Czy. świadczenie przez Spółkę usług o charakterze prawnym i administracyjnym, opisanych w stanie (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2009r. (data wpływu 04.06.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług o charakterze prawnym i administracyjnym ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 czerwca 2009r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług o charakterze prawnym i administracyjnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. zwaną dalej Spółką, świadczy na rzecz kontrahenta mającego siedzibę w Niemczech (B. AG) usługi, które w umowie zostały określone jako usługi o charakterze prawnym i administracyjnym. Usługi polegają na prowadzeniu przez Spółkę następujących działań:

a) zarządzanie, wsparcie i pomoc firmie B. w odniesieniu do wszelkich kwestii administracyjnych na terytorium Polski,

b) wszelkie działania niezbędne dla zapewnienia kontrahentowi zezwoleń dotyczących prowadzenia dystrybucji Produktów na rynku Polskim, w tym:

• pośrednictwo w zakresie uzyskania wszelkiego rodzaju rejestracji, certyfikatów i innych zezwoleń administracyjnych, niezbędnych w celu prowadzenia dystrybucji Produktów na terytorium Polski;

• monitorowanie przypadków nielojalnej konkurencji, naruszenia praw patentowych oraz innych zdarzeń, mogących mieć niekorzystny wpływ na prowadzenie działalności na terytorium Polski;

• systematyczne przekazywanie kontrahentowi informacji dotyczących modyfikacji przepisów obowiązujących na Terytorium Polski w odniesieniu do Produktów oraz ich dystrybucji. Spółka utworzy odpowiednią komórkę, zatrudniającą pracowników wykwalifikowanych w zakresie świadczenia tego rodzaju usług;
  
  

c) podejmowanie wszelkich innych działań, wymaganych przez kontrahenta w odniesieniu do prowadzenia przez niego działalności na Terytorium Polski.

Nabywca usług administracyjnych jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Z uwagi na to, że prowadzi w Polsce magazyn konsygnacyjny (w którym znajdują się towary handlowe), dla potrzeb dostaw z tego magazynu zarejestrował się także jako polski podatnik podatku od towarów i usług i uzyskał polski nr NIP PL. Kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Kontrahent niemiecki nie ma w Polsce żadnego zaplecza osobowego ani technicznego ? nie prowadzi biura i nie zatrudnia personelu. Brak stałego miejsca prowadzenia działalności B. w Polsce został potwierdzony w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 27 stycznia 2009 r. znak IPPP2/443-1639/08-2/IK, wydanej na wniosek Spółki. Zważywszy na zarejestrowanie się w Polsce, kontrahent niemiecki posiada dwa numery identyfikacyjne dla potrzeb podatku od towarów i usług, którymi może posłużyć się w stosunku do Spółki ? polski i niemiecki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy. świadczenie przez Spółkę usług o charakterze prawnym i administracyjnym, opisanych w stanie faktycznym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski...
2. Czy dla zasad opodatkowania przedmiotowych usług ma znaczenie, którym numerem identyfikacyjnym dla potrzeb podatku od towarów i usług posłuży się nabywca (nr polski albo niemiecki)...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy świadczenie przedmiotowych usług na rzecz nabywcy, który jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech (kraj siedziby) i który nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce z powodu prawnego miejsca świadczenia takich usług (poza terytorium Polski). Dla opodatkowania przedmiotowych usług nie ma znaczenia rejestracja kontrahenta jako polskiego podatnika podatku od towarów i usług. Zważywszy, że kontrahent nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, miejsce świadczenia przedmiotowych usług winno być ustalane na podstawie art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Charakter tych usług powoduje, iż są to usługi, dla których ustawa z dnia 11 marca 2004 r. przewiduje szczególne prawne miejsce świadczenia.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
  
  

W przedmiotowym przypadku nabywca usługi z siedzibą w Niemczech, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stosuje się w szczególności do usług doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:

1. usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
2. usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
3. usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
4. usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2), - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
5. usług w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3), oraz do usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń;
   
   

Cytowany wyżej przepis stanowi, iż szczególne miejsce świadczenia usług dotyczy nie tylko usług wyraźnie wymienionych (z podaniem grupowania PKWiU), ale także usług podobnych do tych usług (od dnia 1 grudnia 2008 r.). Identyfikacja usługi dla potrzeb określenia miejsca jej świadczenia następuje z odwołaniem do PKWIU za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.)

Regulacja art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. implementuje postanowienia art. 56 Dyrektywy 112. Należy podkreślić, że ustawodawca wspólnotowy określając katalog usług w tym przepisie nie odnosił się do podmiotów wykonujących wskazane tam usługi (prawnicy, księgowi, konsultanci, itp.), ale do charakteru tych usług (Por. pkt 15 wyroku w sprawie C-145/96). Jak wskazuje się także w doktrynie ?Wymienione w tym przepisie specjalizacje służą jedynie zdefiniowaniu kategorii usług najczęściej wykonywanych w ramach tych specjalizacji? (K.Sachs, R. Namysłowski, Dyrektywa VAT, Wolters Kluwer 2008, s. 382). Zdaniem Spółki usługa opisana w stanie faktycznym mieści się w zakresie usług doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń. W ramach wykonania usługi Spółka podejmuje czynności faktyczne i prawne odpowiadające usługom prawnym (np. pomoc w sprawach administracyjnych, uzyskiwaniu rejestracji, certyfikatów i innych zezwoleń administracyjnych, przekazywanie informacji o modyfikacji przepisów), badania rynku, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej (monitorowanie przypadków nielojalnej konkurencji, naruszenia praw patentowych).

