Zgoda na ratyfikację umów międzynarodowych z Nową Zelandią, Singapurem, Australią i RFN

17 czerwca Prezydent podpisał 4 ustawy o ratyfikacji umów międzynarodowych. Sprawdź, czego dotyczą.

Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o ratyfikacji Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 5 października 2016 r.

Celem ustawy jest wyrażenie zgody Parlamentu na dokonanie przez Prezydenta RP ratyfikacji Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 5 października 2016 r., w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji.

Umowa ma charakter umowy ramowej, co oznacza, że jej postanowienia ustanawiają ramy prawne dla podejmowania dalszych działań, w tym zawierania kolejnych, bardziej szczegółowych umów pogłębiających współpracę w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania jej Stron. Jej celem jest ustanowienie zacieśnionego partnerstwa między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Nową Zelandią, a podstawą tej współpracy ma być poszanowanie wspólnych wartości: zasad demokracji, praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządności i dobrej administracji, a także tych wartości, które są zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych ONZ. Strony zobowiązały się do prowadzenia dialogu na różnych poziomach relacji dwustronnych oraz do współpracy na forum międzynarodowym w ramach organizacji regionalnych i powszechnych.

Szczegółowe uregulowania Umowy obejmują zasady współdziałania pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi a Nową Zelandią w obszarach: dialogu politycznego, polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (w tym wzmocnienia roli Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz współpracy w zwalczaniu terroryzmu); globalnego rozwoju i pomocy humanitarnej; w kwestiach gospodarczych i handlowych; sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa (łącznie ze szczegółowymi rozwiązaniami dotyczącymi readmisji oraz wykonywania opieki konsularnej); badań naukowych, innowacji i społeczeństwa informacyjnego; edukacji, kultury i rozwiązań międzyludzkich; a także zrównoważonego rozwoju, energii i transportu (w tym w zakresie rybołówstwa i gospodarki morskiej).

Umowa nadaje odpowiednią rangę relacjom dwustronnym pomiędzy Unią Europejską a Nową Zelandią. Jej zawarcie powinno pozytywnie wpłynąć także na dwustronne relacje polsko-nowozelandzkie.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.    

Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o ratyfikacji  Umowy o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Singapuru, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 19 października 2018 r.

Celem ustawy jest wyrażenie zgody Parlamentu na dokonanie przez Prezydenta RP ratyfikacji  Umowy o partnerstwie i współpracy pomiędzy Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Singapuru, z drugiej strony, sporządzonej w Brukseli dnia 19 października 2018 r., w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji.

Umowa ma charakter ramowy, co oznacza, że jej postanowienia ustanawiają ramy prawne dla podejmowania dalszych działań, w tym zawierania kolejnych, bardziej szczegółowych umów pogłębiających współpracę w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania jej Stron. Określiły one cel swojej współpracy jako zacieśnienie stosunków dwustronnych poprzez prowadzenie wszechstronnego dialogu i promowanie dalszej współpracy w sektorach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Jego realizacji ma służyć nawiązanie współdziałania w wielu wymienionych w Umowie obszarach, m.in. współpracy na forach organizacji międzynarodowych, zarówno regionalnych, jak i o szerszym zasięgu, współpracy w zakresie: zwalczania terroryzmu i innych rodzajów przestępstw, przeciwdziałania rozprzestrzenianiu broni (masowego rażenia i innych jej rodzajów) i nielegalnemu handlowi bronią, a także w zakresie handlu i inwestycji oraz w dziedzinie sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa. Unia Europejska i jej państwa członkowskie oraz Singapur wyraziły także swoje przywiązanie do wspólnych wartości, przede wszystkim poszanowania zasad demokracji, praworządności i praw człowieka, a także tych, które są zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych ONZ.

Szczegółowe uregulowania Umowy obejmują zasady współdziałania pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi a Singapurem w obszarach: współpracy dwustronnej, regionalnej i międzynarodowej; stabilności międzynarodowej, sprawiedliwości, bezpieczeństwa i rozwoju; handlu i inwestycji; sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa (łącznie ze szczegółowymi rozwiązaniami dotyczącymi readmisji) oraz współpracy w innych sektorach, dotyczących: ochrony praw człowieka, usług finansowych, polityki gospodarczej, podatków, polityki przemysłowej (obejmującej małe i średnie  przedsiębiorstwa), społeczeństwa informacyjnego, w sektorze audiowizualnym i mediów, w sektorze energii, transportu, edukacji, kultury, środowiska i zasobów naturalnych, zatrudnienia i spraw społecznych, zdrowia, statystyki w zakresie danych dotyczących handlu i inwestycji oraz zagadnień społeczeństwa obywatelskiego.

