeń realizacji programów przedakcesyjnych;
należności z tytułu zwrotu płatności dokonanych w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw;
pobrane przez jednostkę samorządu terytorialnego dochody związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego odrębnymi ustawami i nieodprowadzone na rachunek dochodów budżetu państwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych. Gmina - Miasto pobiera, zaliczane do niepodatkowych należności budżetowych na podstawie art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 885), następujące opłaty administracyjne:

opłatę za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych,
opłatę za czynności geodezyjne i kartograficzne,
opłatę za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych,
opłatę za usługi specjalistyczne,
opłatę za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką.

Dlatego też, w odniesieniu do opłat będących przedmiotem wniosku, konieczna jest ocena sprawy dokonywana z uwzględnieniem przepisów prawa na podstawie których określone opłaty są wymagane.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca pobiera opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych. Powyższe stanowi zadanie własne Gminy z zakresu ochrony zdrowia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz.U z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), nałożone na Gminę przepisami art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (j.t. Dz.U z 2012 r., poz. 1356 z późn. zm.). Opłata za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 111 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1356 ze zm.) organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego są obowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych oraz zmiany struktury ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów, działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwania następstw nadużywania alkoholu, a także wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

Według art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracji społecznej osób uzależnionych od alkoholu należy do zadań własnych gmin.

W szczególności zadania te obejmują:

zwiększanie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od alkoholu;
udzielanie rodzinom, w których występują problemy alkoholowe, pomocy psychospołecznej i prawnej, a w szczególności ochrony przed przemocą w rodzinie;
prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałania narkomanii, w szczególności dla dzieci i młodzieży, w tym prowadzenie pozalekcyjnych zajęć sportowych, a także działań na rzecz dożywiania dzieci uczestniczących w pozalekcyjnych programach opiekuńczo-wychowawczych i socjoterapeutycznych;
(uchylony)
wspomaganie działalności instytucji, stowarzyszeń i osób fizycznych, służącej rozwiązywaniu problemów alkoholowych;
podejmowanie interwencji w związku z naruszeniem przepisów określonych w art. 131 i 15 ustawy oraz występowanie przed sądem w charakterze oskarżyciela publicznego;
wspieranie zatrudnienia socjalnego poprzez organizowanie i finansowanie centrów integracji społecznej.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki. Obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu może być prowadzony tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez marszałka województwa.

Zgodnie z art. 92 ust. 1 cyt. ustawy, za wydanie zezwoleń, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2, decyzji wprowadzających w zezwoleniach zmiany oraz duplikatów zezwoleń są pobierane opłaty.

W myśl art. 92 ust. 2 ww. ustawy, opłaty, o których mowa w ust. 1, są wnoszone przed wydaniem zezwolenia lub decyzji na rachunek organu wydającego zezwolenie, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, w celu pozyskania dodatkowych środków na finansowanie zadań określonych w art. 41 ust. 1 gminy pobierają opłatę za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, o których mowa w art. 18.

W myśl art. 111 ust. 2 cyt. ustawy, opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się na rachunek gminy, przed wydaniem zezwolenia, w wysokości:

525 zł na sprzedaż napojów zawierających do 4,5% alkoholu oraz piwa;
525 zł na sprzedaż napojów zawierających powyżej 4,5% do 18% alkoholu (z wyjątkiem piwa);
2100 zł na sprzedaż napojów zawierających powyżej 18% alkoholu.

Z art. 111 ust. 7 cyt. ustawy wynika natomiast, że opłata, o której mowa w ust. 1, wnoszona jest na rachunek gminy w każdym roku kalendarzowym objętym zezwoleniem w trzech równych ratach w terminach do 31 stycznia, 31 maja i 30 września danego roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 18 ust. 1. ww. ustawy, sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży, zwanego dalej ?organem zezwalającym?.

Jak wskazuje treść wniosku, Wnioskodawca pobiera również opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne jako zadania zlecone z zakresu właściwości powiatu - art. 6a ust. 1 pkt 2a i ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (j.t. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), które Gmina wykonuje na podstawie porozumienia zawartego przez Gminę z Powiatem zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym i art. 6a ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo geodezyjne. Powiat zlecając ww. czynności działa jako organ władzy publicznej. Opłata za czynności geodezyjne i kartograficzne pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów zawartych w art. 6a ust. 5 oraz art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b ww. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, których wysokość określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz.U. z 2004 r. Nr 37, poz. 333).

