Z jaką datą można zaliczyć nabycie znaku towarowego do wartości niematerialnych i prawnych? Od kiedy (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 19 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej wydatków związanych z nabyciem prawa pierwszeństwa do znaku towarowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji prawnej związanych z nabyciem prawa pierwszeństwa do znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 4 lutego 2009 r. ?E.? Sp. z o. o. nabyła:

1. Prawo ochronne znaku towarowego ?E.? (znak słowny) wpisane do rejestru znaków handlowych Urzędu Patentowego pod nr (?) ? cena zakupu netto 5 250 zł. Znak towarowy ?E.? posiadał ochronę do dnia 8 września 2008 r., natomiast w chwili obecnej trwa procedura przedłużania ochrony na dalszy dziesięcioletni okres ochronny.
2. Prawo pierwszeństwa do znaku towarowego ?S.? (znak słowno-graficzny) zgłoszonego do Urzędu Patentowego w dniu 30 kwietnia 2008 r. pod nr (?) ? cena zakupu netto 5 250 zł.

Ponadto w dniu 25 lutego 2009 r. poniesiono koszty związane z opłatami urzędowymi od wniosku o dokonanie zmian w rejestrze znaku ?E.? oraz honoraria na rzecz kancelarii patentowej z tytułu opracowania wniosków, zarówno znaku ?E.? jak i ?S.?.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Z jaką datą można zaliczyć nabycie znaku towarowego do wartości niematerialnych i prawnych...
2. Od kiedy naliczona amortyzacja jest uznawana za koszt uzyskania przychodu...
3. Czy kosztem uzyskania przychodu są opłaty za dokonywane zmiany w Urzędzie Patentowym oraz honoraria za usługi Kancelarii Patentowej...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytania dotyczące kwestii nabycia prawa pierwszeństwa do znaku towarowego ?S.?. Odpowiedź na pytanie dotyczące z zakupu znaku towarowego ?E.? zostanie udzielona odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup prawa pierwszeństwa do znaku towarowego ?S.? nie stanowi nabycia wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym prawo to nie podlega odpisom amortyzacyjnym. Dopiero w miesiącu, w którym Spółka nabędzie świadectwo ochronne Urzędu Patentowego RP na znak towarowy ?S.? możliwe będzie jego ujęcie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zaś odpisy amortyzacyjne będą mogły być dokonywane począwszy od miesiąca następnego. Wydatki na opłaty i honoraria nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w dniu ich poniesienia, lecz zwiększają wartość początkową nabytego prawa do znaku towarowego.

Podobne stanowisko Spółka odnalazła w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 października 2007 r. sygn. akt I SA/Bk 401/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 powołanej ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1 - 2 tej ustawy).

Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150).

Na mocy art. 123 ust.

1 Prawa własności przemysłowej, z zastrzeżeniem art. 124 i 125, podmiotowi, który prawidłowo zgłosił znak towarowy w Urzędzie Patentowym, przysługuje pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na ten znak towarowy, określane według daty dokonania tej czynności. Jeżeli natomiast znak towarowy, będący przedmiotem pierwszego prawidłowego zgłoszenia, był umieszczony na towarze wystawionym wcześniej na wystawie i korzystał od dnia wystawienia do dnia zgłoszenia z ochrony tymczasowej przewidzianej w Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej, pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego, o którym mowa w art. 124, oraz początek przewidzianego tam terminu do dokonania zgłoszenia w Urzędzie Patentowym oznacza się według daty wystawienia towaru oznaczonego tym znakiem na wystawie (art. 126 omawianej ustawy). Pierwszeństwo jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 w zw. z art. 162 ust. 6 tej ustawy).

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), z zastrzeżeniem art. 16c, amortyzacji podlegają, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na mocy powołanego przepisu, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres ich używania przekracza rok,

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu ustalenia znaczenia pojęcia ?prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej? należy odnieść się do art. 6 ust. 1 tej ustawy. Przepis ten stanowi, iż na warunkach określonych w tej ustawie udzielane są:

• patenty,

• dodatkowe prawa ochronne na wynalazki,

• prawa ochronne na wzory użytkowe,

• prawa ochronne na znaki towarowe,

• prawa z rejestracji na wzory przemysłowe,

• prawa z rejestracji na topografie układów scalonych,

• prawa z rejestracji na oznaczenia geograficzne.

Pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy stanowi natomiast uprawnienie, którego realizacja jest uzależniona, od spełnienia ustawowych warunków wymaganych dla uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Co więcej, trudno mówić o przyjęciu tego pierwszeństwa do używania w prowadzonej działalności. Mimo, że pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy jest normowane przepisami Prawa własności przemysłowej, nie można uznać go za wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tak więc wydatki na nabycie prawa pierwszeństwa do znaku towarowego (koszt nabycia oraz honoraria na rzecz kancelarii patentowej z tytułu opracowania wniosków) należy rozpatrywać w kontekście brzmienia art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

O ile więc, nabyte przez Spółkę prawo może przyczynić się do zwiększenia przychodów, jego nabycie ma racjonalne podstawy i odpowiada rzeczywistym potrzebom Spółki, wydatki poniesione na ten cel będą stanowiły koszty podatkowe pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem.

Koszty te należy więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Wobec tego ? na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.