Czy można udokumentować zakup towarów handlowych dokonany za granicą paragonem?

8.3.2006

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą na zasadach ogólnych dokonuje zakupu towarów handlowych za granicą, na podstawie paragonu wystawionego przez kontrahenta. Zdaniem podatnika jest to prawidłowy sposób udokumentowania zakupu towaru przeznaczonego do dalszej odsprzedaży.

Podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm./. Zgodnie z § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane 'fakturami', odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
inne dowody, wymienione w § 13 i 14 rozporządzenia, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

a/ wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron /nazwę, adresy/ uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b/ datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c/ przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d/ podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, w przypadku braku faktury, za dowody księgowe uważa się również inne dokumenty zawierające dane, o których mowa w wyżej powołanym § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia.

Paragon jako dowód księgowy nie odpowiada powyższym wymaganiom stawianym dla dowodów dokumentujących zakup towarów handlowych, bowiem nie wskazuje podatnika jako nabywcy towaru lub usługi /nie zawiera nazwy i adresu strony ponoszącej wydatek/.

Tak więc przepisy rozporządzenia nie przewidują możliwości dokumentowania paragonami zakupu towarów za granicą.

Oznacza to, że w sytuacji przedstawionej w pytaniu, zakup towarów dokonany za granicą powinien być udokumentowany jednym z dowodów księgowych, o którym mowa w powołanym przepisie § 12 ust. 3 w/w rozporządzenia.

Jednocześnie należy pamiętać, iż stosownie do przepisu § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie księgowym podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej. Zasady przeliczania walut obcych na złote zostały określone w art. 22 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przestawiony przez podatnika oraz treść powyższych przepisów Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, że stanowisko podatnika wyrażone w piśmie z dnia 02.02.2006r. w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.