Opiekun dla chorego na anoreksję
Pytanie:
"Osoba pełnoletnia w rodzinie choruje na anoreksję. Prywatne leczenie u pychiatry i psychologa nie dało poprawy i lekarze stwierdzili konieczność skierowania chorej osoby na leczenie szpitalne. Chora nie chce poddać się leczeniu szpitalnemu. Czy w takim przypadku członkowie rodziny mogą ubezwłasnowolnić daną osobę i zmusić ją do leczenia chroniąć jej zdrowie i życie? Jeżeli tak to jakie powinno być zastosowane ubezwłasnowolnienie: częściowe czy całkowite?"
Odpowiedź prawnika: Opiekun dla chorego na anoreksję
Zarówno w przypadku ubezwłasnowlnienia częściowego jak i ubezwłasnowolnienia całkowitego przyczyny są takie same. Orzeczenie ubezwłasnowolnienia może nastąpić tylko z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa i narkomanii. Jednak pijaństwo i narkomania wymienione zostały przykładowo, jako przyczyny mogące uzasadniać ubezwłasnowolnienie. Ubezwłasnowolnienie więc może wchodzić w grę także w wypadku, gdy do zaburzeń psychicznych dojdzie z innych przyczyn. Z powyższego wynika, iż istnieje prawdopodobieństwo orzeczenia ubezwłasnowolnienia osoby cierpiącej na anoreksję, tym bardziej, iż jest to choroba o podłożu psychicznym. Orzekanie ubezwłasnowolnienia całkowitego ma miejsce wówczas, gdy stan choroby psychicznej (niedorozwoju umysłowego, zaburzeń psychicznych) jest głęboki. Tylko w takim wypadku bowiem można mówić o stanie uniemożliwiającym kierowanie przez chorego „swym postępowaniem”. W sprawie o ubezłasnowolnienie sąd w konkretnej sprawie musi ocenić, który z rodzajów ubezwłasnowolnienia należy zastosować.
Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne
Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?