Czy sprzedaż udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu nabytego w 1998 roku nie będzie stanowiła źródła (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismami z dnia 23 czerwca 2008 r. i 17 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Firma Wnioskodawcy jest właścicielem prawa użytkowania wieczystego gruntu w #189; części od 1998 roku, a w #189; części od marca 2003 roku. W akcie notarialnym jako nabywcy widnieją małżonkowie - Wnioskodawca i Jego żona, z tym że zaznaczono, że Wnioskodawca nabywa to prawo w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Obie części zostały po zakupie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i zgłoszone do urzędu miejskiego jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup odbył się z zamiarem budowania na tej działce nowej siedziby firmy, jednak rozpoczęto budowę w innym miejscu. Od momentu zakupu prawo to nie było faktycznie wykorzystywane do celów prowadzenia działalności gospodarczej, a opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu i podatki od nieruchomości przez te wszystkie lata nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Nie dokonywano również odpisów amortyzacyjnych w ujęciu bilansowym. W 2008 roku Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają sprzedać przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu.

W piśmie uzupełniającym z dnia 23 czerwca 2008 roku podano, iż Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podatek liniowy. Zapisy dotyczące zdarzeń gospodarczych od 1998 roku są dokonywane w księgach rachunkowych zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości.

W piśmie uzupełniającym z dnia 17 lipca 2008 roku podano, iż nabyte prawo użytkowania wieczystego gruntu dotyczy jednej działki nabytej w dwóch równych częściach w 1998 r. i w 2003 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu nabytego w 1998 roku nie będzie stanowiła źródła przychodu, jako sprzedaż majątku niewykorzystywanego w działalności gospodarczej po upływie pięciu lat od jego nabycia na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału w wieczystym użytkowaniu gruntu nabytego w 1998 roku nie będzie stanowiła źródła przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż następuje po upływie pięciu lat od jego nabycia i jest to sprzedaż składnika faktycznie nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez cały okres, tj. od momentu zakupu do momentu sprzedaży. Przepisy art. 10 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazują jako źródło przychodu odpłatne zbycie składników wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Sprzedaż ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu należy potraktować jako sprzedaż z majątku osobistego właściciela firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Jak stanowi art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust.
   1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22n ust. 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a-22m. W art. 22n ust. 3 ustawy wymienione zostały nie podlegające objęciu ewidencją nieruchomości mieszkalne. W konsekwencji wszystkie pozostałe składniki majątku, w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu, spełniające definicję środków trwałych, powinny być wpisane do ewidencji środków trwałych.

Należy przy tym zauważyć, że przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku nabytych z zamiarem wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntów wprowadzone zostało do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jak podano we wniosku - zakup odbył się z zamiarem budowy na przedmiotowym gruncie budynku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jest Pan opodatkowany 19% podatkiem liniowym i zamierza Pan dokonać sprzedaży ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl cytowanego art. 22d ust. 2 ww. ustawy, ujęcie środka trwałego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oznacza oddanie go do użytkowania.

Z istoty rozwiązań zawartych w cytowanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że kwoty uzyskane ze sprzedaży nabytego w 1998 roku udziału (1/2) w prawie wieczystego użytkowania gruntu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych - pomimo iż od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie upłynęło 5 lat - stanowią przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 ww. ustawy, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym w dniu 29 maja 2008 r. wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.