W dniu 25 września 2006r. spółka cywilna nabyła prawo wieczystego użytkowania działki i prawo własności (...)

UZASADNIENIE

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast zgodnie z § 2 tegoż art. 14a składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

W dniu 28 listopada 2006 roku do kancelarii tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek spółki dotyczący interpretacji przepisów prawa podatkowego. Z przedmiotowego pisma wynika, iż w dniu 25 września 2003 roku aktem notarialnym nabyli prawo wieczystego użytkowania działki i prawo własności budynku na współwłasność łączną jako wspólnicy Spółki Cywilnej X z zamiarem wykorzystania w działalności gospodarczej. Na działce miał powstać nowoczesny warsztat mechaniczny. Spółka prowadzi działalność polegającą na naprawie pojazdów mechanicznych, a jej wspólnicy rozliczają się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Spółka z własnych funduszy dokonywała wydatków inwestycyjnych mających na celu przystosowanie budynku do zamierzonych przez wspólników celów jeszcze przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych. Nieruchomość nie była amortyzowana. Ewidencja prowadzona była jako inwestycja w toku. Od faktur dokumentujących nabycie towarów i usług była na bieżąco odliczana wartość podatku VAT, a wartość netto miała zwiększyć wartość środka trwałego po oddaniu inwestycji.

Zdaniem spółki wydatki na nabycie nieruchomości (budynek i prawo wieczystego użytkowania gruntu) oraz nakłady inwestycyjne będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w momencie sprzedaży ww. nieruchomości.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 Nr 14, poz. 176 ze zm.) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Z kolei w myśl art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Z treści wniosku wynika, że na potrzeby działalności gospodarczej została zakupiona wymieniona na wstępie nieruchomość, w której następnie podjęto prace inwestycyjne przystosowujące obiekt do planowanych zamierzeń (utworzenie warsztatu mechanicznego) jeszcze przed przyjęciem do używania.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na ulepszenie środków trwałych powiększają ich wartość, która stanowi podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Ulepszenie środka trwałego polega na jego unowocześnieniu poprzez zwiększenie sprawności technicznej oraz poprawę parametrów. Ulepszenie nie ma na celu przywrócenie pierwotnych, utraconych cech użytkowych lecz zwiększenie wartości użytkowej. Wykonywane prace inwestycyjne, jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, mają na celu przystosowanie budynku, w okresie przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych, do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem ponoszone przez spółkę wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia lecz podwyższają wartość początkową tej nieruchomości. Jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
1) wydatków na:a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit.
d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionych powyżej uregulowań prawnych w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości stanowiącej składnik majątku spółki do kosztów uzyskania przychodu należy zaliczyć zarówno wydatki poniesione na nabycie tej nieruchomości jak i wydatki poniesione na jej ulepszenie.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Ponadto w myśl przepisów art. 14b § 1 i § 2 ww. Ordynacji podatkowej nie jest dla Pana wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Pana i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.

Zgodnie z art. 14a § 4 ww. Ordynacji podatkowej na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 § 2 pkt 1 tej ustawy wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 222, w związku z art.239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.