Hierarchia dowodów

W polskim prawie nie ma przyjętej zasady hierarchii ważności poszczególnych środków dowodowych. Przyjmuje się zasadę, że każdy środek dowodowy może służyć na równi z innymi do potwierdzenia prawdziwości określonych faktów i twierdzeń stron. Natomiast do sądu należy ocena tego środka dowodowego przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności danej sprawy. Od tej generalnej zasady równorzędności środków dowodowych zachodzą wyjątki, które z jednej strony przyznają w określonym zakresie pierwszeństwo dowodowi z dokumentu w stosunku do dowodu ze świadków i dowodu ze stron, z drugiej strony obniżają rangę dowodu ze stron w stosunku do innych dowodów (por.: H. Mądrzak w: H.Mądrzak, D. Krupa, E. Marszałkowska-Krześ „Postępowanie cywilne”, Warszawa 1997). Dokumentami są wszelkie dokumenty pisemne niezależnie od tego, na jakim materiale zostały sporządzone. Musi to być jednak takie pisemne uzewnętrznienie jakiejś myśli lub informacji, które nadaje się do wielokrotnego wykorzystania (zobacz: M. Jędrzejewska w: T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Warszawa 2002 r., str. 510).