Charakter umowy o zakazie konkurencji

Odpowiedź prawnika: Charakter umowy o zakazie konkurencji

Powołując się na orzecznictwo należy stwierdzić, że umowa o zakazie konkurencji jest zdaniem Sądu Najwyższego instytucją prawa pracy, do której w sprawach nieuregulowanych kodeksem pracy stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami prawa pracy (art. 300 k.p.), ( por. Orzeczenie SN z dnia 26 lutego 2003 r., I PK 16/2002 (OSNPUS 2004, nr 14, poz. 239). Wobec tego nie jest ona częścią umowy o pracę a zupełnie oddzielnym, terminowym stosunkiem obligacyjnym, funkcjonującym obok stosunku pracy. Pozwala to wyeliminować od razu możliwość modyfikacji tej umowy w trybie wypowiedzenia zmieniającego ( art. 42 k.p.). W innym orzeczeniu ( z dnia 3 grudnia 2003 r., III PZP 16/2003 (OSNPUS 2004, nr 7, poz. 116), Sąd Najwyższy wskazuje, że umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy, jak również po jego ustaniu, są umowami wzajemnymi, w których obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej strony (art. 487 k.c. w zw. z art. 300 k.p.). Z przytoczonych tez wynika dość jednoznacznie, że do klauzul konkurencyjności w umowach o pracę będą miały zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego z wykorzystaniem art. 300 k.p. z uwzględnieniem przewidzianych w tym artykule warunków, czyli niesprzeczności z zasadami prawa pracy. Należy uwzględnić funkcję, jaką posiada regulacja umów o zakazie konkurencji w Kodeksie pracy a mianowicie ochronę interesów pracodawcy a nie pracownika.