O imigracji zarobkowej z nowych państw członkowskich

Emigranci ekonomiczni z nowych państw członkowskich są wykorzystywani i dyskryminowani w krajach „starej" Europy. Prof. Jo Carby-Hall opisał problemy wywołane migracją zarobkową obywateli krajów, które przystąpiły do Unii Europejskiej 1 maja 2004 roku w raporcie: „Sytuacja emigrantów ekonomicznych z Polski i innych krajów A8 w państwach członkowskich Unii Europejskiej", przygotowanym na zlecenie Rzecznika Praw Obywatelskich RP. Uaktualniony raport oparty na badaniach przeprowadzonych pomiędzy marcem 2006 a sierpniem 2007 został zaprezentowany podczas seminarium 15 września w Brukseli.

Janusz Kochanowski, Rzecznik Praw Obywatelskich RP, obecny na prezentacji raportu w Brukseli stwierdził, że rozmiary migracji zarobkowej z nowych krajów członkowskich do krajów starej Unii przekroczyły najśmielsze oczekiwania. Rzecznik szacuje, że w końcu 2007 r. poza granicami Polski przebywało czasowo około 2 milionów 300 tysięcy Polaków, przy czym niemal 1 milion 900 tysięcy osób w krajach członkowskich UE. Jednocześnie Polska sama otworzyła się na imigrację zarobkową, zwłaszcza zza wschodniej granicy. W styczniu 2007 r. polski rynek pracy został w pełni otwarty dla obywateli państw członkowskich UE oraz Szwajcarii, Islandii, Lichtensteinu i Norwegii. W sierpniu 2006 r. zniesiono pozwolenia na pracę dla obywateli m.in. Ukrainy, Rosji i Białorusi, zatrudnionych do sezonowych prac rolniczych, a następnie zezwolono im na pracę do 6 miesięcy bez konieczności uzyskiwania pozwolenia na pracę. Od czasu wprowadzenia tego rozwiązania liczba legalnie zatrudnionych pracowników zza wschodniej granicy zwiększyła się trzykrotnie.

Badania prowadzone przez prof. Carby-Halla pokazały jednak, że sytuacja migrantów ekonomicznych w krajach UE bywa niezwykle trudna. Poczynając od nieuzasadnionego obniżania płac, poprzez brak zapewnienia godnych i bezpiecznych warunków pracy, po akty przemocy czy poniżanie pracowników.
Profesor skrytykował szczególnie brak politycznej woli wyeliminowania dyskryminacji. Do tej pory żadne z państw UE nie podpisało konwencji ONZ o ochronie migrantów zarobkowych.
Raport ocenia także niektóre z przedsięwzięć, podjętych w trakcie ostatnich jedenastu miesięcy, a zwłaszcza projekt dyrektywy z 2002 roku dotyczącej pracowników tymczasowych, co do której osiągnięto wreszcie polityczne porozumienie.

Wypowiedź Rzecznika znajdziecie Państwo pod poniższym adresem:

A.J.
Zespół e-prawnik.pl