Czy wartość zakupionych artykułów spożywczych na zorganizowaną imprezę kulturalno - rozrywkową (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zorganizował imprezę kulturalno - rozrywkową z zabawą i konkursami dla pracowników, emerytów, rencistów i ich rodzin. W związku z tą imprezą Wnioskodawca ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zakupił artykuły spożywcze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość zakupionych artykułów spożywczych na zorganizowaną imprezę kulturalno - rozrywkową z zabawą i konkursami dla pracowników, emerytów, rencistów i ich rodzin stanowi ich przychód, o którym mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo, że nie można ustalić wartości świadczenia przypadającej na daną osobę...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup artykułów spożywczych na zorganizowaną imprezę kulturalno - rozrywkową ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można ustalić wartości świadczenia przypadającego na daną osobę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem do innych źródeł należy zaliczyć m.in. świadczenia przekazywane byłym pracownikom ? emerytom i rencistom.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zorganizował imprezę kulturalno - rozrywkową z zabawą i konkursami dla pracowników, emerytów, rencistów i ich rodzin. Impreza ta zorganizowana została ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w związku z czym zakupione zostały artykuły spożywcze.

W świetle ww. zacytowanych przepisów prawa podatkowego nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym wartość zakupionych artykułów spożywczych na zorganizowaną imprezę kulturalno - rozrywkową ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można ustalić wartości świadczenia przypadającego na daną osobę.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracowników oraz członków ich rodzin z oferowanych przez pracodawcę spotkań lecz samo otrzymanie przez nich możliwości uczestnictwa w takim spotkaniu o określonej wartości pieniężnej (w zależności od formy w jakiej spotkanie to zostało zorganizowane, np. w restauracji, w miejscu pracy, w wynajętej sali). Samo zagwarantowanie uczestnictwa w spotkaniach, stanowi nieodpłatne świadczenie dla pracownika, którego wartość ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik lub członek jego rodziny skonsumował. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik wraz z członkami rodziny miał możliwość skorzystania z udziału w imprezie kulturalno - rozrywkowej zaoferowanej mu przez pracodawcę.

Fakt, iż przedmiotowe świadczenie kierowane jest do wszystkich pracowników, nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę ? pracownika. Wnioskodawca doskonale wie komu udziela świadczenia w postaci możliwości uczestnictwa w organizowanym spotkaniu, zna bowiem swoich pracowników z imienia i nazwiska. Są to osoby rozpoznawalne. Każdorazowo możliwym jest zatem wyliczenie jaki Wnioskodawca poniósł koszt w związku ze zorganizowaniem takiego spotkania, a także dokładne określenie ilości i nazwisk swoich pracowników. To z kolei umożliwia ustalenie wartości świadczeń i przyporządkowanie ich poszczególnym pracownikom. Wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika stanowi dla niego przychód, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy organizator spotkania zamawia posiłki, napoje itp. ? to wartość świadczenia dla pracownika stanowi cena jednostkowa zakupionego danego produktu posiłku itp. Jeżeli natomiast organizator zleca podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą w tym zakresie organizację spotkania, itp. ? to wartość świadczenia można określić dzieląc wartość faktury otrzymanej od podmiotu przygotowującego imprezę przez ilość poszczególnych osób, którzy mogli uczestniczyć w imprezie.

W analogiczny sposób należy ustalić również przychód dla byłych pracowników, t.j. emerytów i rencistów.

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że wspomniane świadczenia są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dlatego też dofinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania z pomocy tego funduszu, ponieważ założeniem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest przyznanie ulg i świadczeń oraz innych dopłat w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu ? o czym stanowi przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Zatem wartość powyższego świadczenia stanowi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód podatnika, bowiem uczestnicy imprezy, korzystając z niej nieodpłatnie uzyskali określoną korzyść finansową.

Mając na względzie powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż ? wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy ? z tytułu zorganizowania imprezy kulturalno-rozrywkowej, u osób, do których została ona skierowana powstanie przychód.

W sytuacji, gdy źródłem jej finansowania są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ? przychód ten może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić należy, iż istotną zmianą wprowadzoną na skutek nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolnienie z opodatkowania ? przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika z powołanego powyżej znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy ? skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Wobec powyższego należy wskazać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej, w tym również imprez o charakterze integracyjnym ? o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego. Zaznaczyć przy tym należy, iż limit 380 zł dotyczy wszystkich świadczeń uzyskanych w danym roku podatkowym.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Zauważyć należy, że świadczeniem ?rzeczowym? jest świadczenie o charakterze materialnym.

Oznacza to, że zwolnienie na mocy powołanego przepisu ustawy podatkowej dotyczy jedynie otrzymywanych przez pracowników świadczeń rzeczowych. Uwzględniając powyższą definicję materialny charakter dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają np. bilety do kina, teatru, karnety na basen czy siłownię, paczki świąteczne, bony towarowe.

W przedmiotowej sprawie, koszty zakupu artykułów spożywczych na imprezę integracyjną są sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zatem, w myśl wyżej przytoczonych regulacji prawnych stwierdzić należy, że wydatek ten dotyczy świadczeń o charakterze rzeczowym, które korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Podsumowując, możliwość wzięcia udziału pracownika i członków jego rodziny w imprezie zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca powinien zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznego kosztu zakupu danej imprezy, ustalonego w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy podatkowej, przez liczbę osób którym zagwarantowano możliwość uczestnictwa w spotkaniu, bez względu na to czy dany pracownik z członkami swojej rodziny brał udział w spotkaniu, czy też nie. Przy obliczeniu podatku dochodowego należy uwzględnić zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku byłych pracowników (emerytów i rencistów) kwestie ewentualnego zwolnienia ww. świadczenia należy rozpatrywać w świetle art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy. Przy czym, dla zastosowania tegoż zwolnienia, źródło sfinansowania imprezy integracyjnej nie ma znaczenia.

Zgodnie z ww. przepisem wolne od podatku dochodowego są: świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń,
• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub od związków zawodowych,
• kwota świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z powyższego przepisu wynika, iż zwolnieniu z opodatkowania podlega wartość świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Nadwyżka ponad tę kwotę podlega natomiast opodatkowaniu zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, który stanowi, iż od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10% należności.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1 (t.j. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej) są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a-5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W opisanym stanie faktycznym byli pracownicy (emeryci i renciści) mieli możliwość uczestniczenia w imprezie integracyjnej organizowanej przez zakład pracy. Otrzymali zatem świadczenie w postaci artykułów spożywczych, które wydawane były podczas imprezy integracyjnej, których zakup sfinansowany został przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wartość tego świadczenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.