Czy istnieją prawne przeszkody z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych dla Wnioskodawcy wpłacającego zaliczki miesięczne w roku 2012 w uproszczonej formie w wysokości, tj. 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu (?) złożonym w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy (art. 25 ust. 6) w związku z zastosowaniem metody ewidencji towarów i materiałów polegającej na odpisywaniu ich w koszty w momencie zakupu i korygowanie o wartość stanów magazynowych na koniec roku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży sadzonek roślin uprawnych. Towar zostaje uprzednio zakupiony od producentów i poddany konfekcjonowaniu, do którego zużywane są dodatkowe materiały - pudełka, ziemia, torf, folia itp. Do chwili obecnej ewidencja towarów i materiałów do sprzedaży była prowadzona zgodnie z art . 17 ust. 2 pkt 1. Zakupione towary i materiały były przyjmowane do magazynu, a kosztem stawały się w momencie sprzedaży. Spółka natomiast wpłacała zaliczki na podatek na podstawie wyliczonego dochodu na koniec każdego miesiąca. W chwili obecnej spółka płaci podatek dochodowy w formie uproszczonej na podstawie art . 25ust 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie chciałaby zmienić metodę ewidencji towarów i materiałów na odpisywanie bezpośrednio w koszty wartości materiałów i towarów w momencie ich zakupu oraz ustalanie stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy zgodnie z art . 17ust. 2 pkt 4 Ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieją prawne przeszkody z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i ustawy o rachunkowości uniemożliwiające stosowanie metody ewidencji towarów i materiałów polegającej na odpisywaniu ich w koszty w momencie zakupu i korygowanie o wartość stanów magazynowych na koniec roku? Czy fakt wyboru formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych ma znaczenie w tej sytuacji dopuszcza lub zabrania stosowania w/w metody?

Zdaniem Wnioskodawcy, uproszczona forma płacenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy daje możliwość przekazywania w ciągu roku 1/12 kwoty podatku należnego wykazanego w zeznaniu CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy. Na wysokość wpłacanych zaliczek nie mają wiec wpływu przychody ani też koszty generowane w obrębie miesiąca. Ostateczne rozliczenie podatku jak i wyniku finansowego za dany rok następuje na ten sam - ostatni dzień roku obrotowego. Metoda jaką chce wprowadzić spółka w żaden sposób nie wpływa na uszczuplenie wpłacanych zaliczek w trakcie roku obrotowego, ponieważ są one ustalane w oparciu o wyniki z lat wcześniejszych. Jest jednocześnie wygodna z uwagi na specyfikę działalności, w której występuje duża różnorodność asortymentu towarów i materiałów zużywanych do sprzedaży. W związku z powyższym nie ma przeszkód by ewidencję towarów i materiałów oraz ich wycenę zarówno do celów rachunkowych jaki podatkowych prowadzić w sposób określony w art. 17ust. 2 pkt 4 Ustawy o rachunkowości,

W związku z powyższym organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Generalna zasada prowadzenia ewidencji rachunkowej określona została w art. 9 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011, nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ustawa o pdop). Nakłada ona na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami - tj. w szczególności z uwzględnieniem zasad wyznaczonych przez ustawę z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009, Nr 152 poz.1223 ze zm.) w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (bądź ewentualnie straty), podstawy opodatkowania oraz w konsekwencji wysokości należnego podatku. Przepis ten stanowi jednocześnie normatywną podstawę obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zapewniającej możliwość obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych stosownie do przepisów art . 16a-16m ustawy o pdop. Zasady ustalania wyniku finansowego na podstawie prawa bilansowego znacząco różnią się od zasad ustalania podstawy opodatkowania w podatku dochodowym. Obie grupy unormowań - bilansowe oraz podatkowe - służą innym celom. Ustawa o rachunkowości i reguły ustalania wyniku finansowego nie mogą przesądzać o wysokości podstawy opodatkowania. W związku z tym ustawodawca w art . 9 ustawy o pdop, mimo iż z jednej strony przewidział konieczność prowadzenia ewidencji rachunkowej stosownie do prawa bilansowego, to z drugiej strony wskazał, że powinna ona być prowadzona w taki sposób, aby możliwe było określenie wysokości należnego do zapłaty podatku z wykorzystaniem tej ewidencji. To, że art . 9 zawiera odesłanie do odrębnych przepisów (ustawy o rachunkowości) nie oznacza, ze zasady tam określone (np. dotyczące sposobu ustalania kosztów) można wprost przenosić na grunt podatkowy bo przecież przepis mówi jasno - w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art . 16a-16m.

Z powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że ustalając miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych podatnik w pierwszej kolejności zobowiązany jest do prawidłowego obliczenia dochodu osiągniętego od początku roku, który stanowi podstawę ustalenia wysokości podatku należnego.

Art . 7 ust. 1 ustawy o pdop, stanowi iż przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty(?). Dochodem jest, z zastrzeżeniem art . 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (ust . 2 art . 7).

Szczególnie istotnym jest zatem prawidłowe ustalenie wartości przychodów podatkowych, tj. zgodnie z art. 12 oraz kosztów ich uzyskania, o których mowa w art. 15 ustawy o pdop.

Art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem prawidłowe ustalenie dochodu oznacza zaliczenie do kosztów podatkowych tylko kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów. Zasada ta obowiązuje także w przypadku ustalania zaliczek na podatek w ciągu roku ? tzn. że koszty zakupu lub wytworzenia towarów i produktów gotowych, które na razie nie przyczyniły się do osiągnięcia przychodów- bo nie było sprzedaży tych towarów - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów przy ustalaniu zaliczek.

Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści przepisów dotyczących momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. I tak, zgodnie z art. 15 ust. 4 updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W sytuacji, gdy ust. 4b) stanowi, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
   
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
   - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
   
   
   

Ustęp 4c) natomiast mówi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Generalnie, zgodnie z art. 25 ust.1 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Jednocześnie stosownie do art. 25 ust. 6 updop podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Odnosząc się do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego podkreślić należy, że w wyniku zastosowania zasady ustalania zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych określonej w ww. przepisie to podstawą wyliczenia zaliczki na rok 2012 był podatek należny wykazany w zeznaniu CIT-8 złożonym w 2011r., czyli w CIT-8 za 2010r. lub w CIT-8 za 2009r. jeżeli za 2010 Wnioskodawca poniósł stratę. Zatem w sytuacji stosowania przez Wnioskodawcę uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych, sposób ewidencjonowania towarów i materiałów nie ma wpływu na prawidłowość ustalenia jej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.