Podobne czynności zostały uznane za nie podlegające opodatkowaniu w Polsce w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie) z dnia 3 kwietnia 2009 r. sygn. IPPP2/443-90/09-4/IK. Usługi polegające na doradztwie ?przy uzyskiwaniu i utrzymywaniu stosownych pozwoleń, licencji i zezwoleń, których zleceniodawcy Spółki mogą potrzebować w odniesieniu do produktów leczniczych wprowadzanych do obrotu, doradztwo w negocjacjach lub postępowaniach przed organami państwowymi lub regulacyjnymi, w szczególności w zakresie:

(a) uzyskania lub przedłużenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu lub wprowadzenia zmian w statusie produktu leczniczego,

(b) uzyskania lub przedłużenia lub wprowadzenia zmian w zasadach refundacji danego produktu leczniczego,

(c) ustalenia poziomu cenowego lub innego sposobu ustalenia cen produktów leczniczych przez organy państwowe; usługi badania rynku ? badanie i monitoring rynku obejmujący przekazywanie Zleceniodawcy na bieżąco wszelkich informacji na temat rynku farmaceutycznego i rynku ochrony zdrowia, włączając w to obowiązujące wymogi regulacyjne oraz informacje potrzebne w związku z pozwoleniami na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych? ? Minister Finansów uznał, za nie podlegające opodatkowaniu na terytorium Polski.

Biorąc powyższe pod uwagę usługi Spółki winny, być uznane za mieszczące się w hipotezie art. 27 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Świadczenia takich usług na rzecz podmiotu zarejestrowanego w Niemczech (kraj siedziby) i w Polsce, który nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności, nie podlega opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Wymienione wyżej czynności są czynnościami, które odpowiadają usługom doradczym, inżynierskim, prawniczym, czy też usługom przetwarzania danych, dostarczania informacji lub usługom podobnym do tych usług. W tym przypadku, mimo że nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, na fakturze wystawianej przez Spółkę, o której mowa w art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., powinien być wskazany jego numer identyfikacyjny dla celów podatku od wartości dodanej, nadany w kraju siedziby (Niemcy), a nie nr NIP PL. Zgodnie z § 25 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 w/w ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 3 pkt 2 w/w ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 3 i 3a ustawy o VAT, przepis ust. 3 stosuje się do usług doradczych, inżynierskich, prawniczych, księgowych oraz usług podobnych do tych usług, w tym w szczególności:

1. usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1),
2. usług doradztwa w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2),
3. usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1),
4. usług architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2), - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1,
5. usług w zakresie badań i analiz techncznych (PKWiU 74.3), oraz do usług przetwarzania danych, dostarczania informacji oraz usług tłumaczeń.
   
   

W myśl art. 8 ust. 4 ustawy o VAT, przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wyżej powołane przepisy należy stwierdzić, że wymienione przez Spółkę usługi można kwalifikować z punktu widzenia ustawy o VAT jako wymienione w art. 27 ust. 4 ustawy o VAT (których świadczenie usług na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę na terenie Niemiec jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług w kraju siedziby odbiorcy tych usług) jeśli wnioskodawca dokonał prawidłowej klasyfikacji tych usług.

Podkreślić w tym miejscu należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie prawidłowości klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku.

Ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza szereg szczegółowych regulacji w zakresie rozliczenia podatku przy świadczeniu usług, w tym zasady określania miejsca świadczenia usług i tym samym miejsca ich opodatkowania. W tym celu niezbędna jest prawidłowa klasyfikacja usługi, co determinuje określenie miejsca jej świadczenia. Podkreślić należy, że w sprawach klasyfikacji wyrobów i usług, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. Organy podatkowe nie są uprawnione do dokonywania w/w klasyfikacji. W przypadku wątpliwości w tym zakresie, należy zwrócić się o dokonanie prawidłowej klasyfikacji do Urzędu Statystycznego w Łodzi, Ośrodka Interpretacji i Standardów Klasyfikacyjnych.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania przedmiotowych usług i podania przez nabywcę usług odpowiedniego nr NIP należy potwierdzić, iż mimo że nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce, na fakturze wystawianej przez Spółkę, o której mowa w art. 106 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., powinien być wskazany jego numer identyfikacyjny dla celów podatku od wartości dodanej, nadany w kraju siedziby (Niemcy), a nie nr NIP krajowy (Polska).

Zgodnie bowiem z § 25 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP2/443-1639/08-2/IK, interpretacja indywidualna

IPPP2/443-90/09-4/IK, interpretacja indywidualna