Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Zgodnie z art. 174. § 1 kodeksu pracy, dalej k.p.:
§ 1. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego.
§ 2. Okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może udzielić mu urlopu bezpłatnego.
§ 2. Okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Stanowiący podstawę udzielania urlopu bezpłatnego art. 174 k.p. został skonstruowany w ten sposób, że udzielenie tego urlopu może nastąpić wyłącznie z inicjatywy i zgodnie z wnioskiem pracownika. Oznacza to, że pracodawca nie może bez wniosku pracownika sam skierować go na urlop bezpłatny (uzasadniając to np. trudnościami finansowymi zakładu) albo też udzielić mu urlopu w wymiarze większym niż wnioskowany przez pracownika. Udzielenie urlopu z inicjatywy pracodawcy i bez pisemnego wniosku jest bezskuteczne (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 15 października 1996 r., III AUa 34/96, OSA 1997 r. nr 10 poz. 35).
W kwestii rozwiązywania stosunku pracy oraz prawa do odprawy pieniężnej, pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym zasadniczo jest w tej samej sytuacji co pracownik w trakcie urlopu wypoczynkowego – sytuacja takiej osoby nie jest w żaden sposób gorsza. Przepisy nie różnicują bowiem, w zakresie rozwiązywania stosunku pracy oraz prawa do odprawy pieniężnej urlopu wypoczynkowego od urlopu bezpłatnego.
Zastrzeżenie tyczy się natomiast wysokości odprawy pieniężnej. Skoro zgodnie z wyżej powołanym przepisem okresu urlopu bezpłatnego nie wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, ustalenie wysokości odprawy (która uzależniona jest od długości stażu pracowniczego), odbędzie się z pominięciem okresu pozostawania przez pracownika na urlopie bezpłatnym.