Według art. 8 ust. 2a cyt. wyżej ustawy o samorządzie gminnym, gmina może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu oraz zadania z zakresu właściwości województwa na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego.

Na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowią organy administracji geodezyjnej i kartograficznej:

marszałek województwa wykonujący zadania przy pomocy geodety województwa wchodzącego w skład urzędu marszałkowskiego,
starosta wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego.

Zgodnie z 6a ust. 3 ww. ustawy, zadania organów określonych w ust. 1 pkt 2 wykonywane są jako zadania z zakresu administracji rządowej.

Jak stanowi art. 6a ust. 4 ww. ustawy, starosta na wniosek gminy powierza wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta), w drodze porozumienia, prowadzenie spraw należących do zakresu jego zadań i kompetencji, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 6.

Według art. 6a ust. 5 ww. ustawy, wójt (burmistrz, prezydent miasta) prowadzi sprawy powierzone na podstawie ust. 4 przy pomocy geodety gminnego wchodzącego w skład urzędu gminy.

Zgodnie z art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b) ww. ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzeń, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi, wysokość opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, za udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, uwzględniając potrzeby różnych podmiotów oraz konieczność zapewnienia środków na aktualizację i utrzymywanie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W myśl § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz.U. Nr 37, poz. 333), określa ono wysokość opłat za:

czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, które są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
czynności związane z uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, które są określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia;
czynności związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, które są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia;
udzielanie informacji, które są określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia;
wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, które są określone w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca pobiera opłaty za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, jako zadania z zakresu administracji rządowej zlecone przez Urząd Wojewódzki Gminie na podstawie art. 52 i w szczególności art. 44g ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (j.t. Dz.U z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.). Wskazana opłata pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 44h ust. 9 pkt 2 i ust. 12 ww. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Wysokość opłat określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie wysokości opłat za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, zbioru PESEL, ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz sposobu wnoszenia tych opłat (Dz.U z 2008 r. Nr 207, poz. 1298).

Jak stanowi art. 52 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), organy gminy wykonują zadania określone w ustawie jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.

Według art. 44g ust. 1 ww. ustawy, organy prowadzące zbiory meldunkowe, zbiór PESEL oraz ewidencje wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, na wniosek zainteresowanej osoby, złożony w formie pisemnej lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej, są zobowiązane wydać zaświadczenie zawierające pełny odpis przetworzonych danych dotyczących tej osoby. Zaświadczenie jest przekazywane w formie odpowiadającej złożonemu wnioskowi.

Stosownie do art. 44h ust. 1 ww. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, dane ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych udostępnia się, o ile są one niezbędne do realizacji ich ustawowych zadań, następującym podmiotom:

organom administracji publicznej, sądom i prokuraturze;
Policji, Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Służbie Celnej, Żandarmerii Wojskowej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Biuru Ochrony Rządu, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu, Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych i strażom gminnym (miejskim);
organom kontroli skarbowej i wywiadu skarbowego;
państwowym i komunalnym jednostkom organizacyjnym oraz innym podmiotom ? w zakresie niezbędnym do realizacji zadań publicznych określonych w odrębnych przepisach;
Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi - w zakresie danych osób poszukiwanych.

Zgodnie z art. 44h ust. 2 ww. ustawy, dane, o których mowa w ust. 1, są udostępniane:

osobom i jednostkom organizacyjnym - jeżeli wykażą w tym interes prawny;
jednostkom organizacyjnym - jeżeli po ich wykorzystaniu w celach badawczych, statystycznych lub badania opinii publicznej dane te zostaną poddane takiej modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości osób, których dane dotyczą;
innym osobom i podmiotom - jeżeli uwiarygodnią one interes faktyczny w otrzymaniu danych i za zgodą osób, których dane dotyczą.

Jak stanowi art. 44h ust. 2a ww. ustawy, udostępnienie danych w celu ich ponownego wykorzystywania, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, następuje na wniosek, na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198, z późn. zm.), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 44h ust. 9 ww. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych następuje:

dla podmiotów, o których mowa w ust. 1 - nieodpłatnie;
dla podmiotów, o których mowa w ust. 2 - odpłatnie, po dołączeniu dowodu opłaty do wniosku o udostępnienie danych.

