Wyjaśnienia dotyczące polityki kadrowej wobec funkcjonariuszy Policji z długoletnim stażem pracy

Wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie rozwiązania z policjantem stosunku służbowego na podstawie art. 41 ust. 2 pkt. 4 ustawy o Policji może nastąpić z urzędu lub na wniosek strony.

W przypadku wszczęcia procedury zwolnienia z urzędu, w myśl par. 21 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 września 2002 roku w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz. U. Nr 151, poz. 1261) o zamiarze rozwiązania stosunku służbowego z policjantem, który nabył prawo do emerytury w pełnym wymiarze 30 lat, przełożony właściwy w sprawach osobowych jest obowiązany poinformować policjanta, co najmniej 3 miesiące przed przewidywanym terminem zwolnienia ze służby. Warto zauważyć, że w myśl art. 117 ust. 1 wymienionej ustawy policjantowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 1 (orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską) oraz ust. 2 pkt. 4 (policjanta można zwolnić ze służby w przypadku nabycia prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej), wypłaca się co miesiąc przez okres 12 miesięcy od dnia zwolnienia ze służby świadczenia pieniężne w wysokości odpowiadającej uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, pobieranym na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 tejże ustawy, zwolnienie policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 nie może nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że policjant zgłosi pisemne wystąpienie ze służby.

Od rozkazu o zwolnieniu ze służby policjantowi służy prawo wniesienia odwołania do organu wyższej instancji, a następnie - skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Należy podkreślić, że możliwość zastosowania przepisu art. 41 ust. 2 pkt 4 cyt. ustawy nie zależy od przebiegu służby policjanta ani jego subiektywnego przekonania, co do przydatności na zajmowanym stanowisku. Przepis ten umożliwia natomiast właściwemu przełożonemu, w związku z zapewnieniem prawidłowej realizacji zadań nałożonych przepisami prawa na Policję, taki dobór kadry, aby mogła ona efektywnie realizować zadania.

Podnoszony w niektórych dziennikach zarzut naruszenia zasady równości jest bezpodstawny i nieuzasadniony, gdyż zgodnie z art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji, ze służby można zwolnić każdego policjanta, który nabył prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej.

Ustawodawca dopuszcza sytuację w której, część funkcjonariuszy posiadających 30 - letnią wysługę emerytalną będzie dalej wykonywać swoją służbę, natomiast inni zostaną zwolnieni i przejdą na emeryturę.
To przełożony policjanta, w ramach racjonalnej polityki kadrowej, może zdecydować, czy skorzystać z przysługującego prawa, czy też z uwagi na indywidualne cechy policjanta (pomimo przewidzianej wyraźnie prawem możliwości przejścia na emeryturę) pozostawić funkcjonariusza w służbie.
Wobec powyższego nie można mówić o naruszeniu zasady równości w przypadku, gdy przepis prawa wyraźnie wskazuje, że realizacja danego prawa może, ale nie musi nastąpić.

Policja stanowi umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego (art. 1 ust. 1 ustawy o Policji). Wynika stąd jednoznacznie, że stosunek służbowy ma charakter administracyjno-prawny w związku z czym przełożony właściwy w sprawach osobowych jednostronnie i władczo podejmuje stosowne w tym zakresie decyzje. Pozwala to zasadniczo przełożonemu kreować politykę kadrową tak, aby służbę w Policji pełniły tylko osoby gwarantujące wykonanie w pełni zadań w zakresie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Posługiwanie się określeniem "trwająca fala zwolnień" jest nieadekwatne, biorąc pod uwagę proporcje osób zwalnianych ze służby, które nabyły pełne prawa emerytalne i same (na własną prośbę) odeszły ze służby.

W 2007 roku na zwolnionych 1575 policjantów z pełną wysługą emerytalną tylko 6 osób (w tym 2 z KGP) zostało poddanych procedurze administracyjnej; a w 2008 roku na 924 osoby odpowiednio - 10 osób (w tym 3 z KGP). Wskazane powyżej proporcje jasno pokazują, że nie ma żadnej fali przymusowych zwolnień. Nieprawdą wobec tego jest sugestia, że ponad 300 osób zwolniono z Policji w tym trybie.

Odnosząc się do zarzutu o archaiczność przepisu - informujemy, że przepis ten odpowiada nowoczesnym standardom funkcjonalnej i dynamicznej administracji. Jest oparty na przesłankach fakultatywnych i jak widać powyżej, nie był nadużywany. Nie wolno zapominać, że jest to zapis, który potencjalnie chroni stronę służbową przed przypadkami, kiedy osoby po nabyciu pełnych praw emerytalnych przestają być w pełni zaangażowane, przebywają na długoterminowych zwolnieniach lekarskich albo gdy poziom ich percepcji staje się nieadekwatny do wymogów służby na zajmowanym stanowisku.

Błędne są także dane liczbowe pojawiające się w prasie, a odnoszące się do statystyki zwolnień policjantów ze służby. W okresie 2005 - 2006 roku ze służby nie odeszło 20 tys. policjantów lecz - 11 129 osób.

W kwestii tzw. ucywilniania stanowisk policyjnych należy zaznaczyć,że policyjny program zastępowania funkcjonariuszy pracownikami cywilnymi, dopuszcza „expressis verbis" pozostawienie policjanta w przekształconej komórce organizacyjnej, jeżeli nie nabył jeszcze praw emerytalnych.

Źródło: www.mswia.gov.pl