Wątpliwości Pani dotyczą zakwalifikowania poszczególnych wydatków w koszty uzyskania przychodów, (...)
Wątpliwości Pani dotyczą zakwalifikowania poszczególnych wydatków w koszty uzyskania przychodów, a poniesionych w związku z przystosowaniem tego lokalu do prowadzenia w nim restauracji
z przedmiotowych pism oraz z załączonych materiałów źródłowych wynika, ze zawarła Pani wraz ze wspólniczką umowę najmu na lokal użytkowy. Wątpliwości Pani dotyczą zakwalifikowania poszczególnych wydatków w koszty uzyskania przychodów, a poniesionych w związku z przystosowaniem tego lokalu do prowadzenia w nim restauracji.
W obowiązującym ustawodawstwie nie określono pojęcia ?lokalu użytkowego?, rozumianego jako lokal niemieszkalny. Powołując się na ustawę z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. nr 85, poz. 388 ze zm.) przyjmuje się, ze pojęcie ?lokalu użytkowego? odpowiada pojęciu ?lokalu o innym przeznaczeniu?, przeciwstawnym pojęciu ?lokalu mieszkalnego?.
O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano ? adaptacyjnych.
W przepisach podatkowych dotyczących kosztów w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) określono, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy .
W myśl zasady wyrażonej w tym przepisie zarówno nakłady o charakterze inwestycyjnym, jak również zakup wyposażenia stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż wydatki te mają na celu uzyskanie przychodu.
W art. 22a ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy postanowiono, że do środków trwałych podatnika zalicza się również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych ? niezależnie od przewidywanego okresu używania.
Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia ?inwestycji w obcych środkach trwałych?. W praktyce przyjmuje się, ze inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który jest używany na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy innej umowy.
Z art. 22 g ust. 17 wynika, że przez ulepszenie należy rozumieć przebudowę , rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środka trwałego.Ponieważ w obu pismach nie przedstawiono wyczerpująco stanu faktycznego wyjaśniam, że jeżeli materiały budowlane w kwocie ok. 20.000zł zostały zużyte w sposób określony wyżej, to mamy do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym.
Nie można również jednoznacznie ustosunkować się do wydatków związanych z aranżacją wnętrza (nadanie pomieszczeniom charakteru restauracji) , gdyż nie opisano jakie prace weszły w zakres tego przedsięwzięcia.
Dlatego też na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i załączonych dokumentów można uznać, że projekt na aranżację, a w ślad za nim wyposażenie lokalu w urządzenia wbudowane na stałe takie jak np. meble, urządzenia elektryczne, oświetleniowe, sanitarne tworzą całość i są inwestycją w obcym środku trwałym, która podlega amortyzacji zgodnie z art. 22a, ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast wydatki związane z nabyciem rzeczowych składników majątku nie zaliczone do środków trwałych, do których bez wątpienia należy wyposażenie restauracji w krzesła, stoły, sztućce, firany, obrusy itp. należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 cyt. ustawy.
Pozostałe wydatki na kwotę ok. 20.000zł należy potraktować w sposób opisany wyżej.