Doręczanie pism w postępowaniu karnym

Odpowiedź prawnika: Doręczanie pism w postępowaniu karnym

Zgodnie z ogólnym przepisem Regulaminu wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych § 81, wezwania i zawiadomienia o terminach posiedzeń powinny być wysłane, tak aby w razie stwierdzenia przeszkód w ich doręczeniu można było wezwania i zawiadomienia wysłać ponownie albo odwołać posiedzenie i zawiadomić o tym osoby, którym zawiadomienia lub wezwania zostały już uprzednio doręczone. Sąd najczęściej dokonuje doręczenia w taki sposób, by zwrotka stanowiąca o odebraniu pisma przez daną osobę dotarła do sądu najpóźniej w dniu rozprawy. Brak zwrotki w momencie rozpoczęcia sprawy będzie najczęściej skutkował odroczeniem sprawy. Sądom grodzkim powierza się rozpoznawanie spraw, o wykroczenia w pierwszej instancji, jak również niektórych przestępstw. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia odsyła w zakresie sposobu doręczeń niemal w całości do kodeksu postępowania karnego. Tak więc, zarówno, jeżeli chodzi o wykroczenie, jak i o przestępstwo, pisma można doręczyć w sposób podobny.  Zgodnie z kpk, pisma doręcza się za pokwitowaniem odbioru. Odbierający potwierdza odbiór swym czytelnym podpisem zawierającym imię i nazwisko na zwrotnym pokwitowaniu, na którym doręczający potwierdza swym podpisem sposób doręczenia. Wezwania, zawiadomienia oraz inne pisma, od których daty doręczenia biegną terminy, doręcza się przez pocztę lub inny uprawniony podmiot zajmujący się doręczaniem korespondencji albo pracownika organu wysyłającego, a w razie niezbędnej konieczności - przez Policję. Pismo doręcza się adresatowi osobiście. W razie chwilowej nieobecności adresata w jego mieszkaniu, pismo doręcza się dorosłemu domownikowi, a gdyby go nie było - administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, jeżeli podejmą się oddać pismo adresatowi. Pismo może być także doręczone za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej. W takim wypadku dowodem doręczenia jest potwierdzenie transmisji danych.

Jeżeli doręczenia nie można dokonać w sposób wskazany powyżej, pismo przesłane pocztą pozostawia się w najbliższej placówce pocztowej operatora publicznego, a przesłane w inny sposób - w najbliższej jednostce Policji albo we właściwym urzędzie gminy. O pozostawieniu pisma, doręczający umieszcza zawiadomienie w skrzynce do doręczania korespondencji bądź na drzwiach mieszkania adresata lub w innym widocznym miejscu ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono oraz że należy je odebrać w ciągu 7 dni; w razie bezskutecznego upływu tego terminu, należy czynność zawiadomienia powtórzyć jeden raz; tak samo należy postąpić w razie doręczenia pisma administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi.

Doręczenie pisma należy uznać za dokonane w dniu jego odebrania, a gdy adresat pisma nie podjął, w ostatnim dniu wskazanego w ustawie terminu, w którym należało pismo odebrać (tak SN w uchwale z dnia 17 grudnia 1970 r., sygn. VI KZP 60/70). Pismo można również pozostawić osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata. W razie odmowy przyjęcia pisma lub odmowy albo niemożności pokwitowania odbioru przez adresata, doręczający sporządza na zwrotnym pokwitowaniu odpowiednią wzmiankę; wówczas doręczenie uważa się za dokonane. Pismo nie przyjęte przez adresata zwraca się organowi wysyłającemu. W wypadkach nie cierpiących zwłoki można wzywać lub zawiadamiać osoby telefonicznie albo w inny sposób stosownie do okoliczności, pozostawiając w aktach odpis nadanego komunikatu z podpisem osoby nadającej. Doręczenie bez zachowania przepisów wskazanych powyżej uważa się za dokonane, jeżeli osoba, dla której pismo było przeznaczone, oświadczy, że pismo to otrzymała.