Czy prawidłowe było zastosowanie podatku VAT w wysokości 23% przy sprzedaży ww. nieruchomości?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu 10 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem transakcji dostawy nieruchomości ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem transakcji dostawy nieruchomości. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2013 r. o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 20 września 2012 r. Wnioskodawca dokonał transakcji sprzedaży aktem notarialnym, działki nr 17 o pow. 17,34 ha, położonej w (?) za kwotę brutto 4.059.000 zł, w tym: 759.000 zł podatek VAT ? 23%, Faktura VAT nr (?), oraz opracowań geologicznych (zbiór dokumentów dotyczących ww. sprzedawanych gruntów położonych w (?), w tym: dokumentacji geologicznej złoża kruszywa naturalnego (?), projektu zagospodarowania złoża ?(?)?, planu ruchu odkrywkowego zakładu górniczego (?) na lata 2011-2016, operatu ewidencyjnego zasobów złoża kruszywa naturalnego (?)), za kwotę brutto 369.000 zł, Faktura VAT nr (?) z dnia 9 sierpnia 2012 r.

Ww. sprzedana nieruchomość, to nieruchomość gruntowa, przez którą przebiega linia energetyczna, przeznaczona pod obszary górnicze (pod eksploatację kruszyw) ? zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (?) NR (?). Część składów orzekających uważa, że samo studium przesądzać może o przeznaczeniu terenu pod zabudowę (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 lipca 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 474/09, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1562/09).

Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Kupujący oświadczył w akcie notarialnym, że będzie użytkował przedmiotową nieruchomość pod eksploatację kruszywa.

Złoże było od roku 2011 przedmiotem eksploatacji zgodnie z wydaną koncesją (na wydobywanie kopaliny ze złoża kruszywa naturalnego (?)) przez Marszałka Województwa (?) z dnia 15 lipca 2011 r. nr (?). Koncesja wyznacza obszar i teren górniczy, obejmuje wydobywanie systemem odkrywkowym kopaliny ze złoża kruszywa naturalnego (?)? oraz upoważnia do eksploatacji złoża (?)? w granicach obszaru górniczego, wyznaczonego na podstawie ?Dokumentacji geologicznej złoża kruszywa naturalnego (?) w kat. C1?. Marszałek, przed wydaniem koncesji, dokonał uzgodnień z Burmistrzem (?), co do granic obszaru i terenu górniczego (?), a Burmistrz w oparciu o studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (?) nr (?), w której ww. nieruchomość gruntowa przeznaczona jest pod obszary górnicze (pod eksploatację kruszyw), pozytywnie uzgodnił w dniu 13 czerwca 2011 r. wydanie koncesji na eksploatację przedmiotowego złoża.

W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2012 r., nie ma definicji terenów budowlanych.

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt II OSK 1860/08, wyrobisko górnicze jest specyficzną budowlą ziemną, do której wprawdzie nie stosuje się przepisów ustawy Prawo budowlane, ale to nie zmienia faktu, że jest to budowla. Jeżeli tak, to przeznaczenie terenów pod wyrobisko w górnictwie odkrywkowym, jest przeznaczeniem go ?na cele budowlane? w rozumieniu art. 86 ust. l pkt 7 ustawy o ochronie przyrody i nie ma żadnego znaczenia, czy te cele budowlane podlegają, czy nie podlegają przepisom Prawa budowlanego. Przygotowanie wyrobiska kopalni odkrywkowej do eksploatacji wymaga podjęcia szeregu czynności uznawanych za roboty budowlane, takich jak: przygotowanie dróg, usunięcie wierzchniej warstwy gruntu. Z tego powodu również komentatorzy do ustawy Prawo geologiczne i górnicze (A. Lipiński, R. Mikosz, Prawo geologiczne i górnicze ? komentarz, Warszawa 2003, s. 209), używają pojęcia ?budowa wyrobisk górniczych?. Nie można więc uznawać, że przeznaczenie terenu na takie wyrobisko nie jest przeznaczeniem na cele budowlane.

W związku z powyższym, Zainteresowany przy sprzedaży ww. nieruchomości zastosował stawkę podatku VAT w wysokości 23%, a nie stawkę zwolnioną od podatku VAT (art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług). Powyższą transakcję u kupującego, kontrolował Naczelnik Urzędu Skarbowego w (?), Protokół Kontroli Podatkowej z dnia 18 grudnia 2012 r. nr postępowania (?), który zakwestionował zastosowanie stawki VAT w wysokości 23% oraz stwierdził, że ww. sprzedaż jest sprzedażą zwolnioną zgodnie z art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W następstwie tego Kupujący zwrócił się do Sprzedającego, tj. Wnioskodawcy o zwrot kwoty zapłaconego podatku VAT.