Z kolei według art. 44h ust. 11 ww. ustawy, opłaty pobrane za udostępnienie danych stanowią dochód budżetu państwa.

Stosownie do art. 44h ust. 12 cytowanej ustawy, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

wysokość oraz sposób uiszczania opłat za jednostkowe udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL, ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz za udostępnianie danych za pomocą urządzeń teletransmisji danych, w drodze weryfikacji, o którym mowa w ust. 6,
sposób obliczania wysokości oraz sposób uiszczania opłaty za udostępnianie danych podmiotom, o których mowa w ust. 2 pkt 2

- uwzględniając, że wysokość opłat powinna być zróżnicowana w zależności od sposobu i zakresu udostępniania danych.

Natomiast na mocy art. 44i ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, dane ze zbiorów meldunkowych oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych udostępnia organ gminy.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie wysokości opłat za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, zbioru PESEL, ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz sposobu wnoszenia tych opłat (Dz.U. Nr 207, poz. 1298), opłatę za udostępnienie danych zgromadzonych w zbiorze meldunkowym, ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, zbiorze PESEL oraz ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych ustala się w wysokości 31 zł w przypadku udostępnienia danych na wniosek złożony w formie pisemnej lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Ponadto z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca pobiera opłaty za świadczenie usług specjalistycznych - zadania z zakresu administracji rządowej zlecone przez Urząd Wojewódzki Gminie na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.). Urząd Wojewódzki zlecając ww. czynności działa jako organ władzy publicznej. Przedmiotowa opłata pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 50 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t. Dz.U. z 2013 r. Nr 182 z późn. zm.). Wysokość opłat została określona w § 4, 5, Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz.U. z 2005 r. Nr 189, poz. 1598 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 182 ze zm.), do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy organizowanie i świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Artykuł 50 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych i kwalifikacje osób świadczących te usługi oraz warunki i tryb ustalania i pobierania opłat za specjalistyczne usługi opiekuńcze świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi, jak również warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia z tych opłat, ze względu na szczególne potrzeby osób korzystających z usług, uwzględniając sytuację materialną tych osób.

Jak wynika z § 1 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz.U. Nr 189, poz. 1598 ze zm.), rozporządzenie określa:

rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych, zwanych dalej ?specjalistycznymi usługami?;
kwalifikacje osób świadczących specjalistyczne usługi;
warunki i tryb ustalania oraz pobierania opłat za specjalistyczne usługi świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi;
warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia z opłat, o których mowa w pkt 3.

W § 4 ww. rozporządzenia określono sposób ustalania i pobierania opłat za specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

W myśl § 5 ww. rozporządzenia, opłata za specjalistyczne usługi jest wnoszona przez osobę uzyskującą pomoc w formie specjalistycznej usługi lub jej opiekuna, bezpośrednio lub przelewem do kasy urzędu gminy, w terminie do 15. dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wykonano usługę.

Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca pobiera opłaty za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką - zadanie własne Gminy z zakresu lokalnego transportu, nałożone na Gminę przepisami art. 7 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (j.t. Dz.U. z 2012 r. poz. 1265 z późn. zm.). Opłata za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką pobierana jest przez Gminę na podstawie przepisów art. 41 ust. 1 ww. ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, a wysokość opłat za wykonywane w tym zakresie czynności administracyjne określa rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 sierpnia 2013 r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem przewozu drogowego oraz za egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 916).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 1265 ze zm.), podjęcie i wykonywanie transportu drogowego, z zastrzeżeniem art. 5b ust. 1 i 2, wymaga uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, na zasadach określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającym dyrektywę Rady 96/26/WE, zwanym dalej ?rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009?.

Jak wynika z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób:

samochodem osobowym,
pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą,
taksówką

- wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.

W myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy, podjęcie i wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.

