Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Aby w sposób kompletny odnieść się do powyższych obowiązków, wyjaśnienia wymaga pojęcie
"osoby współpracującej". Za osoby współpracujące uważa się (art. 8 ust. 11 s.u.s.):
współmałżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców,
macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające. Osoby te muszą pozostawać we wspólnym
gospodarstwie domowym i współpracować przy wykonywaniu pozarolniczej działalności albo
wykonywaniu umowy agencyjnej, umowy zlecenia, lub innej umowy o świadczenie usług, do
której zgodnie z kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Przez pozostawanie
we wspólnym gospodarstwie domowym najczęściej rozumie się wspólne zamieszkanie pod
jednym adresem, w jednym lokalu czy domu. Powinno to wiązać się ze wspólnym ponoszeniem
kosztów utrzymania. Tak więc, gdy krewni prowadzą oddzielne gospodarstwo i samodzielnie
ponoszą całość kosztów utrzymania, należy przyjąć brak pozostawania we wspólnym
gospodarstwie domowym, co stanowi przeszkodę do uznania krewnego lub powinowatego za
osobę współpracującą przy prowadzeniu pozarolniczej działalności czy wykonywaniu umowy
agencyjnej, umowy zlecenia, albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z
kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Za osobę współpracującą nie może
być traktowany pracownik, który wprawdzie spełnia powyższe kryteria, ale który zawarł z
pracodawcą umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego (por. Sławomir Matz -
Praktyczne wyjaśnienia, LexPolonica).