Czy wydatki na zakup kotła produkcji rok produkcji 2003, typ AWOL 9000 nr, o pojemności 900 m#179; (...)

17.4.2012

Czy wydatki na zakup kotła produkcji rok produkcji 2003, typ AWOL 9000 nr, o pojemności 900 m^#179; potraktować jako remont i zaliczyć w koszty w dniu poniesienia wydatku, czy jako modernizację i w koszty zaliczyć odpisy amortyzacyjne?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu 13 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia ?? Nr ??., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 5 marca 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 8 marca 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.), nadanym w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 13 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi transportowe, w tym rozwożenie asfaltu w kotłach na naczepach specjalnych. W naczepie specjalnej o numerze rejestracyjnym OKL 39WW zepsuł się kocioł wyprodukowany przez RICHARD HENNE GMBH w 1999 r., typ AWOL 1000 o nr, poj. 1000 m^#179;. Naczepa została już całkowicie zamortyzowana. Kocioł stanowił integralną cześć naczepy. Jako część zamienną Wnioskodawca w grudniu 2011 r. zakupił kocioł wyprodukowany przez w 2003 r., TYP AWOL 9000 nr, o pojemności 900 m^#179; za Euro.

W piśmie z dnia 12 marca 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest opodatkowany podatkiem liniowym, dokumentację księgową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zaliczka na podatek jest opłaca w formie uproszczonej. Naczepa specjalna została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pod numerem inwentarzowym O Nr 9.

Ponadto poinformował, iż obydwa kotły zostały wyprodukowane z tego samego gatunku blachy. Parametry techniczne obu kotłów są takie same. Kotły są napędzane takimi samymi silnikami, różnią się natomiast pojemnością, wymiarami i rokiem produkcji. Kocioł zepsuty był większy, jego pojemność wynosiła 1000 m^#179;, a nowy kocioł jest mniejszy i ma pojemność 900 m^#179;.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, wymiana kotła nie nosi znamion modernizacji i powinna być zakwalifikowana do remontu. Wymiana kotła nie wpływa na jakość świadczonych usług oraz wartość użytkową kotła. Wartość tego remontu winna obciążyć koszty bieżącego roku.

Zgodnie z definicją słownikową remont, to ?naprawa czegoś, doprowadzenie do stanu używalności, odnowienie?. Wiele wyroków NSA wskazuje, że wydatki na remonty mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej i użytkowej środka trwałego. Kolejną istotną cechą remontu jest to, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana starego kotła na nowy nastąpiła w toku eksploatacji i jest jej wynikiem, a istotą tej wymiany jest przywrócenie stanu pierwotnego i użytkowego. Różnica między nakładami poniesionymi na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do odtworzenia wartości użytkowej poprzez wymianę i naprawę, natomiast drugie dotyczą przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, które w konsekwencji powodują istotną zmianę cech użytkowych. Jednocześnie wskazać należy, iż wymianę określonych elementów na bardziej nowoczesne od dotychczas używanych, należy uznać za naturalną i racjonalną, gdyż urządzenia i materiały podlegają postępowi technicznemu.

Reasumując, Wnioskodawca stwierdza, że jeżeli przeprowadzone prace mają charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną wartość użytkową kotłowi, nie zmieniając jego charakteru, to poniesione wydatki należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów jako remont. Stąd należy również stwierdzić, iż wymiana starego zepsutego kotła na nowocześniejszy, na co pozwala postęp techniczny, nie zmienia charakteru zamierzonych prac remontowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem i wymianą kotła na nowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis ten wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

faktycznego poniesienia wydatku,

istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Sposób ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z działalnością gospodarczą zależy od rodzaju poniesionych wydatków oraz ich wartości.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W świetle powyższego przepisu, o momencie zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów danego roku podatkowego decyduje moment faktycznego dokonania tego wydatku.

Zauważyć przy tym należy, iż odstępstwo od tej zasady, polegające na możliwości potrącenia kosztów w tym roku podatkowym którego dotyczą, ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe (art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz do tych podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, którzy prowadzą je w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (art. 22 ust. 6 ww. ustawy).

