Czy kwota wypłacana tytułem wykonania ugody oraz kwota wynagrodzenia z tytułu zastępstwa procesowego (...)

W ramach prowadzonej we własnym imieniu działalności gospodarczej podatnik zatrudnił pracownika, z którym prowadził spór sądowy o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy.

Spór ten miał charakter dwuetapowy, w dniu 31 maja 2005 r. wydane zostało prawomocne orzeczenie, zgodnie z którym wypadek pracownika został uznany za wypadek przy pracy.

Następnie pracownik, wobec niezadowalającej go wysokości świadczenia wypłaconego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wystąpił z roszczeniem o zapłatę kwoty 14.000,00 zł tytułem uzupełniającego odszkodowania oraz zadośćuczynienia.

Spór ten został zakończony ugodą z dnia 21 lipca 2006 r., na mocy której pracownik otrzymał świadczenie w wysokości 7,000,00 zł. Świadczenia to zostało pracownikowi wypłacone.

W związku z prowadzonym postępowaniem podatnik zlecił i opłacił wykonywanie profesjonalnego zastępstwa prawnego w ramach toczonego procesu, wskutek czego wynegocjowane warunki ugody pozwoliły na zmniejszenie roszczenia pracownika.

Stanowisko podatnika:

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik sformułował stanowisko, że zarówno kwota wypłacona tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia oraz kwota wypłacona tytułem kosztów zastępstwa prawnego zostały poniesione w celu uzyskania przychodów. W związku z powyższym wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 9 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca
• 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.)

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

W myśl przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Oznacza to, że za koszt uzyskania przychodu można uznać te koszty, które:

• są ponoszone w związku z działalnością generującą przychody, przy czym związek ten może mieć zarówno bezpośredni, jak i pośredni charakter, jednakże w każdym przypadku musi być dostatecznie uzasadniony,
• nie są uwzględnione w katalogu wyłączeń, określonych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy nie zawiera wyraźnego stwierdzenia, że pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem musi zachodzić skonkretyzowany i bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, ponieważ nie wszystkie koszty ponoszone przez podatnika są bezpośrednio związane z osiągnięciem przychodu. Związek ten może mieć także charakter pośredni, jak np. w przypadku kosztów funkcjonowania podatnika.

Ustawodawca nie uzależnił także uznania poniesionych wydatków za koszt uzyskania przychodów od niezbędności wydatku, ekonomicznej zasadności podjętej decyzji czy rezultatu, jaki wydatek przyniósł w postaci konkretnego przychodu.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 13 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy.

Mając zatem na uwadze treść powyższych przepisów, należy uznać, że wypłacone przez pracodawcę na rzecz byłego pracownika, który uległ wypadkowi przy pracy, uzupełniające odszkodowanie oraz zadośćuczynienie, których podstawę stanowi ugoda zawarta przed sądem podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Również kwota wypłaconego wynagrodzenia z tytułu wykonywania zastępstwa procesowego, poniesiona przez podatnika w związku z prowadzonym postępowaniem stanowi koszt uzyskania przychodów.

Koszty poniesione w celu ochrony interesów podatnika mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w przypadku wykazania, że działania podatnika związane były z obroną przez roszczeniami wierzyciela podejmowanymi w celu zmniejszenia przychodu.

W przedstawionym stanie faktycznym podatnik wydatkował tę kwotę celem ochrony swoich interesów, i uczynił to skutecznie, poprzez zmniejszenie wypłaconego świadczenia w ramach zawartej ugody o połowę, w stosunku do żądanej pierwotnie kwoty.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na postanowienie ? zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Pierwszego Urzędu Skarbowego w Koszalinie.