Czy koszty naprawy produktu, jakie zostały poniesione przez Spółkę, mogą zostać zakwalifikowane (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rzecz kontrahenta w związku z wadami sprzedanych rzeczy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rzecz kontrahenta w związku z wadami sprzedanych rzeczy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (producent) oraz spółka-pośrednik należą do międzynarodowej grupy kapitałowej.

Spółka dokonała sprzedaży, na rzecz pośrednika, partii produktów przemysłowych , przeznaczonych do dalszej odsprzedaży oraz docelowej instalacji w silnikach spalinowych. Pośrednik dokonał sprzedaży produktu na rzecz podmiotu trzeciego .

Nabywca, po zainstalowaniu kilku sztuk produktu w urządzeniach docelowych oraz po przeprowadzeniu praktycznych testów jakościowo-sprawnościowych wykrył, iż dostarczone mu przez pośrednika produkty zostały wykonane przez Spółkę w sposób nieprawidłowy z punktu widzenia wymagań nabywcy, co w konsekwencji wiąże się z tym, iż uniemożliwiają one prawidłowe funkcjonowanie urządzeń, w skład których produkt miał wchodzić.

W związku z zaistniała sytuacją nabywca zwrócił się do pośrednika z żądaniem dostarczenia produktu zgodnego z zawartą umową, w szczególności, spełniającego wymagania techniczne, konieczne do prawidłowego funkcjonowania urządzenia, w skład którego ma wchodzić.

Pośrednik, po otrzymaniu od nabywcy informacji o wykrytej wadzie produktu przekazał tą informację Spółce jako jego producentowi.

W rezultacie konsultacji przeprowadzonych pomiędzy Spółką, pośrednikiem oraz nabywcą strony ustaliły, iż mając na uwadze względy ekonomicznej racjonalności, najmniej kosztownym sposobem na rozwiązanie zaistniałego problemu będzie wykonanie naprawy produktów przez nabywcę.

Nabywca zlecił wykonanie niezbędnych czynności, które w rezultacie doprowadziły do osiągnięcia przez produkt stanu technicznego umożliwiającego poprawne funkcjonowanie w ramach urządzenia. Kosztem związanym z przeprowadzeniem zleconych prac obciążył swojego kontrahenta, czyli pośrednika, który następnie przeniósł ten koszt, na Spółkę jako wytwórcę produktu.

Spółka pokryła w całości koszt związany z naprawą produktu. W związku ze zgłoszoną przez nabywcę wadą produktu Jednostka przeprowadziła szczegółowe badania jakościowe wyprodukowanych przez siebie produktów. W rezultacie tych badań ustalone zostało ponad wszelką wątpliwość, iż wyprodukowane przez spółkę produkty spełniają wymagania jakościowe, jakie wynikają z odpowiedniej normy ISO a ponadto, wykonane zostały także zgodnie z obowiązującymi w Spółce normami kontroli jakości.

Wada techniczna produktu, na jaką powołał się nabywca, była niemożliwa do wykrycia w trakcie procesu produkcyjnego. Wynika to z tego, że w czasie procesu produkcyjnego Spółka, dokonując, zgodnie z obowiązującymi normami ISO oraz wewnątrzzakładowymi, testów jakościowych produktu, nie przeprowadza pomiaru produktu w miejscu, które stało się źródłem wady.

Spółka, w trakcie procesu produkcyjnego, dołożyła należytej staranności w celu wytworzenia produktu zgodnego z zawartą umową oraz spełniającego obowiązujące normy jakości. Wada wykryta przez nabywcę nie mogła zostać zidentyfikowana w trakcie procesu produkcyjnego, bo wymagałoby to jego przerwania i zniweczyłoby proces produkcyjny. Spółka, opierając się na swoich doświadczeniach, nie mogła także nawet podejrzewać istnienia wady, gdyż pomimo wieloletniego prowadzenia produkcji podobnych elementów, nigdy wcześniej nie spotkała się z takim problemem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty naprawy produktu, jakie zostały poniesione przez Spółkę, mogą zostać zakwalifikowane przez nią jako koszty uzyskania przychodu...

Odnosząc się do pytania Wnioskodawca stwierdził, że w myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, a zatem omówione we wniosku wydatki powinny być uznane za koszt poniesiony w celu zachowania przychodów.

W ocenie Spółki przedmiotowa zapłata na rzecz nabywcy środków pieniężnych z tytułu poniesionych przez niego wydatków na usunięcie wad dostarczonych towarów nie jest karą czy też odszkodowaniem, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 cyt. ustawy, tzn. nie dotyczy 'kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług'.

Spółka stoi na stanowisku, iż w przedmiotowym stanie faktycznym, koszt naprawy produktu, jaki ostatecznie został poniesiony przez nią, winien zostać zakwalifikowany w całości jako jej koszt uzyskania przychodu.

Jednostka podnosi, iż stosownie do cytowanego przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może i mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też na zachowanie źródła pozyskiwania przychodu. Wydatki ponoszone przez spółkę muszą być celowe, to znaczy ponoszone być muszą dla uzyskania (zwiększenia) przychodów podatkowych, bądź dla zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Rezultatem powyższej regulacji jest wniosek, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie powinno być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. W ocenie spółki, która to ocena oparta jest na analizie działań administracji skarbowej, najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kup powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robot i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robot i usług.