Artykuł 6 ww. ustawy określa warunki, które muszą zostać spełnione przez przedsiębiorców chcących uzyskać licencję na wykonywanie transportu drogowego taksówką.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana oraz zawieszenie lub cofnięcie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego następuje w drodze decyzji administracyjnej.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany oraz zawieszenia lub cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego jest:

starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, o której mowa w art. 5 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
Główny Inspektor Transportu Drogowego, w przypadku ubiegania się o licencję wspólnotową, jeżeli przedsiębiorca nie występował z wnioskiem o wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego przez organ, o którym mowa w pkt 1.

Natomiast według art. 7 ust. 4 ww. ustawy, organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany lub cofnięcia:

licencji wspólnotowej jest Główny Inspektor Transportu Drogowego;
licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym, pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą lub licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy jest starosta właściwy dla siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy;

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, opłaty za czynności administracyjne pobiera się z tytułu:

udzielenia licencji, zmiany licencji, przedłużenia ważności licencji, wydania wypisu z licencji, wydania wtórnika licencji oraz przeniesienia uprawnień wynikających z licencji;
wydania zezwolenia, zmiany zezwolenia, przedłużenia ważności zezwolenia, wydania wypisu z zezwolenia, wydania wtórnika zezwolenia na wykonywanie przewozu regularnego, przewozu regularnego specjalnego, przewozu wahadłowego lub przewozu okazjonalnego;
wydania zezwolenia na przewóz kabotażowy;
wydania zezwolenia zagranicznego;
wydania zaświadczenia lub zmiany zaświadczenia, wydania wypisu z zaświadczenia o zgłoszeniu działalności w zakresie przewozów na potrzeby własne;
wydania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą;
wydania świadectwa kierowcy lub jego zmiany oraz wydania wtórnika świadectwa kierowcy;
wydania formularza jazdy;
wydania certyfikatu, o którym mowa w art. 30 ust.
10, lub jego zmiany oraz wydania wtórnika certyfikatu;
wydania decyzji, o której mowa w art. 20a ust. 2;
udzielenia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, zmiany zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, wydanie wypisu z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, wydania wtórnika zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz przeniesienia uprawnień wynikających z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.

Zgodnie z § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 sierpnia 2013 r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem przewozu drogowego oraz za egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 916), rozporządzenie określa wysokość opłat za udzielenie licencji, zmianę licencji, przedłużenie ważności licencji, wydanie wypisu z licencji, wydanie wtórnika licencji, przeniesienie uprawnień wynikających z licencji.

W § 2 ww. rozporządzenia określono m.in. wysokość opłaty za licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką.

Jak już wyżej wskazano, naczelną zasadą regulacji wspólnotowych, jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Stąd też w tym kontekście należy rozpatrywać, czy czynności związane z pobieraniem opłat wskazanych we wniosku są realizowane przez Gminę w ramach jej zadań z zakresu władzy publicznej.

Odnosząc przedstawiony we wniosku stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, że przytoczone wyżej przepisy ustaw określają czynności realizowane przez organ władzy publicznej w ramach jego zadań własnych (ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawa z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym), w ramach zadań zleconych z zakresu administracji rządowej (ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej) czy też w ramach zadań z zakresu administracji rządowej zleconych z zakresu właściwości powiatu na podstawie porozumienia zawartego przez Gminę z Powiatem, przy czym porozumienie to zostało zawarte zgodnie z przepisami wynikającymi z wskazanych przez Wnioskodawcę odrębnych ustaw (ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne).

Organ władzy publicznej, w zakresie w jakim realizuje zadania z zakresu administracji publicznej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynności realizowane w ramach zadań ustawowych nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, w omawianym przypadku sytuacja taka jednak nie występuje. Czynności, o których mowa we wniosku mają inny charakter ? publicznoprawny a nie cywilnoprawny.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że pobieranie przez Wnioskodawcę opłat za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, za czynności geodezyjne i kartograficzne, za udostępnienie danych ze zbiorów meldunkowych, za usługi specjalistyczne oraz za udzielenie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką, należy do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej i jest uregulowane przez obowiązujące przepisy prawa tj. powołane wyżej ustawy i rozporządzenia. Pobieranie wskazanych we wniosku opłat stanowi wymóg nałożony przez przepisy prawa i należy do czynności publicznoprawnych i nie można tego uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w tym przypadku Wnioskodawca realizując zadania z zakresu władzy publicznej, nałożone odręb