Wnioskodawca, który w opisanym stanie faktycznym, nie świadczy odpłatnych usług lotniczych na rzecz (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego używanego do statków powietrznych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2012 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego używanego do statków powietrznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem samolotu pasażerskiego i wykorzystuje go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu podróżujących w celach służbowych. Samolot nie jest wykorzystywany na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą, w szczególności na cele osobiste członków zarządu i pracowników Spółki. Wnioskodawca nie wykorzystuje samolotu bezpośrednio do celów zarobkowych, tj. nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Do napędu samolotu służy paliwo lotnicze, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Paliwo do samolotu nabywane jest przez Spółkę bez akcyzy. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie i przedstawia sprzedawcy paliwa pisemne potwierdzenie przyjęcia przez właściwy urząd celny zgłoszenia rejestracyjnego. Spółka potwierdza odbiór paliwa na dokumencie dostawy i prowadzi ewidencję paliwa objętego zwolnieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka jest uprawniona do nabywania zwolnionego od akcyzy paliwa, w szczególności biorąc pod uwagę, że Spółka nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu?

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Zainteresowanego, posiada prawo do nabywania paliwa zwolnionego od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych. Art. 32 ustawy wprowadza szereg warunków, od spełniania których uzależniona jest możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego. Warunki te odnoszą się zarówno do sprzedawcy, jak i nabywcy. Nabywca powinien w szczególności:

• zarejestrować się (złożyć zgłoszenie rejestracyjne) jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie we właściwym urzędzie celnym;
• przedstawić sprzedawcy pisemne potwierdzenie przyjęcia ww. zgłoszenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego;
• potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych na dokumencie dostawy, który jest dołączany do przemieszczanych wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie;
• prowadzić ewidencję wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem, która powinna wskazywać m.in. ilość otrzymanych wyrobów i termin ich odbioru.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnia wszystkie powyższe warunki.

Spółka wskazuje iż, zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy zwolnienia od akcyzy paliw nie stosuje się w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym. Przy czym, za prywatny lot o charakterze rekreacyjnym uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Do zwolnienia uprawnia jedynie zużycie paliwa do lotów odbywanych w celach gospodarczych. Za cele takie ustawa uznaje między innymi przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Aby precyzyjnie określić zakres i znaczenie sformułowania ?użycie statku powietrznego w celach gospodarczych?, zdaniem Spółki, należy odwołać się do brzmienia przepisów dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. UE L 283, s. 51-70). Zgodnie z art. 14 wymienionej dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe. Dyrektywa wskazuje, że pojęcie ?prywatne loty niehandlowe? oznacza każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych. Polska wersja językowa dyrektywy w podobny sposób jak ustawa o podatku akcyzowym określa zakres zwolnienia od akcyzy przedmiotowego paliwa, z tym że odnosi się do ?celów handlowych?, a nie ?celów gospodarczych?. Zatem zestawienie brzmienia art. 14 dyrektywy oraz art. 32 ust. 2 ustawy, w ocenie Wnioskodawcy, nie daje jednoznacznej odpowiedzi, co należy rozumieć przez ?cele gospodarcze?. Jednakże w preambule do dyrektywy podkreślono, że ?słuszne jest kontynuowanie zwolnień od podatku dla produktów energetycznych wykorzystywanych w żegludze powietrznej i morskiej, innych niż dla celów prywatnej przyjemności?. Należy przy tym zaznaczyć, że w art. 14 w angielskiej wersji językowej dyrektywy posłużono się również pojęciem ?lotów dla prywatnej przyjemności?, a nie pojęciem ?prywatne loty niehandlowe?. Mimo, że dyrektywa daje państwom członkowskim uprawnienie do ograniczenia tego zwolnienia, nie wydaje się, aby ograniczenie takie wprowadzono w ustawie i tym samym pojęcie ?prywatne loty o charakterze rekreacyjnym? było pojęciem węższym niż ?prywatne loty niehandlowe? (czy też ?loty dla celów prywatnej przyjemności? w angielskiej wersji językowej dyrektywy). Przemawia za tym okoliczność, że definicje tych pojęć w ustawie i dyrektywie są niemalże identyczne, a jedyna właściwie różnica przejawia się w tym, że dyrektywa mówi o ?celach handlowych?, a ustawa o ?celach gospodarczych?.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, podmiot posiadający samolot używany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może korzystać ze zwolnienia od akcyzy paliwa w zakresie, w jakim ten samolot nie jest wykorzystywany dla celów prywatnej przyjemności (np. podróż na wakacje członków zarządu danej spółki). Innymi słowy każde wykorzystanie samolotu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej uprawnia do stosowania zwolnienia, bez względu na to, czy samolot jest bezpośrednio wykorzystywany do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, czy też służy tylko do przewozu pracowników lub towarów posiadacza samolotu w ramach jego działalności gospodarczej.