Spółka wskazuje, że wada produktu, jaka została ujawniona w wyniku reklamacji zgłoszonej przez nabywcę, nie była rezultatem nieprawidłowego postępowania Spółki w trakcie procesu produkcyjnego, bowiem w trakcie owego procesu zastosowała się do wszystkich wymagań stawianych w stosunku do produktu przez obowiązujące normy jakości ISO oraz wewnątrzzakładowe uregulowania. Wada produktu została ujawniona w miejscu, które zgodnie z obowiązującymi normami jakości, nie jest przedmiotem pomiarów testowych. Niniejsze okoliczności dowodzą ponad wszelką wątpliwość, iż Spółka, w trakcie procesu produkcyjnego, dołożyła należytej staranności w celu wytworzenia produktu zgodnego z obowiązującymi normami technicznymi oraz jakościowymi.

Wnioskodawca ponadto informuje, iż w celu wyeliminowania możliwości pojawienia się tego rodzaju wad produktów w przyszłości, została podjęta decyzja o podniesieniu standardów testów jakościowych, jakim będą poddawana produkty w trakcie procesu produkcyjnego, nowoprzyjęte przez Spółkę standardy testów jakościowych wykraczają ponad wymagania wynikające z obowiązujących norm ISO.

Należy podkreślić, iż poniesiony przez spółkę koszt naprawy produktu związany jest bezpośrednio z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, w szczególności z realizacją zamówienia na dostawę partii produktów, w związku z czym, winien zostać uznany za koszt uzyskania przychodów.

Poniesienie omawianego kosztu podyktowane było, jak wskazano powyżej, wadą produktu, która ujawniona została w rezultacie testów przeprowadzonych przez nabywcę. Nabywca ustalił, iż wadą dotknięta była cała dostarczona mu przez pośrednika partia produktów, wobec czego naprawą musiały być objęte wszystkie egzemplarze.

Nabywca ustalił, iż produkt obciążony jest wadą, co w konsekwencji oznacza, iż nie został on wykonany zgodnie z treścią zamówienia. Spółka potwierdziła słuszność stanowiska nabywcy, wobec czego zgodziła się na pokrycie w całości kosztów związanych z usunięciem ujawnionej wady produktu, a tym samym, wywiązanie się w ten sposób z przyjętego na siebie pierwotnie zobowiązania do dostarczenia produktu umożliwiającego sprawne funkcjonowanie w ramach urządzenia docelowego.

Podmioty uczestniczące w transakcji - Spółka, pośrednik oraz nabywca - wspólnie ustaliły, iż najbardziej racjonalnym ekonomicznie sposobem na usunięcie ujawnionej wady będzie wykonanie tych prac przez nabywcę a następnie obciążenie kosztem ich przeprowadzenia pośrednika, który finalnie przeniósłby ten koszt na Spółkę, jako wytwórcę produktu obciążonego wadą.

Rozwiązanie przyjęte przez strony umożliwiło uniknąć poniesienia przez Jednostkę kosztów związanych z transportem partii produktów do siedziby zakładu produkcyjnego Spółki a następnie ponownie do nabywcy. Jednocześnie wybór tego sposobu na usunięcie wad produktów umożliwił także uzyskanie zamierzonego rezultatu w zdecydowanie krótszym czasie, co jest czynnikiem o znacznej wadze dla prawidłowego funkcjonowania podmiotów działających w branży motoryzacyjnej.

Koszt, jaki poniosła Spółka, w związku z tymi pracami związany jest bezpośrednio z należytym wykonaniem przez nią przedmiotu umowy, jakim było dostarczenie zgodnych z normami technicznymi produktów. Ujawniona wada spowodowała konieczność poniesienia przez nią dodatkowych nakładów na prace mające na celu usunięcie ujawnionych wad.

Należy zauważyć, iż poniesienie przez Wnioskodawcę kosztu związanego z usunięciem wad produktów winno być, na gruncie ustawy podatkowej, kwalifikowane w ten sam sposób, jak gdyby czynności te były wykonane bezpośrednio przez nią i w celu należytego wywiązania się z ciążącego na niej zobowiązania. Przyjęty przez strony sposób usunięcia ujawnionej wady produktu nie może, w żadnym wypadku, wpływać negatywnie na to, jak kwalifikowane winny być wydatki w związku z tym poniesione.

Należy także nadmienić, iż niniejsze wydatki nie mogą być kwalifikowane jako kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług - które to wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 cyt. ustawy.

Wynika to z tego, iż zdaniem Jednostki w opisanym powyżej stanie faktycznym wydatki, które poniosła nie stanowiły kar umownych ani odszkodowań na rzecz kontrahenta, lecz poniesione zostały bezpośrednio w celu należytego wykonania zobowiązania umownego. Dopiero, gdyby Spółka nie poniosła tych wydatków i nie doprowadziła do należytego wykonania swojego zobowiązania, nałożone zostałoby na nią przez pośrednika (a na pośrednika przez nabywcę) odszkodowanie za jego niewykonanie. Dodatkowo, Spółka straciłaby swojego klienta a kolejne zamówienia zostałyby przejęte przez konkurencję.

Ponadto, trzeba podkreślić, iż regulacja opisana w treści art. 16 ust. 1 pkt 22 powołanej ustawy stanowi wyjątek od generalnej zasady, wskazanej w treści art. 15 ust. 1 - możliwości obniżenia przychodów o koszty ich uzyskania - wobec czego, niedopuszczalna jest, w świetle obowiązującej dyrektywy wykładni norm prawnych exceptiones non sunt extentendae rozszerzająca interpretacja niniejszego wyjątku na inne stany faktyczne, nie objęte bezpośrednio hipotezą niniejszego przepisu.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż w świetle przedstawionych powyżej okoliczności faktycznych oraz regulacji prawnych, poniesienie przez Spółkę wydatku związanego z usunięciem wady produktu, powinno zostać zakwalifikowane jako element kosztu związanego bezpośrednio z należytym wykonaniem przedmiotu umowy zgodnie z jej pierwotną treścią, w związku z czym, wydatek ten stanowi w całości koszt uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/7, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.