W piśmie z dnia 12 marca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny sprawy poprzez udzielenie następujących informacji:

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
2. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nieruchomości, będącej przedmiotem zapytania.
3. Działka nr 17 wg wypisu z rejestru gruntów, jest zaklasyfikowana jako grunty orne. Przez działkę przebiega linia elektroenergetyczna. Działka przeznaczona jest pod obszary górnicze (pod eksploatację kruszyw) ? zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zatwierdzone dnia 24 stycznia 2011 r. Uchwałą Rady Miejskiej Gminy (?). Burmistrz gminy (?), na podstawie ww. uchwały, uzgodnił w dniu 13 czerwca 2011 r., pozytywne wydanie koncesji na eksploatację przedmiotowego złoża.
   
   

Przedmiotowe złoże było eksploatowane od roku 2011 (systemem odkrywkowym), zgodnie z wydaną koncesją na wydobywanie kopaliny ze złoża kruszywa naturalnego (?). Przeznaczenie terenów pod wyrobisko górnicze w górnictwie odkrywkowym, jest przeznaczeniem ich ?na cele budowlane?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe było zastosowanie podatku VAT w wysokości 23% przy sprzedaży ww. nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosował On prawidłową stawkę VAT w wysokości 23%, przy sprzedaży ww. nieruchomości, albowiem sprzedany grunt jest przeznaczony pod wyrobisko w górnictwie odkrywkowym (teren budowlany jest przeznaczony pod zabudowę) w sytuacji, gdy:

• od ww. gruntu był płacony podatek od nieruchomości, za działalność gospodarczą;
• w akcie notarialnym kupujący oświadczył, że będzie użytkował przedmiotową nieruchomość pod eksploatację kruszywa;
• teren ten przeznaczony jest pod wyrobisko w górnictwie odkrywkowym, zatem przeznaczony jest na cele budowlane.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w (?) dokonał odmiennej interpretacji pojęcia ?terenu budowlanego przeznaczonego pod zabudowę? w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt przeznaczony do eksploatacji kruszywa naturalnego (istniejąca od roku 2011 odkrywkowa kopalnia kruszywa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. I tak, przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podstawowa stawka podatku ? w myśl art. 41 ust. 1 ustawy ? wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Według art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT. I tak stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę ? są zwolnione od podatku VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ? w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu ? określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ? jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy ? jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, tj. ewidencją gruntów i budynków.

Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2010 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981), ustawa określa zasady i warunki podejmowania, wykonywania oraz zakończenia działalności w zakresie:

1. prac geologicznych;
2. wydobywania kopalin ze złóż;
3. podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji;
4. podziemnego składowania odpadów.
   
   

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, obszarem górniczym ? jest przestrzeń, w granicach której przedsiębiorca jest uprawniony do wydobywania kopaliny, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz prowadzenia robót górniczych niezbędnych do wykonywania koncesji.

Jak wynika z powyższych zapisów, ustawa Prawo geologiczne i górnicze określa zasady podejmowania oraz wykonywania wydobywania kopalin złóż. W konsekwencji, podmiot wykonujący działalność górniczą mającą na celu wydobywanie złóż kopalin, zobligowany jest kierować się w swojej działalnością zapisami tejże ustawy. Zwrócić także należy uwagę na fakt, iż ustawa ta odnosi się do ściśle określonego katalogu czynności, który nie obejmuje kwestii zabudowy terenu, na którym prowadzona jest działalność wydobywania kopalin.

Ponadto, jak wynika z powołanego przepisu art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy, na obszarze górniczym możliwe jest jedynie wydobywanie kopalin, podziemne bezzbiornikowe magazynowanie substancji, podziemne składowanie odpadów oraz prowadzenie robót górniczych niezbędnych do wykonywania koncesji.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy, złożem kopaliny ? jest naturalne nagromadzenie minerałów, skał oraz innych substancji, których wydobywanie może przynieść korzyść gospodarczą.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 opisanej wyżej ustawy, podejmowanie i wykonywanie działalności określonej ustawą jest dozwolone tylko wówczas, jeżeli nie naruszy ona przeznaczenia nieruchomości określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w odrębnych przepisach.