W ocenie Spółki, ww. przedstawione stanowisko potwierdzają dotychczasowe orzeczenia organów podatkowych uznające, że zwolnienie od akcyzy paliwa lotniczego przysługuje również, gdy samolot wykorzystywany jest przez jego posiadacza do przewozu pracowników i członków zarządu w ramach prowadzonej działalności. Przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 września 2011 r., nr IPPP3/443-832/11-2/JK, w której organ podatkowy stwierdził, iż w przypadku wykorzystywania przez spółkę samolotu na potrzeby zarządu tej spółki, która prowadzi działalność na terenie Polski, a nie do świadczenia usług ani prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób i ładunków, ?mając na uwadze definicję prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, należy stwierdzić, iż w analizowanym przypadku, w którym to Wnioskodawca dokonuje zakupu paliwa lotniczego do posiadanego samolotu wykorzystywanego do celów prowadzonej działalności gospodarczej, (...) przedmiotowe paliwo może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy?.

Wobec powyższego, Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia od akcyzy paliwa zużywanego do napędu samolotu w zakresie, w jakim samolot jest wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej, nawet jeśli Spółka nie wykorzystuje samolotu do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ze wskazanej regulacji wynika, iż osoba zainteresowana, to osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Zatem z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, A. Olesińska, M. Masternak, J. Orłowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz, Toruń 2007, s. 78). Wobec powyższego, niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

W myśl ust. 2 cytowanego artykułu, ww. zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Zgodnie z artykułem 14 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L 283, s. 51), państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe. Wskazano przy tym, że dla celów niniejszej dyrektywy ?prywatne loty niehandlowe? oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż z motywów zawartych w preambule ww. dyrektywy wynika, że celem jej przyjęcia było co do zasady opodatkowanie przez państwa członkowskie produktów energetycznych, natomiast nie było jej zamierzeniem ustanowienie zwolnień o charakterze ogólnym. Ponadto, w ocenie tutejszego organu, przepisy dotyczące zwolnienia przewidziane przez dyrektywę powinny być interpretowane w sposób autonomiczny, w oparciu o ich treść i cele zamierzone przez tę dyrektywę. Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia zakresu przedmiotowego zwolnienia ma wyrażenie ?nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem?. Z jego treści wynika, że żegluga powietrzna objęta zakresem zastosowania tego zwolnienia dotyczy wykorzystania paliwa bezpośrednio do świadczenia odpłatnych usług lotniczych. Pojęcie żeglugi powietrznej zawarte w cytowanym unormowaniu dyrektywy wymaga, aby przemieszczenie się samolotu było związane z odpłatnym świadczeniem usług.

Z treści wniosku wynika, że Spółka posiada samolot pasażerski i wykorzystuje go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu podróżujących w celach służbowych. Samolot nie jest wykorzystywany na cele osobiste członków zarządu i pracowników Spółki. Ponadto, Wnioskodawca nie wykorzystuje samolotu do celów zarobkowych, tj. nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Spółka jest zarejestrowana jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie i nabywa paliwo lotnicze bez akcyzy. W tym celu przedstawia sprzedawcy paliwa pisemne potwierdzenie przyjęcia przez właściwy urząd celny zgłoszenia rejestracyjnego, potwierdza odbiór paliwa na dokumencie dostawy oraz prowadzi ewidencję paliwa objętego zwolnieniem.

Na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na porządek prawny Unii Europejskiej składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego.

Jak wskazano wyżej zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, odnosi się do paliw używanych do statków powietrznych. Z treści ustępu 2 wskazanego artykułu wynika, że tego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Powyższe zatem oznacza, że wskazane zwolnienie od akcyzy dotyczy sytuacji, gdy dokonywany statkiem powietrznym przewóz osób lub towarów służy wyłącznie świadczeniu przez podmiot odpłatnych usług lotniczych.

Wobec powyższego Wnioskodawca, który w opisanym stanie faktycznym, nie świadczy odpłatnych usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu posiadanego samolotu, lecz wykorzystuje ten samolot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki nie może korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy. Zatem Spółka powinna nabywać paliwo używane do posiadanego statku powietrznego na zasadach ogólnych z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Zaprezentowany przez tutejszy organ pogląd na wykładnię przepisów przedmiotowego zwolnienia znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu orzeczenia TSUE z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz GmbH przeciwko Hauptzollamt Nürnberg. W wymienionej sprawie Trybunał bowiem orzekł, iż artykuł 14 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2003/96/WE powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Pogląd tutejszego organu na wykładnię przedmiotowych przepisów znalazł także potwierdzenie w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 448/12.

Odnosząc się z kolei do wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 9 września 2011 r. o sygn. akt IPPP3/443-832/11-2/JK stwierdzić należy, że tutejszy organ nie jest związany rozstrzygnięciem wydanym w innej sprawie. Interpretacje indywidualne innych organów są bowiem rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla rozstrzygnięć Dyrektora Izby Skarbowej jako organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnych w imieniu Ministra Finansów. Podkreślić także należy, iż wskazaną interpretację wydano przed ogłoszeniem wyroku TSUE w sprawie C-79/10, w której Trybunał odniósł się do kwestii wykładni przedmiotowego zwolnienia od akcyzy.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od akcyzy.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.