Charakter umowy pośrednictwa w obrocie nieruchomościami

Odpowiedź prawnika:

W orzecznictwie sądów przyjmuje się, że umowa pośrednictwa jest najbardziej zbliżona do umowy agencyjnej – jednej z umów nazwanych z kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 758 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 października 1999 r. II CKN 530/98 uznał, że pośrednictwo polega na dokonywaniu czynności faktycznych a nie prawnych, pośrednik działa samodzielnie i nie ma obowiązku stosowania się do zaleceń zlecającego, bezpośrednim celem działań pośrednika nie jest wywołanie określonego skutku prawnego lecz stworzenie warunków, w których zawarcie głównej umowy jest możliwe, ale już tylko z udziałem samych zainteresowanych, pośrednik nabywa prawo do wynagrodzenia tylko wtedy, gdy stworzone przez niego warunki doprowadzą zainteresowanych do zawarcia głównej umowy, a zatem całe ryzyko gospodarcze spoczywa na pośredniku, który z reguły nie ma nawet prawa do zwrotu poniesionych wydatków. Umowa pośrednictwa konstrukcyjnie wykazuje więc podobieństwo do umowy agencyjnej.