Z opisu sprawy wynika, iż dnia 20 września 2012 r. Wnioskodawca, będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, dokonał transakcji sprzedaży aktem notarialnym, działki nr 17 o pow. 17,34 ha, od której naliczył 23% podatek VAT. Powyższa działka stanowi nieruchomość gruntową, przez którą przebiega linia energetyczna. Dla przedmiotowej nieruchomości ? brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ww. nieruchomości. Przedmiotowa działka ? wg wypisu z rejestru gruntów ? jest zaklasyfikowana jako grunty orne. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nieruchomość przeznaczona jest pod obszary górnicze (pod eksploatację kruszyw). Przedmiotowe złoże było od roku 2011 eksploatowano zgodnie z wydaną koncesją na wydobywanie kopaliny ze złoża kruszywa naturalnego. W związku z przeprowadzoną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego u nabywcy działki kontrolą zakończoną protokołem kontroli podatkowej z dnia 18 grudnia 2012 r., w którym zakwestionowano zastosowanie 23% stawki podatku VAT dla przedmiotowej transakcji, Kupujący zwrócił się do Sprzedającego, tj. Wnioskodawcy o zwrot kwoty zapłaconego podatku VAT.

W analizowanej sprawie, dla działki, będącej przedmiotem zapytania, brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

W świetle bowiem przepisu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.):

• przez budowlę ? należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową ? pkt 3 ww. ustawy,
• przez obiekt liniowy ? należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego ? pkt 3a cyt. wyżej ustawy.
  
  

Analizując przytoczone wyżej definicje oraz stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, iż nie można uznać, iż powyższa działka stanowi nieruchomość zabudowaną tylko ze względu na fakt, iż przebiega przez nią linia energetyczna.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż sprzedaż opisanej działki gruntu przez Wnioskodawcę, będącego czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, stanowi odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym jest czynnością ? wskazaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy ? podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Niemniej, sprzedaż ww. działki gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem ani z powołanych wyżej przepisów, ani z dokumentów opisanych w przedmiotowej sprawie nie wynika przeznaczenie tego gruntu pod zabudowę.

Reasumując, w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości przeznaczonej pod obszary górnicze (pod eksploatację kruszyw) Wnioskodawca, zobowiązany był wystawić fakturę VAT dokumentującą dokonanie sprzedaży korzystającej ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Zatem, stanowisko Zainteresowanego w kwestii opodatkowania 23% stawką podatku VAT przedmiotowej transakcji należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że sprzedaż opracowań geologicznych (zbiór dokumentów dotyczących ww. sprzedawanych gruntów, w tym: dokumentacji geologicznej złoża kruszywa naturalnego, projektu zagospodarowania złoża, planu ruchu odkrywkowego zakładu górniczego na lata 2011-2016, operatu ewidencyjnego zasobów złoża kruszywa naturalnego) stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Mając na uwadze fakt, że czynność ta nie jest objęta zwolnieniem, ani obniżoną stawką podatku na podstawie przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, sprzedaż opracowań geologicznych opodatkowana jest ? zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 41 ust. 13 i art. 146a pkt 1 ustawy ? 23% stawką podatku od towarów i usług.

Na poparcie stanowiska zawartego we wniosku, w sprawie przytoczono wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2009 r., sygn. akt II OSK 1860/08 z zakresu prawa budowlanego. Zgodnie jednak z powołanym wyżej art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczyć może jedynie prawa podatkowego, a zatem nie może odnosić się do innych dziedzin prawa. W przedmiocie powołanego przez Wnioskodawcę ww. wyroku, tut. Organ podkreśla również, iż ma on zastosowanie w konkretnej sprawie i tylko do niej się odnosi ? nie będąc wykładnią prawa.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych. Zatem, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o złożone oświadczenie Wnioskodawcy, iż przedmiotowa sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Należy zwrócić również uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności sprzedaży opracowań geologicznych (zbiór dokumentów dotyczących ww. sprzedawanych gruntów, w tym: dokumentacji geologicznej złoża kruszywa naturalnego, projektu zagospodarowania złoża, planu ruchu odkrywkowego zakładu górniczego na lata 2011-2016, operatu ewidencyjnego zasobów złoża kruszywa naturalnego).

Zaznacza się także, iż ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) wprowadza od dnia 1 kwietnia 2013 r. w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) następujące zmiany:

Dodano art. 2 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym przez pojęcie terenów budowlanych ? rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu ? zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.?

Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy otrzymał brzmienie: zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.