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem, wydatki poniesione na zakup środków trwałych oraz na ich ulepszenie ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów pośrednio, tylko poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Przy czym przepis art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Oznacza to, że tylko wydatki poniesione na wskazane w tym przepisie cele mogą zostać uznane za wydatki ulepszające środek trwały.

W świetle cytowanych przepisów odróżnienie rodzaju, charakteru prac, na które zostały poniesione określone wydatki ma istotne znaczenie, decyduje bowiem o tym, czy wydatki zaliczone zostaną w ciężar kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, czy też zostaną zrekompensowane tylko poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zdefiniował pojęcia remontu i poszczególnych rodzajów ulepszenia. Zatem w tym zakresie należy wziąć pod uwagę znaczenie, jakie terminy te mają w języku polskim. Orzecznictwo sądowe wskazuje, iż decydujące znaczenie mają w tym przypadku wnioski wynikające z wykładni gramatycznej ww. pojęć.

Termin ?remont?, jak wskazuje Mały słownik języka polskiego pod red. S. Skorupki, H. Auderskiej i Z. Łempickiej, Warszawa 1969, s. 693, to ?naprawa czegoś, doprowadzenie do stanu używalności?, a według Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1979, t. I, s. 43, ?przywrócenie wartości użytkowej danego obiektu .., naprawa, odnowienie czegoś?.

Do ulepszenia środków trwałych, jak wskazują wyjaśnienia Ministerstwa Finansów, zawarte w piśmie z dnia 13 marca 1995 r. Nr PO 3/722-160/94, zalicza się wydatki na:

przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,
modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Tak więc, ulepszenie to działania związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

Podkreślić przy tym należy, że zawsze przy przebudowie, rozbudowie i rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji mogą występować prace uznawane za remontowe. Jednakże, jeżeli z zakresu prac wynika, że ich celem była faktycznie przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja, to występujące niejako ?przy okazji' lub wymuszone zakresem prac - prace remontowe - stanowią de facto jeden z elementów przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

We wniosku wskazano, iż we wprowadzonej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, całkowicie zamortyzowanej, naczepie specjalnej służącej do rozwożenia asfaltu zepsuł się kocioł firmy RICHARD HENNE GMBH, typ AWOL 1000 nr , rok produkcji 1999, o pojemności 1000 m^#179;. W celu jego wymiany, w grudniu 2011 r. Wnioskodawca zakupił, jako część zamienną, kocioł ww. firmy, wyprodukowany w 2003 r., typ AWOL 9000 nr, o pojemności 900 m^#179;, za kwotę ?. Euro. Wymienione kotły wyprodukowane zostały z analogicznego materiału, posiadają takie same parametry techniczne oraz napęd, różnią się tylko pojemnością i rokiem produkcji.

Podkreślić należy, iż w celu rozstrzygnięcia kwestii, czy określone wydatki są kosztami bieżącymi (kosztami konserwacji, napraw, remontów), czy kosztami inwestycji (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji), konieczne jest posługiwanie się kategoriami technicznymi. Z tego też względu często niezbędne stają się rozstrzygnięcia na płaszczyźnie technicznej, przesądzające ostatecznie o tym, czy określony rodzaj nakładów na środki trwałe prowadzi do ich ulepszenia, czy też nie. Wobec powyższego tutejszy Organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest władny rozstrzygnąć, czy dany środek trwały został ulepszony, czy wyremontowany. W tym przedmiocie oceny dokonał biorąc pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy, w którym uznano, że wykonane prace mają charakter prac remontowych, przywracających naczepie specjalnej wartość użytkową jaką posiadała pierwotnie.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawca wskazuje, że zakup i zamontowanie nowego kotła w naczepie specjalnej w miejsce zużytego nie nosi znamion modernizacji (ulepszenia), lecz wypełnia definicję remontu, bowiem miało na celu przywrócenie jej stanu użytkowego, przy czym wymiana ta nie wpłynęła na jakość świadczonych usług oraz wartość użytkową kotła, to uznać należy, iż nakłady z tego tytułu będą mogły zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów bezpośrednio, na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.