Natychmiastowa wykonalność - ściąganie alimentów

Odpowiedź prawnika: Natychmiastowa wykonalność - ściąganie alimentów

Nadanie wyrokowi, który nie jest prawomocny rygoru natychmiastowej wykonalności umożliwia wykonanie wyroku, mimo to, że nie jest on prawomocny. Wyrok opatrzony klauzulą natychmiastowej wykonalności stanowi tytuł egzekucyjny. Jeżeli mąż nie będzie spełniał zasądzonego świadczenia alimentacyjnego dobrowolnie, możliwe jest na podstawie tytułu wykonawczego wszczęcie egzekucji (zanim sąd orzeknie rozwód). Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny (wyrok) opatrzony klauzulą wykonalności. Wniosek o klauzulę wykonalności należy złożyć do sądu pierwszej instancji, sąd uczyni na wyroku odpowiednią wzmiankę (nada klauzulę) w ciągu 3 dni. Natychmiastowa wykonalność wygasa z chwilą ogłoszenia lub podpisania sentencji wyroku zmieniającego lub uchylającego poprzednio wydany wyrok natychmiast wykonalny. Sąd na wniosek pozwanego może w wyroku końcowym orzec o zwrocie spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia lub o przywróceniu stanu poprzedniego.

Sąd orzekając o alimentach powinien wziąć pod uwagę nie tylko dzieci małoletnie, ale i pełnoletnie. Sąd orzeknie o przyznaniu alimentów także dla pełnoletniego dziecka po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, w wyniku którego stwierdzi, że dziecko to nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Przyznanie świadczenia alimentacyjnego zależy więc od tego, czy córka ma wystarczające dochody na własne utrzymanie. Jeżeli sąd nie rozstrzygał tej kwestii, to należy wnioskować o to w apelacji. Córka może wystąpić z osobnym powództwem o alimenty, lecz sąd zasadniczo w takiej sytuacji zawiesza postępowanie, które zostałoby wszczęte na skutek pozwu córki. Dzieje się tak dlatego, że sąd o alimentach na rzecz pełnoletniego dziecka może orzec w postępowaniu rozwodowym. Nie ma tu znaczenia fakt wspólnego zamieszkiwania z rodzicami. Córka w takiej sytuacji powinna część swych dochodów przeznaczyć na prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego. Koszty związane z zajmowaniem przez małżonków wspólnego mieszkania powinny być ponoszone przez oboje małżonków, a także córkę, która jest w stanie sama się utrzymać.