Umowa pozwala na rozpoczęcie współpracy pomiędzy Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Singapurem w wielu istotnych dla Stron dziedzinach. Jej zawarcie powinno pozytywnie wpłynąć także na dwustronne relacje polsko-singapurskie.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 

Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o ratyfikacji Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią, z drugiej, sporządzonej w Manili dnia 7 sierpnia 2017 r. 

Celem ustawy jest wyrażenie zgody Parlamentu na dokonanie przez Prezydenta RP ratyfikacji Umowy ramowej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Australią, z drugiej, sporządzonej w Manili dnia 7 sierpnia 2017 r., w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji.

Zgodnie ze swoim tytułem, Umowa ma charakter umowy ramowej, co oznacza, że jej postanowienia ustanawiają ramy prawne dla podejmowania dalszych działań, w tym zawierania kolejnych, bardziej szczegółowych umów pogłębiających współpracę w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania jej Stron. Jej celem jest ustanowienie zacieśnionego partnerstwa między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi a Australią, a podstawą tej współpracy ma być poszanowanie wspólnych wartości: zasad demokracji, praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządności, a także tych wartości, które są zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych ONZ. Strony zobowiązały się do prowadzenia dialogu na różnych poziomach relacji dwustronnych oraz do współpracy na forum międzynarodowym w ramach organizacji regionalnych i powszechnych.

Szczegółowe uregulowania Umowy obejmują zasady współdziałania pomiędzy UE i jej państwami członkowskimi a Australią w obszarach: dialogu politycznego, polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (w tym wzmocnienia roli Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz współpracy w zwalczaniu terroryzmu); globalnego rozwoju i pomocy humanitarnej; w kwestiach gospodarczych i handlowych; sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa (łącznie ze szczegółowymi rozwiązaniami dotyczącymi readmisji oraz wykonywania opieki konsularnej); badań naukowych, innowacji i społeczeństwa informacyjnego; edukacji, kultury i rozwiązań międzyludzkich; a także zrównoważonego rozwoju, energii i transportu (w tym w zakresie rybołówstwa i gospodarki morskiej).

Umowa nadaje odpowiednią rangę relacjom dwustronnym pomiędzy Unią Europejską a Australią. Jej zawarcie powinno pozytywnie wpłynąć także na dwustronne relacje polsko-australijskie.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec w zakresie ocen oddziaływania na środowisko i strategicznych ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, podpisanej w Neuhardenberg dnia 10 października 2018 r.

Celem ustawy jest więc wyrażenie zgody Parlamentu na dokonanie przez Prezydenta RP ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec w zakresie ocen oddziaływania na środowisko i strategicznych ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, podpisanej w Neuhardenberg dnia 10 października 2018 r. (dalej: Umowa), w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji RP.

Tą ustawą Sejm udzielił zgody na ratyfikację przez głowę państwa umowy dwustronnej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w zakresie ocen oddziaływania na środowisko i strategicznych ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, podpisanej w Neuhardenberg 10 października 2018 r. Umowa doprecyzowuje postępowanie w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko, opisane w ustawie o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Dotyczy to sytuacji, gdy oddziaływanie pochodzi z terytorium Polski lub Niemiec.

Dokonywanie oceny oddziaływania na środowisko, a także strategicznej oceny oddziaływania na środowisko służy szacowaniu potencjalnych negatywnych skutków realizacji planowanych działań o charakterze inwestycyjnym i strategicznym dla środowiska. Obie te procedury należą do podstawowych instrumentów prawa ochrony środowiska, pozwalając na wychwycenie możliwych zagrożeń oraz zastosowanie rozwiązań skutecznie zapobiegających oraz minimalizujących ich negatywne oddziaływanie. W przypadku działań mogących mieć skutki transgraniczne, w ramach obu rodzajów postępowań przeprowadza się ocenę również w tym kontekście. W Umowie będącej przedmiotem omawianej ustawy uregulowane zostały w sposób kompleksowy powyższe procedury w odniesieniu do relacji polsko-niemieckich.

Umowa opiera się na zasadach przyjętych w postanowieniach Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonej w Espoo dnia 25 lutego 1991 r. (Dz. U. z 1999 r. poz. 1110), uzupełnionej Protokołem w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko do Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym, sporządzonym w Kijowie dnia 21 maja 2003 r. (Dz. U. z 2011 r. poz. 1074). Jej postanowienia są także zgodne z obowiązującymi regulacjami prawa Unii Europejskiej. Po wejściu w życie zastąpi ona obecnie obowiązującą polsko-niemiecką umowę regulującą procedury ocen oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym z 2006 r., tj. Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o realizacji Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym z dnia 25 lutego 1991 r., podpisaną dnia 11 kwietnia 2006 r. w Neuhardenberg (Dz. U. z 2007 r. poz. 1709). Zawarte w Umowie rozwiązania pozwolą na usprawnienie przebiegu uregulowanych w niej procedur.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.   

A.J.
Zespół e-prawnik.pl