Kolejny wyrok SN w sprawie tzw. kredytów frankowych

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2019 r. skargi kasacyjnej powodów w sprawie z powództwa kredytobiorców przeciwko bankowi o zapłatę uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania (sygn. I CSK 242/18).

Niedozwolona indeksacja do waluty obcej

Sąd Najwyższy, uchylając zaskarżony wyrok, stanął na stanowisku, że uznanie za niedozwolone (art. 385[1] Kodeksu cywilnego - k.c.) postanowienia umowy kredytu udzielonego w złotych i indeksowanego do waluty obcej, w którym określono zasady ustalania kursu tej waluty, prowadzi do wyeliminowania mechanizmu indeksacji z treści wiążącego strony stosunku prawnego.

Sąd nie uznał zawarcia aneksu do umowy kredytowej za odnowienie (art. 506 k.c.) i zwrócił również uwagę, że oświadczenie kredytobiorcy o uznaniu długu zawarte w aneksie nie wyklucza wykazywania, iż rzeczywista wysokość tego zadłużenia jest inna.

Czego dotyczyła sprawa?

Skargę kasacyjną wniesiono od wyroku Sądu Apelacyjnego, który oddalił apelację powodów od wyroku sądu pierwszej instancji, którym oddalono powództwo. Powodowie w pozwie wnieśli o zasądzenie od banku kwoty 76.825,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami.

W sprawie tej powodowie zawarli z pozwanym bankiem umowę kredytu hipotecznego indeksowaną kursem franka szwajcarskiego. W ich ocenie, klauzule walutowe zawarte w regulaminie kredytowania, do którego odsyła umowa kredytowa, stanowią niedozwolone postanowienia umowne i nie wiążą powodów, ponieważ w sposób dowolny uprawniają bank do ustalania kursu waluty, a przez to wysokości rat kredytu, co jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i stanowi rażące naruszenie interesów powodów.

Powodowie zakwestionowali nadto ważność aneksu do umowy kredytowej, w którym strony dokonały zmiany rodzaju kredytu z indeksowanego do waluty CHF na kredyt walutowy w walucie CHF.

Bank wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, że wprowadzenie klauzul walutowych nie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami, ani nie narusza rażąco interesów powodów. Pozwany bank podkreślił, że powodowie sami wybrali rodzaj kredytu, a ponadto, iż zostali poinformowani o ryzyku kursowym i akceptowali powiększenie miesięcznych raty kredytu o tzw. spread, definiowany jako różnica pomiędzy kursem kupna i sprzedaży walut.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej powodów, uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

A.J.
Zespół e-prawnik.pl